meningen 115
Gemor omdat brief de krant niet haalt
«TN cuocoLAPe-
'De leesmap
voor de
slechtziende'
Michiel de Ruyter verdient een bronzen standbeeld
Cor de Jonge
even edith
Postvak in
SlNTEBXlAAS ISVROEÜ PIT JAAP-
NIET Pf2INS£H!£RlS
voofL JulllÊAUfMAU-
HA6ÉL&A<3Je
zaterdag 24 oktober 2009
De lezersredacteur is bereikbaar per
post op het adres van de
Centrale Redactie van de PZC,
Park Veldzigt35,
Postbus 91
4330 AB Middelburg.
Telefoon: 0118-434005
E-mail: Lezersredacteur@pzc.nl
Het forum waarop lezers zich kunnen
uiten over actuele zaken is bereikbaar
via internet; www.pzc.nl
Als bij u 's ochtends de
krant in de bus valt,
piept bij een meneer in
Vogelwaarde de mail
box. Dat is het teken dat hij een
gloednieuwe elektronische PZC
heeft ontvangen", zei een mede
werkster van het Loket Aangepast
Lezen. Het loket voor slechtzien
den en blinden kwam recent veel
in het nieuws tijdens de Dag van
de Witte Stok.
Lezen? Jazeker. Meneer leest een
gesproken krant via de computer.
In de nacht wordt zijn krant niet
op papier gedrukt, maar elektro
nisch verwerkt en aangepast voor
slechtzienden. Elke dag opnieuw.
De speciale e-paper is een van de
diensten van het Loket Aangepast
lezen. Het beheert ook een biblio
theek voor slechtzienden,
laren terug kwam ik al met dit lo
ket in aanraking. Niet omdat ik
niet goed zie, maar omdat ik het
heerlijk vind om al reizende naar
bijvoorbeeld Zuid-Frankrijk naar
de vertelstem van Remco Campert
te luisteren
In Tot Zoens liep Campert op de
Ramblas en wilde postzegels en
een envelop in een sigarettenwin-
kel kopen. Niet zon moeilijke op
gave, want hij wist dat 'sello' een
postzegel in het Spaans is en dat
een envelop een 'sobre' was. Maar
toch ging het mis. Later vroeg
Campert zich af hoe alles in het
Nederlands geklonken moest heb
ben. 'Goedegommel.' 'Wat wenst
u?' 'Twee pestzagels van zus peez-
zetas en een vanderlop, astam-
blief' 'Wélk merk zei u precies?',
vroeg de winkelier. Dat ging nog
even zo door. Tot Zoens maakte de
reis minder lang.
Legio luisterhoeken heb ik inmid
dels gehoord. En dat kan ook,
want de collectie van het Loket be
staat inmiddels uit 7500 boeken.
De ontwikkeling heeft niet stilge
staan. Evenmin als die van de ge
sproken krant. De Zeeuws-Vla
ming kan een bundel op maat sa-*
menstellen van alle landelijke kran
ten, veel tijdschriften en regionale
kranten, waaronder de PZC. Het is
de leesmap in een nieuwe vorm.
Deze week werden
meer brieven dan ge
woonlijk terugge
stuurd naar de afzen
der, met het verzoek
ze in te korten tot 150 woorden, te
fatsoeneren, te verduidelijken of
diep weg te steken. Vaak wordt dat
verzoek zonder morren opge
volgd, maar soms volgt een verbol
gen reactie of de betichting dat de
krant nooit en te nimmer mag se
lecteren.
De krant publiceert nu eenmaal
geen brieven waarin zware be
schuldigingen staan of waarin insi-
nueringen worden gedaan. Uitla
tingen van brievenschrijvers moe
ten bovendien niet al te ingewik
keld na te trekken zijn. We ontvin
gen deze week bijvoorbeeld een
mail, waarin iemands naam be-
smeurd werd. De brievenschrijver
lichtte de doopceel van een bedrijf
dat in het nieuws was. Hij zit waar
schijnlijk diep in de materie en
heeft het mogelijk bij het rechte
eind, maar gevoelige informatie
moet gecontroleerd worden voor
publicatie. Het mag niet zo zijn
dat iedereen maar van alles over
een ander kan schrijven. De achter
grondinformatie wordt nu nage
trokken door een redacteur:
Overigens kon deze brievenschrij
ver zich vinden in onze aanpak.
Dat was niet het geval bij enkelen
die voortborduurden op het credo
'in de herhaling zit de kracht'. Bij
langlopende kwesties, zoals De
Westerschelde (de grens van ruim
100 brieven is gepasseerd) wil de
krant brievenschrijvers extra prik
kelen om het vraagstuk voor veel
lezers interessant te houden. Na
de zoveelste steunbetuiging voor
links of rechts, voor groen en
blauw of economie houdt publica
tie eens op.
'Om een plek in de krant te krij
gen, moet je de lezersredacteur
geld geven. Smeergeld dus. Waar
om zou u anders mijn brief weige
ren?', mopperde een Terneuze-
naar, wiens brief geweigerd was.
Dat de krant smeergeld zou ont
vangen, is een vreemde gedachte.
De brievenschrijver verwacht dus
dat er mensen zijn die er geld voor
over hebben om een plaats in de
krant te krijgen en hij denkt dat
de krant te manipuleren is. Jam
mer dat er zo veel misverstanden
en verkeerde veronderstellingen
zijn.
Een ander was ervan overtuigd dat
de PZC een aanhanger van het
CDA is en weer een ander oordeel
de dat de lezersredacteur donateur
moet zijn van de Zeeuwse Milieu
federatie. 'Want u weigert mijn
brief omdat ik de groene leugen
aanval'.
Een vierde lezer kon de weigering
van zijn brief evenmin accepteren.
Hij foeterde. De journalistiek is
een voorstander van vrije menings
uiting. En omdat de PZC bepaalt
welke mening wel of niet gepubli
ceerd wordt, zou dit recht door de
krant worden aangetast.
Lezers mogen altijd hun mening
verkondigen en vaak biedt de PZC
een podium. De krant probeert ie
dereen aan bod te laten komen.
Een enkele keer wordt een brief te
ruggestuurd met het verzoek er
eens kritisch naar te kijken.
Mevrouw A. Cijs-Groenenberg uit Mid
delburg gunt Michiel de Ruyter een
waardiger toekomst. Een toekomst in
brons en "niet in ijzer.
Ze heeft het over het standbeeld van De Ruyter
dat op het Keizersbolwerk in Vlissingen staat.
Het standbeeld stond oorspronkelijk op een
plek op het De Ruyterplein, vlakbij de huidige
(naar hem vernoemde) jachthaven. Bijna 50 jaar
later, in 1894, verhuisde het beeld naar een pro
minente plaats aan het begin van de Vlissingse
boulevard.
De Middelburgse gaat voor haar oproep om
oude resten koper te verzamelen voor het stand
beeld van De Ruyter ook even terug in de tijd:
„In de 19e eeuw werd het beeld van Michiel de
Ruyter gemaakt en omdat Vlissingen toen ook
al krap zat, werd het gegoten in ijzer in plaats
van brons", schrijft ze.
Dat is doodzonde en Vlissingen heeft nu de
kans om dit manco nog goed te maken. Ik las
dat we 150.000 euro én nog eens 350.000 euro
moeten betalen voor de restauratie van het
beeld, dat geteisterd is door de zoute wind van
de boulevard. En het toeval wil dat het weer cri
sistijd is."
Dat bracht haar op het idee om het standbeeld
alsnog in brons te laten gieten. Dat is toch het
minste wat 'we kunnen doen voor de bekend
ste Vlissinger aller tijden.'
Ze legt haar oproep uit: Alle Zeeuwen zouden
hun oude resten koper moeten verzamelen die
ze nog in schuren, kelders of andere opslag
plaatsen hebben liggen.
„Dan is er alleen nog een nieuwe mal nodig,
het gietwerk en het vervoer en dan zijn we
voorgoed klaar met De Ruyter. Die krijgt dan
een veel mooiere, betere en goedkopere toe
komst Een verdere toekomst in brons."
EDITH RAMAKERS
