zeeland 129
Zouden ze in Bristol aan ons denken?
Mooie tijd in 's-Heerenhoek
HERINNERINGEN Kinderen Roelands herkennen zichzelf op foto van een Britse militair
Duivenhoek
donderdag 8 oktober 2009
Het poseren voor de foto
kunnen de 'kinderen' Roe
lands zich niet meer herin
neren. De leefomstandighe
den tijdens de Tweede We
reldoorlog en de dagen na
de bevrijding des te beter.
door Sheila van Doorsselaer
Annie Roelands (75) uit
Terneuzen reageert geë
motioneerd op de op
roep in de krant. Engels
man Bob Wayte uit Bristol wil
Het is 65 jaar geleden dat de bevrij
ding van Zeeland werd ingezet met
de Slag om de Schelde. De kranr
blikt tot eind november (toen de eer
ste geallieerde schepen naar Antwer
pen konden) terug op die tijd.
door Ben Jansen
Het zijn de beste oorlogsher
inneringen van Jo Cats-
man-Minderhoud. Negen
maanden verblijft ze in 1944-1945
als evacué samen met haar ouders
en haar broer op de boerderij van
de familie De Winter in 's-Heeren-
hoek. „Wat een lieve mensen. Ik
heb nog steeds contact met de fa
milie."
De Minderhouds arriveren als een
hoopje ellende in 's-Heerenhoek.
De ouders van de dan zevenjarige
Jo besluiten gehoor te geven aan
de oproep Vlissingen te verlaten
en vertrekken lopend naar
Zuid-Beveland. Vader Minder-
graag weten wie er samen met
zijn vader Robert, lid van de Argy-
le and Southern Light Infantry, po
seren op een 65 jaar geleden geno
men foto „ergens in oostelijk
Zeeuws-Vlaanderen." De foto is ge
nomen voor het huis van de fami
lie Pardon, in het gehucht Duiven-
hoek, in de volksmond 'Duvels'
oek' tussen Graauw en Kruispol
der. Annie, toen tien jaar, herkent
zichzelf én haar vader Ludovicus,
haar zussen Tilly, Maria, Gerarda,
Trees, Julia en haar broers Ceriel
en Willy. Het was een foto waar
van ze het bestaan niet wist, maar
die een berg herinneringen weer
boven brengt. Niet eens het hele
gezin Roelands staat op de foto. Lu
dovicus en Maria kregen maar
houd voert zijn fiets aan de hand
mee. Daarop is een jute zak met
wat kleding gebonden. Op de Sloe-
dam moet het gezin de sloot in
duiken. Geallieerde vliegtuigen
schieten op alles wat beweegt.
Op Zuid-Beveland aangekomen,
worden de Minderhouds naar
liefst zeventien kinderen. Maria
was op het moment van de foto
thuis, zwanger van Antoine, die
nu dus 65 is. Op de foto ontbreken
ook de oudste en inmiddels overle
den kinderen Agnes en Piet. Ook
Liza (84), Martha (82) en Louise
(80) ontbreken omdat zij destijds
al getrouwd of elders aan het werk
waren. Nelly (63), Paul (62) en kak-
kenestje Truus (59) moesten nog
geboren worden. Een deel van de
kinderen Roelands komt 64 jaar
na dato graag nog eens samen om
de foto „over te doen" en te praten
over toen. Dat er in Bristol men
sen in hen geïnteresseerd zijn, vin
den ze zeer bijzonder. Het gezin
Roelands woonde in een klein
huiske in Duvels'oek. Pa was een
's-Heerenhoek gedirigeerd, waar
ze de boerderij aan de Lange
Noordweg als evacuatieadres krij
gen aangewezen. Na de gevaarlijke
wandeling van 35 kilometer ko
men ze daar aan: bang, onzeker en
ontdaan.
Het is alsof ze in de hemel zijn be
land. De De Winters zorgen aller
eerst voor een voedzaam maal. De
stukgelopen voeten van de eva-
cuées worden verbonden met aan
repen gescheurde lakens. Vervol
gens worden drie kamers heringe
richt, zodat de Minderhouds de be
schikking hebben over een eigen
woonkamer en twee slaapkamers.
Jo: „Het was een fantastische tijd.
Ze hadden koeien en paarden, wat
natuurlijk prachtig is voor kinde
ren die dat niet gewend zijn. Al
die maanden zijn we niets tekort
gekomen."
Wie ook een verhaal over de bevrijding
heeft, kan bellen naar 0118-434 010
noest landarbeider. Het gezin had
het niet breed, maar eten was er
wel. De oorlog en de bevrijding
hebben zijn sporen nagelaten.
Soms letterlijk. Martha was veer
tien toen ze aan haar arm flink ge
wond raakte door granaatscher
ven. Antwerpen werd gebombar
deerd door V-i toestellen, maar de
projectielen haalden geregeld Ant
werpen niet en zo kwamen er ook
bommen in de Kleine Melopolder
naar beneden. Ceriel herinnert
zich dat hij een keer heel erg bang
was. „Bang voor het lot van mijn
vader. Die was voor niemand bang
en dus ook niet voor de Duitsers,
die hij als het moet een grote
mond gaf Ik vreesde dat ze hem
zouden meenemen, dat hebben ze
gelukkig niet gedaan." De herinne
ringen aan de Britten zijn warm.
Annie: „Ze kwamen elke avond bij
ons thuis en speelden met ons. De
koeken in blik die ze meenamen
vond ik zó lekker! En de chocola
de! En de cornedbeef! Annie
meent in de militair rechtsboven
(met Trees' en Gerarda op de arm)
'Samuël', oftewel Sam, te herken
nen, een van de Britten die vaak
bij hen thuis was. Het gezin ont
snapte later aan de dood. In 1947,
zes jaar voor de Watersnoodramp,
verhuisden de Roelands naar
Lamswaarde. 't Was hun redding.
Het gezin Daalman bleef. Agnes
Daalman, ook op de foto, ver
dronk. Samen met haar kinderen
Rosa en Theo van negen en zeven.
qem. Hulst
Gerarda
nu 68 jaar
Annie
nu 75 jaar
Overige mensen
op de oude foto
zijn (nog) niet
herkend.
Vader
Ludovicus
Roelands.
Tilly Roelands
nu 73 jaar.
Julia Roelands
overleden 2007
op 75-jarige
leeftijd.
Agnes Daalman
overleden in
1953 tijdens de
Ramp.
Vermoedelijk
Seriel Daalman,
echtgenoot van
Agnes.
Vermoedelijk
Marie Pardon.
Vermoedelijk
broertje van
Marie Pardon.
Militair
Robert Wayte
sr.
Militair Samuël
of 'Sam'.
RolantQuist
recente foto Mark Neelemans
ill#^
totale
collectie
korting