gun ik sommige figuren niks meer'
af en toe op zijn eigen rem trappen
Top twee treft elkaar
Laatste ontmoeting
Laatste ontmoeting
zaterdag 17 oktober 2009
ennrt
Michel Leonhart
Met Michel Leonhart (RCS) en Ruud
Pennings (Vlissingen) staan morgen
de trainers tegenover elkaar met
het hoogste puntenmoyenne in de
Zeeuwse top acht (de beste vier
zaterdag- en zondagclubs).
TRAINERS EN HUN GEMIDDELDE
1 Michel Leonhart (RCS) 1,96
2 Ruud Pennings (Vlissingen) 1,92
3 PaulTelussa (Hoek) 1,71
4 Kees van de Sluis (Goes) 1,60
5 Cees Houtepen (Kloetinge) 1,60
6 Diederik Hiensch (Terneuzen) 1,38
7 André Maas (GPC VI.) 1,37
8 Karl Vergouwen (Tern. Boys) 1,15
Willem Adriaansens en Roiant Quist bron Rudy Booger
In mei, na het binnenhalen van
het kampioenschap, staat de boel
bij VC Vlissingen op ontploffen.
„Bésar Xhoxhaj kreeg ineens te ho
ren dat hij weg moest. In maart
had Ruud Pennings nog tegen
hem gezegd dat hij een belangrijke
speler en spits nummer één was.
We kregen ook ineens de medede
ling dat we allemaal in moesten le
veren, de vergoedingen gingen om
laag. Dat was nog niet zo erg, zo
lang we maar allemaal op dezelfde
lijn zouden zitten. Maar als je dan
hoort dat spelers als Jonathan Con-
stancia, Sinan Cohan, Jeffrey Gel
dof en Björn Langeveld komen,
weet je wel beter. Die komen niet
voor een appel en een ei. Wij moes
ten inleveren, om hun komst moge
lijk te maken."
„Begrijp me niet verkeerd", bena
drukt André Siereveld, „ik geef die
vier jongens geen ongelijk dat ze
naar Vlissingen zijn gekomen, ze
hebben het waarschijnlijk slim ge
speeld aan de onderhandelingsta
fel. Maar wij waren kampioen ge
worden, zonder daar waardering
van het bestuur voor te krijgen. Ik
had bij Vlissingen kunnen blijven,
maar dan was ik iedere keer met
een kater naar de training gegaan.
Trots is ook belangrijk. Met men
sen als Pennings en Dobbeleir wil
de ik niet meer werken."
De relatie met trainer Pennings is
dan al een tijdje verstoord. Vlak
voor het kampioensduel in Haar
steeg raakt Siereveld in conflict met
de oefenmeester. „Op de vrijdag
André Siereveld als E-pupil in het
shirt van VC Vlissingen.
voor die wedstrijd moesten wij in
de zaal met Groene Ster de bekerfi
nale spelen. Ik had bij Vlissingen
geen training gemist en heb daar
om netjes aan Pennings gevraagd
of ik samen met Ashraf Elhrouch
die finale kon spelen. Van mij krij
gen jullie vrij, zei hij. Een paar da
gen later vertelde hij dat het niet
•mocht van het bestuur. Ik wilde
mijn vrienden niet in de steek la
ten en heb samen met Ashraf die fi
nale gespeeld."
Als Siereveld de volgende dag met
zijn vriendin in Antwerpen loopt,
ontvangt hij een sms van Pen
nings. „Ashraf en ik mochten niet
mee naar de kampioenswedstrijd.
Die maatregel had het bestuur ge
nomen. Ik wist van andere spelers
dat ze zich wel eens ziek hadden ge
meld om te zaalvoetballen. Ik had
het wél netjes gevraagd en werd
dan zo behandeld. Later op de dag
werd ik door verschillende spelers
gebeld. Wij moesten gewoon mee
naar Haarsteeg, want het was ook
ons kampioenschap, zeiden ze. Dat
hebben we toen ook gedaan, maar
we zaten op de bank. Na afloop
had ik echt geen zin om feest te vie
ren."
Het gevoel dat hij wil vertrekken
wordt dan steeds sterker. Toch
hinkt hij nog een tijdje op twee ge
dachten. „Omdat het met de spe
lers onderling echt leuk was", ver
telt Siereveld. „Aan de andere kant
ergerde ik me aan de trainingen.
Het was iedere keer hetzelfde: een
kaatsspelletje, wat afwerken en een
partij op een half veld waarbij je al
le ruimte van de wereld had. Dat
was ik hartstikke beu. Onder de
douche werd er ook om gelachen.
Het viel me ook tegen dat Pen
nings spelers niet aanpakte. Soms
werd hij uitgescholden door jon
gens, maar er gebeurde dan vervol
gens niets. Dat vond ik zwak, dat
kan niet."
Hoe je het ook wendt of keert;
Ruud Pennings is wél in sneltrein
vaart met Vlissingen doorgestoten
naar de eerste klasse. „Dat klopt.
Maar het opmerkelijke is dat toen
ik van Kloetinge kwam hij mij ver
telde dat hij het met jongens uit
Vlissingen wilde gaan doen. Dat
blijkt nu ook niet te kloppen. In de
jeugd liepen de afgelopen jaren fan
tastische talenten, waar niet eens
naar werd omgekeken. Salim Ben
Salem en Khalid El Hattach spelen
nu bij ons bij RCS. Geweldige spe
lers, maar Pennings zag ze niet
staan. Ze zijn beter dan veel spelers
die nu wél bij Vlissingen voetbal
len."
Siereveld noemt daarna Roysol Ja
mes, een krachtpatser van zestien
jaar die ook verloren is gegaan voor
Vlissingen. „Hij mocht vorig sei
zoen mee met het eerste elftal en
zou dan winstpremies krijgen. Roy
sol vroeg daar aan het einde van
het seizoen om, maar ineens wist
niemand er meer iets van. Toen
die jongen daarna overschrijving
aanvroeg naar de JVOZ, werd Eddy
Dobbeleir pissig. 'Je gaat nu de kan
tine uit en je komt er niet meer in',
zei hij tegen Roysol. Gelukkig bleef
die jongen lekker staan."
Morgen komt hij ze allemaal tegen.
Het doet Siereveld niks, zegt hij op
voorhand. „De spelers gun ik alles,
alleen niet morgen. Maar er lopen
ook figuren rond bij Vlissingen die
ik niks gun, daar wil ik niks meer
mee te maken hebben. Toen ik
naar RCS vertrok, gaf elftalleider
Philip Krant me een hand en wens
te me succes. Maar daarna begon
hij achter mijn rug tegen andere
jongens allerlei vreemde dingen
over me te vertellen. Daar heb ik
hem even op aangesproken. Het is
wel typerend voor de cultuur bij
Vlissingen."
Zolang de huidige beleidsbepalers
Op de openingsdag van het sei
zoen 2006/2007 werd de derby
RCS-Vlissingen voor het laatst ge
speeld in Oost-Souburg. Het duel
in de tweede klasse werd met 2-1
gewonnen door RCS.
De Souburgse ploeg kwam al na
ruim een kwartier met tien man te
staan. Youssef Afkir had toen zijn
tweede gele kaart al te pakken.
In het veld was weinig te merken
van het kwantitatieve verschil.
Dennis de Nooijer opende na een
uur de score, Rodi Uranie maakte
er 2-0 van, waarna Pim Bruins nog
de 2-1 produceerde.
RCS sloot het seizoen uiteindelijk
af op de zesde plaats, Vlissingen
degradeerde.
er de dienst uitmaken, keert Siere
veld er als speler niet meer terug.
Hij wil morgen als winnaar het
veld afstappen. „Het zal een harde
wedstrijd worden. Maar RCS is
meer een team dan Vlissingen. De
mensen bij de club doen er alles
aan om het ons naar de zin te ma
ken. We zijn op dinsdag en donder
dag gaan trainen, zodat veel jon
gens kunnen zaalvoetballen. Zo
kan het dus ook."
Ruud Pennings reageert als volgt
op de woorden van André Siereveld:
„Ondanks een aantal onwaarheden,
zie ik geen noodzaak hierop te reage-
de cultuur, dat viel me meteen op.
Naar een uitwedstrijd zit de bus
helemaal vol. Dat heeft wel indruk
op me gemaakt. Ik weet dat Ter
neuzen moeilijke jaren heeft ge
had, maar we kunnen stap voor
stap steeds iets verder komen.
Daar werken we nu aan."
Hij weet wel, dat de organisatie
dan nog verder verbeterd zal moe
ten worden. „Daar moeten we een
plan voor maken. Dit seizoen moe
Diederik Hiensch: „De topklasse komt eraan en daardoor moet Terneuzen volgend seizoen eigenlijk eersteklasser
zijn." foto Peter Nicolai
ten we een goede basis leggen. De
topklasse komt eraan en daardoor
moet Terneuzen volgend seizoen
eigenlijk eersteklasser zijn. De
nummers één en twee promove
ren rechtstreeks, de nummer drie
speelt één wedstrijd om promotie.
En dan heb je nog de drie periode-
titels. Als we promoveren, mag
ons dat niet verrassen. Tijdens de
winterstop moeten we daarom al
gaan praten over hoe we het aan
willen pakken."
De trainer houdt zich dus niet al
leen met het voetbal zelf bezig. „Al
kan ik daar nog wel steeds het bes
te mijn ei in kwijt. Ik heb de afge
lopen maanden ook echt vooruit
gang gezien. Met uitzondering van
de wedstrijd tegen Haarsteeg,
waarin we snel met tien man kwa
men te staan, hadden we ieder
duel kunnen winnen. Sommige
jongens hebben moeten leren om
anders te voetballen. Een verdedi
ger moet bij mij bijvoorbeeld één
op één kunnen spelen. Veel spe
lers waren dat niet gewend."
Hiensch kijkt ook kritisch naar
zichzelf „Want ik weet dat ik
moet oppassen dat ik niet te veel
wil. Het tactische gedeelte moet je
rustig aanpakken. Anders krijg je
overcoaching, gaan jongens te veel
nadenken en weten ze niet goed
meer wat ze moeten doen." Hij
trapt dus af en toe op zijn eigen
rem, maar geniet op het veld nog
steeds met volle teugen. „Ik vind
het heerlijk om met een groep te
werken, die je kunt ontwikkelen.
Eén ding is daarbij heel belangrijk:
er moet voetbal in zitten. Bij Ter
neuzen is dat het geval."
In het voorjaar van 1997 troffen
Goes en Terneuzen elkaar voor het
laatst in competitieverband. Het
duel in de tweede klasse eindigde
in een 2-1-zege voor het bezoeken
de Terneuzen.
Goes nam een 1-0-voorsprong en
leek in een zetel te zitten toen Ter-
neuzen-verdediger Michel de
Vries al na een half uur met rood
uit het veld werd gestuurd.
Terneuzen kwam echter langszij via
een doelpunt van Mare de Kunder
en haalde in de slotfase zelfs de
volle winst binnen dankzij Domini
que Verlinde, die nu opnieuw bij
Terneuzen speelt.
Goes sloot het seizoen uiteindelijk
af met promotie via de nacompeti-
tie naar de eerste klasse, Terneu
zen degradeerde.
