Milieubeambte Borsele
Ineens ben je geen kind meer'
32
Gedeputeerde Staten
sluiten nog meer
ontpoldering niet uit
RECHTBANK Advocaten verwerpen redenering van Openbaar Ministerie in
'Gevangenenopstand' de kop ingedrukt
vrijdag 16 oktober 2009
door Ben Jansen
MIDDELBURG - Na de Hedwigepol-
der is ontpoldering niet van de
baan in Zeeland. Als zo'n ingreep
nieuwe kansen kan bieden aan
mens, economie en natuur, zal het
dagelijks provinciebestuur er ge
bruik van maken. Gedeputeerde
Marten Wiersma (GL) maakte dit
gisteravond duidelijk in het Staten-
debat naar aanleiding van het kabi
netsbesluit over ontpoldering.
Wiersma doelde op gebiedsgerich
te projecten als Perkpolder en Wa-
terdunen, waar de ontwikkeling
van getijdenatuur als een impuls
voor recreatie, economie en veilig
heid kan worden benut.
Een meerderheid wilde de moge
lijkheid in elk geval aan de Wester-
schelde uitgesloten zien. In een
door de VVD, PvZ, SGP, CDA,
CU, SP en SZ gesteunde motie
vroegen de Staten de Tweede Ka
mer vast te leggen dat een nadere
inspanning voor natuurherstel in
de Westerschelde, waarover in rap
porten van natuurwetenschappers
een oppervlakte van 3000 ha
wordt genoemd, definitief van de
baan is.
PvdA-fractievoorzitter Peter Holt-
ring - zijn fractie stemde samen
met GL tegen - vond de motie niet
erg verstandig, omdat maatregelen
die voortvloeien uit de aanbevelin
gen van de commissie-Veerman
kunnen betekenen dat er wel dege
lijk meer zal moeten worden ont-
polderd in het Westerscheldege-
bied.
De Statenvergadering had enigs
zins het karakter van een bijeen
komst waarop betrokkenen bij een
groot onheil hun traumatische er
varingen met elkaar te delen. Trau
matisch was het kabinetsbesluit ze
ker, vooral voor de PvZ en de
WD die samen zeven moties in
dienden: de eerste drie de tweede
vier. De SGP voegde er één aan
toe.
De behoefte aan praten was groot.
Zo stoorde het Johan Robesin
(PvZ) en Kees Bierens (WD) dat
Gedeputeerde Staten snel met alle
voor- en tegenstanders van ontpol
dering aan tafel willen gaan zitten.
„Dat geeft geen pas", meende Ro
besin. Bij Bierens leefden reserves
om met de natuurorganisaties te
gaan praten omdat die 'wurggre
pen hebben toegepast die een an
dere benadering en opstelling van
de provincie rechtvaardigen'.
GL, CU en PvdA complimenteer
den het dagelijks provinciebestuur
daarentegen met hun oproep aan
voor- en tegenstanders van ontpol
dering zich met elkaar te verzoe
nen. GL-woordvoerder Gabriëlle
van Dintheren riep GS op ervoor
te zorgen dat de Hedwigepolder
op zo'n manier wordt ingericht
dat iedereen over tien jaar de ont
poldering nog niet zo'n gekke op
lossing vindt.
De meerderheid - PvdA en GL
stemden ook nu tegen - drongen
er bij de Tweede Kamer en de rege
ring op aan de natuurwaarden in
de Westerschelde zodanig vast te
stellen dat alternatieven voor ont
poldering positiever kunnen wor
den bejegend.
Het Openbaar Ministerie vindt
dat tien agrariërs en de energie
bedrijven Delta en Essent zich
schuldig hebben gemaakt aan
milieumisdrijven door, zonder
vergunning, afval op te slaan.
door Emile Calon
Tien agrariërs uit de ge
meenten Borsele en Mid
delburg dachten dat ze
Delta en Essent hielpen
toen ze in 2005 hun loodsen be
schikbaar stelden voor de opslag
van biomassa.
Door storingen in de EPZ-kolen-
centrale kampten de energiebedrij
ven met een overaanbod van bio
massa. Alle opslagmogelijkheden
zaten stampvol met cacao- en
houtpellets en er was nog meer
ruimte nodig, zodat de bedrijven
aanklopten bij de agrariërs.
Die dachten dat het wel goed zat
met die tijdelijke opslag, omdat
Delta en Essent semi-overheidsin-
stellingen zijn die de milieuregels
kennen. Blijkbaar niet, zei officier
van justitie I. Koopmans gisteren.
Volgens haar gingen zowel de ener
giebedrijven als de agrariërs voor
de snelle winst en waren ze de mi
lieuregels uit het oog verloren.
Want opslag van die pellets was
volgens haar in strijd met de mi
lieuregels. Volgens haar was die
biomassa afval en handelden allen
in strijd met de milieuregels.
De advocaten van de agrariërs en
de energiebedrijven verwierpen
stuk voor stuk die redenering. Om
te beginnen wezen ze op de nood-
Houtsnippers als biobrandstof
situatie die was ontstaan voor Del
ta en Essent. De vrachtwagens
met biomassa stonden letterlijk
voor de poort van de kolencentra
le en er moest een oplossing ge
vonden worden.
Daarnaast, zo voerden ze aan, ging
het om natuurlijke producten die
opgeslagen mogen worden op een
landbouwbedrijf. Ter illustratie
kreeg rechtbankvoorzitter J. Hop
mans een doosje met cacaosnip-
pers. Groot was de hilariteit in de
Middelburgse rechtszaal toen hij
vervolgens spontaan opmerkte dat
zulke snippers ook in zijn tuin lig
gen.
De pellets, dat is volgens de advo-
MIDDELBURG - Honderd leden van de mobiele eenheid (ME) en het interne
bijstandsteam (IB) van Torentijd hebben gisteren voor het eerst samen ge
oefend in het beteugelen van een gevangenenopstand. Na een gezamenlij
ke training halverwege de. middag was het rond zeven uur 's avonds 'me
nens'. in de werkzaal op de begane grond liep de zaak dusdanig uit de
hand, dat hulp van buiten moest worden ingeroepen. Daarbij ging het nodi
ge mis, vertelde directeur Peter Baaijens eerlijk na afloop. „Maar daarvoor
was het ook een eerste oefening." Bij een dergelijke calamiteit moet de re
gie formeel worden overgedragen aan de korpsbeheerder van politie, de
burgemeester van Middelburg. Dat was niet geregeld. Ook kwam aan het
licht dat het beter werkt wanneer IB en ME bij een actie gescheiden opere
ren en niet in één verband, uit het oogpunt van de verschillende bevoegd
heden en bekendheid met het terrein. De gedetineerden zaten tijdens de
oefening op cel, maar lieten zich flink horen.
Het is 65 jaar geleden dat de bevrij
ding van Zeeland werd ingezet met
de Slag om de Schelde. De krant
blikt tot eind november (toen de eer
ste geallieerde schepen naar Antwer
pen konden) terug op die tijd.
door Harmen van der Werf
Ze was nog maar tien jaar
ten tijde van de bevrijding
van West-Zeeuws-Vlaande-
ren. „Maar", zegt Emmy Cornells
uit IJzendijke, „je bent geen kind
meer, als je hebt meegemaakt wat
wij in oktober 1944 hebben meege
maakt."
Emmy moest met haar vader, moe
der en drie andere kinderen begin
oktober IJzendijke verlaten. Het ge
zin woonde aan de Nieuwstraat,
vlakbij de kerk waarvan het Duitse
leger de toren wilde opblazen. Dat
deden ze later ook. Het gezin Cor
nells was toen al vertrokken, naar
een broer van haar vader, Peet Cor
nells. Hij had een boerenbedrijfje
- 'wat koeien en een beetje land' -
tussen Hoofdplaat en buurtschap
Nummer Eén.
„Veel meer mensen zaten daar",
herinnert Emmy zich. „Ik denk ze
ker dertig." Ze hebben in oktober
1944 dagenlang in zelfgemaakte
schuilkelders doorgebracht. Het
dak was afgedekt met bomen. Veel
stro was er ook in gebruikt, want
dat schermt goed af bij granaatin
slagen. „We hadden op den duur
alleen nog koekjes voor de koeien
te eten en dronken verse koeien-
melk."
De Canadezen rukten op langs de
Westerschelde, van de Paulinapol-
der aan de Braakman in de rich
ting van Breskens. Ze moesten dus
over Hoofdplaat en Nummer Eén.
luist daar zat de familie Cornells
'gevangen', in de frontlinie. „Waar
we zaten, werd van alle kanten ge
schoten. Vanuit Breskens en ook
van Walcheren door Duitsers. En
vanaf de oostkant door de Canade
zen. We hadden op geen verkeer-
dere plek kunnen zitten, maar ja,
wat weet je en waar moesten we
anders heen?"
Dat het een verkeerde plek was,
bleek vlak voor de bevrijding. De
schuilkelder waarin Emmy met
haar familie en die van haar oom
Peet zat, kreeg een voltreffer, door
de opening van de schuilkelder.
„Mijn oom en zijn jongste kind
waren op slag dood. Mijn moeder,
die zwanger was, raakte ernstig ge
wond. We zijn daarna over de dijk
naar Hoofdplaat getrokken, waar
de Canadezen al zaten. Gelukkig
liepen we over de dijk en niet over
de weg. Daar reed een tank op een
landmijn, toen we net voorbijkwa
men."
Een chaos was het. Burgervluchte
lingen moesten naar Oost-Zeeuws-
Vlaanderen. Emmy belandde in
Sluiskil. Haar moeder moest naar
Hulst, waar ze is geopereerd. „Ze
was vijf maanden zwanger. Mijn la
ter geboren broertje Anton was ge
handicapt door het oorlogsgeweld.
Hij woont bij Arduin en is dus bij;
na 65 jaar."
Jarenlang hebben Emmy en haar
familie nauwelijks over de oorlog
gesproken. Er leek een taboe op te
rusten. Emmy: „Tot ik in 1989 erg
ziek ben geweest. Ik werd wakker
en was vastgebonden. Het voelde
alsof ik weer in de schuilkelder
zat. Ik was zo gespannen. Alles uit
die laatste oorlogsdagen kwam
weer boven. Ik heb toen heel veel
opgeschreven. En we praten er nu
als familie ook veel over. De oor
logservaringen hebben ons dichter
bij elkaar gebracht. Je moet het
hebben meegemaakt om het te be
seffen."