m
media
39
heimwee tv
Jan Slagter (55) is de onvermoeibare kracht achter Max. Met dank aan 240.000 leden
is de ouderenomroep volgend jaar een volwassen speler in het publieke bestel,
door Bernice Breure
H Voorstellen nieuwe programma's Max
media@wegener.nl
024-3650570
Zaterdag 10 oktober 2009
heeft plots veel vrienden
Max mag een volwaardige
omroep worden, oordeel
den de hoeders van de
publieke omroepen: de
Nederlandse Publieke
Omroep (NPO), de Raad
voor Cultuur en het Commissariaat voor de
Media. Feest bij Max? Oprichter Jan Slagter:
„Het grote feest barst pas los als minister
Plasterk definitief besluit ons een licentie te
geven. We hebben wel een taartje besteld,
maar na tien minuten roep ik: 'jongens we
gaan weer aan de slag'. Ik vind het moeilijk
te genieten van dit succes. Iedereen denkt
dat ik graag in de belangstelling sta en dat is
ook zo. Maar ik ben ook de man die op een
feestje achter de pilaar staat."
In 2005 klopten Max en Llink als buitenstaan
ders op de deur van Hilversum. Nu gaat uw 'me
destrijder' waarschijnlijk roemloos ten onder.
„Wat daar is gebeurd, kan niet. Llink heeft
er in het begin een zooitje van gemaakt. De
huidige directeur en medewerkers hadden
daar niets mee te maken, dus voor hen is
het heel bitter. Maar 'medestrijder' gaat te
ver. In dit dorp geldt: ieder voor zich en
God voor ons allen. Hoewel ik me realiseer
dat deze houding het einde van het bestel
kan betekenen. We moeten eens goed gaan
kijken naar samenwerkingsverbanden."
Ook Max?
„Ik besef dat het raar klinkt als iemand die
pas vier jaar bezig is, al praat over een fusie.
Maar als wij het niet doen, regelt de politiek
het voor ons. Het is te zot voor woorden dat
op het Mediapark dertig kopieermachines
staan. Als het CDA ooit heeft kunnen ont
staan uit de ARP, KVP en CHU, waarom
kunnen de EO, KRO en NCRV dan niet sa
men? Max zou kunnen fuseren met de Tros
of de Avro en de Vara met de VPRO en mis
schien BNN. Uiteindelijk moeten drie of
vier grote omroepen vanuit hun eigen mis
sie programma's maken. Ik zal me altijd
hard maken voor programma's voor 50-plus-
sers, maakt niet uit of ik nog directeur ben.
Maar dan moet het geld dat onder aan de
streep overblijft rechtstreeks naar de pro
gramma's gaan."
Max krijgt volgend jaar 16 uur zendtijd op tv
en het budget wordt verhoogd van 8 naar 24
miljoen euro. Is er nooit de angst dit niet alle
maal waar te kunnen maken?
„Ik zie nooit beren of andere beesten op de
weg. Ik zie kansen. We moeten de organisa
tie flexibel inrichten, niet opeens enorme
panden huren of iedereen een vast contract
geven. Zo gaat Max niet zelf een dramaserie
of quiz maken, dat besteden we uit. Maar
een thema-avond over de AOW wordt altijd
in eigen huis gedaan. We praten met John
de Mol, ook Paul de Leeuw heeft zich al ge
meld. Ha, als je 24 miljoen hebt, krijg je in
eens veel vrienden. Zeker nu alles bij de
meeste andere omroepen minder wordt.
„Er zal vast discussie komen over het geld
dat ik vrij wil krijgen bij de NPO voor dag
programmering. Rond een uur of tien moet
een Koffietijd-achtig programma komen.
Buurlanden hebben een fatsoenlijke och
tendprogrammering, wij herhalen zes keer
per uur het NOS Journaal. De NPO wil niet
dat geld onttrokken wordt aan de avondpro
grammering, maar die knop moet om. Tele
visie is meer dan alleen de avond."
Een opinieprogramma waar kijkers live kunnen reageren op een stelling. „Het gaat om de
mening van mensen in het land, zonder al die deskundigen."
Een mediaprogramma: „De Leugen Regeert was een onderonsje van journalisten. Wij willen
dat kijkers hun mening geven over hoe nieuws wordt gebracht."
Een relatieprogramma waarin oudere echtparen tips geven aan jongeren. „Een 60-jarig huwe
lijk blijft fascinerend. Maar ging alles altijd van een leien dakje?"
Een dramaserie: „Regisseur Johan Nijenhuis wil onder meer een drama-comedy maken, geba
seerd op liedjes van Sonneveld. Een soort 't Schoep met de 5 Pooten."
Volgend jaar wordt een Raad van Toezicht inge
steld. Is dat om het beeld van Jan Slagter als
grote roerganger wat te corrigeren?
„Ik heb Max opgericht en was tot nu toe het
gezicht. Dat heeft ons tijdens de ledenwer
ving geen windeieren gelegd. Als ik op
straat loop, roepen mensen 'hé Max'. Tot nu
toe moest ik als lid van de Raad van Be
stuur mezelf als uitvoerende controleren.
Nu is de tijd gekomen voor een scheiding."
Kunt u tegen een weerwoord?
„Zeker, als het maar afkomstig is van men
sen van wie ik weet dat ze het goed bedoe
len. Zolang niet op iedere slak zout wordt
gelegd. Ik zeg: 'kijk mee, doe mee, maar
houd afstand'. Ik weet welke kant ik op wil
en laat mij niet een andere kant opduwen.
Overigens garandeert een Raad van Toe
zicht niet dat er niets meer mis kan gaan.
Kijk maar naar de banken en de ellende
waarin die ons nu hebben gebracht."
Met een registratie van het bloemencorso van
Zundert krijgt Max bij de babyboomers de han
den nog niet op elkaar. Schuift u straks wot op
richting uw eigen leeftijdsgenoten?
„Die groep moet je niet aanspreken op leef
tijd, maar op onderwerp. We gaan probe
ren hen meer aan te spreken, maar veruit
de meeste Max-leden zijn 60-plus. Die
groep zal ik nooit verloochenen om ande
ren te bereiken. Ach, beginnende 50'ers zit
ten nog in de ontkenningsfase: 'Max is voor
mijn vader en moeder'. Maar uiteindelijk
krijgt iedereen zijn eigen Max-moment."
Reageren?
redactie.media@wegener.nl
Jan Slagter pleit voor fusies in omroepland:
„Uiteindelijk moeten drie of vier grote omroe
pen vanuit hun eigen missie programma's ma
ken." foto David van Dam/CPD
DAAR KOMEN DE SCHUTTERS
In de serie Heimwee TV worden elke
week tv-series uit het verleden belicht
die de geur van nostalgie ademen.
foto CPD
Een van mijn vroegste en
dierbaarste tv-herinnerin-
gen: mijn vader schud
debuikend met een bak
Japanse zoutjes voor de
Philips zwart-wit tv, bulderend
om mannetjes in legerkleding in
de serie Daar komen de schutters.
Die mannetjes waren de schutters.
Of beter: de Home brigade van het
fictieve dorp Walmington on Sea,
aan de zuidkust van Engeland, tij
dens de Tweede Wereldoorlog.
Vrijwilligers die in actie moesten
komen als de Duitsers vaste voet
op Engelse bodem zouden zetten.
'Helaas' deden de Duitsers dat
niet, zodat de mannen zichzelf be
zighielden met militairtje spelen.
Dat leverde Allo A/Jo-achtige tafere
len op, maar dan nóg leuker. De
lol begon met de geweldige ope
ningstune (Who do you think you
are kidding, mister Hitler) en de
landkaart van Europa, waarop drie
nazipijlen achter het kleine Britse
pijltje aanjoegen. De schutters wa
ren een'afspiegeling van de Britse
standenmaatschappij in de jaren
veertig. De plaatselijke bankdirec
teur George Mainwaring benoem
de zichzelf tot leider (Captain).
Zijn bekakte bankassistent Arthur
Wilson werd sergeant en de panie
kerige plaatselijke slager Jack Jones
(Permission to panic, sir!) korporaal.
Verder was er de Schotse soldaat
Frazer, charmeur en ritselaar Wal
ker, de oude soldaat met zwakke
blaas Godfrey en moederskindje
Pike, door Mainwaring conse
quent you stupid boy! genoemd.
De humor zat vooral in de kluchti
ge oefeningen, die uiteraard steeds
in het honderd liepen. Ging het pe
loton op oefening, dan regelde
Walker het vervoer en kwam aan
zetten met de door hem volledig
verbouwde slagersbus van Jones.
Daar zaten de mannen, hun gewe
ren gestoken door geïmproviseer
de schietgaten, achter in de gam
mele slagersbus, bestuurd door
een huilende Jones.
Iedere zaterdag, van 1972 tot 1977,
was het een half uur schuddebui
ken. In Engeland liep de serie al
vanaf 1968 en dat was gewaagd.
Grappen over de oorlog? Kon dat?
De schutters bewezen dat het kon,
door met zelfspot de Britse rol in
WO II te relativeren. De serie
werd door de Britse tv-kijkers ge
kozen als nummer vier van de lijst
beste sitcoms aller tijden.
In Nederland is de serie al een tijd
niet meer herhaald. Gelukkig zijn
de eerste seizoenen verkrijgbaar
op dvd. Nu nog ergens die jaren-
zeventig, oranje snackschaal opdui
ken en Japanse zoutjes kopen.
Ivar Hoekstra
