zeeland 129 Zouden ze in Bristol aan ons denken? Mooie tijd in 's-Heerenhoek HERINNERINGEN Kinderen Roelands herkennen zichzelf op foto van een Britse militair Duivenhoek donderdag 8 oktober 2009 Het poseren voor de foto kunnen de 'kinderen' Roe lands zich niet meer herin neren. De leefomstandighe den tijdens de Tweede We reldoorlog en de dagen na de bevrijding des te beter. door Sheila van Doorsselaer Annie Roelands (75) uit Terneuzen reageert geë motioneerd op de op roep in de krant. Engels man Bob Wayte uit Bristol wil Het is 65 jaar geleden dat de bevrij ding van Zeeland werd ingezet met de Slag om de Schelde. De kranr blikt tot eind november (toen de eer ste geallieerde schepen naar Antwer pen konden) terug op die tijd. door Ben Jansen Het zijn de beste oorlogsher inneringen van Jo Cats- man-Minderhoud. Negen maanden verblijft ze in 1944-1945 als evacué samen met haar ouders en haar broer op de boerderij van de familie De Winter in 's-Heeren- hoek. „Wat een lieve mensen. Ik heb nog steeds contact met de fa milie." De Minderhouds arriveren als een hoopje ellende in 's-Heerenhoek. De ouders van de dan zevenjarige Jo besluiten gehoor te geven aan de oproep Vlissingen te verlaten en vertrekken lopend naar Zuid-Beveland. Vader Minder- graag weten wie er samen met zijn vader Robert, lid van de Argy- le and Southern Light Infantry, po seren op een 65 jaar geleden geno men foto „ergens in oostelijk Zeeuws-Vlaanderen." De foto is ge nomen voor het huis van de fami lie Pardon, in het gehucht Duiven- hoek, in de volksmond 'Duvels' oek' tussen Graauw en Kruispol der. Annie, toen tien jaar, herkent zichzelf én haar vader Ludovicus, haar zussen Tilly, Maria, Gerarda, Trees, Julia en haar broers Ceriel en Willy. Het was een foto waar van ze het bestaan niet wist, maar die een berg herinneringen weer boven brengt. Niet eens het hele gezin Roelands staat op de foto. Lu dovicus en Maria kregen maar houd voert zijn fiets aan de hand mee. Daarop is een jute zak met wat kleding gebonden. Op de Sloe- dam moet het gezin de sloot in duiken. Geallieerde vliegtuigen schieten op alles wat beweegt. Op Zuid-Beveland aangekomen, worden de Minderhouds naar liefst zeventien kinderen. Maria was op het moment van de foto thuis, zwanger van Antoine, die nu dus 65 is. Op de foto ontbreken ook de oudste en inmiddels overle den kinderen Agnes en Piet. Ook Liza (84), Martha (82) en Louise (80) ontbreken omdat zij destijds al getrouwd of elders aan het werk waren. Nelly (63), Paul (62) en kak- kenestje Truus (59) moesten nog geboren worden. Een deel van de kinderen Roelands komt 64 jaar na dato graag nog eens samen om de foto „over te doen" en te praten over toen. Dat er in Bristol men sen in hen geïnteresseerd zijn, vin den ze zeer bijzonder. Het gezin Roelands woonde in een klein huiske in Duvels'oek. Pa was een 's-Heerenhoek gedirigeerd, waar ze de boerderij aan de Lange Noordweg als evacuatieadres krij gen aangewezen. Na de gevaarlijke wandeling van 35 kilometer ko men ze daar aan: bang, onzeker en ontdaan. Het is alsof ze in de hemel zijn be land. De De Winters zorgen aller eerst voor een voedzaam maal. De stukgelopen voeten van de eva- cuées worden verbonden met aan repen gescheurde lakens. Vervol gens worden drie kamers heringe richt, zodat de Minderhouds de be schikking hebben over een eigen woonkamer en twee slaapkamers. Jo: „Het was een fantastische tijd. Ze hadden koeien en paarden, wat natuurlijk prachtig is voor kinde ren die dat niet gewend zijn. Al die maanden zijn we niets tekort gekomen." Wie ook een verhaal over de bevrijding heeft, kan bellen naar 0118-434 010 noest landarbeider. Het gezin had het niet breed, maar eten was er wel. De oorlog en de bevrijding hebben zijn sporen nagelaten. Soms letterlijk. Martha was veer tien toen ze aan haar arm flink ge wond raakte door granaatscher ven. Antwerpen werd gebombar deerd door V-i toestellen, maar de projectielen haalden geregeld Ant werpen niet en zo kwamen er ook bommen in de Kleine Melopolder naar beneden. Ceriel herinnert zich dat hij een keer heel erg bang was. „Bang voor het lot van mijn vader. Die was voor niemand bang en dus ook niet voor de Duitsers, die hij als het moet een grote mond gaf Ik vreesde dat ze hem zouden meenemen, dat hebben ze gelukkig niet gedaan." De herinne ringen aan de Britten zijn warm. Annie: „Ze kwamen elke avond bij ons thuis en speelden met ons. De koeken in blik die ze meenamen vond ik zó lekker! En de chocola de! En de cornedbeef! Annie meent in de militair rechtsboven (met Trees' en Gerarda op de arm) 'Samuël', oftewel Sam, te herken nen, een van de Britten die vaak bij hen thuis was. Het gezin ont snapte later aan de dood. In 1947, zes jaar voor de Watersnoodramp, verhuisden de Roelands naar Lamswaarde. 't Was hun redding. Het gezin Daalman bleef. Agnes Daalman, ook op de foto, ver dronk. Samen met haar kinderen Rosa en Theo van negen en zeven. qem. Hulst Gerarda nu 68 jaar Annie nu 75 jaar Overige mensen op de oude foto zijn (nog) niet herkend. Vader Ludovicus Roelands. Tilly Roelands nu 73 jaar. Julia Roelands overleden 2007 op 75-jarige leeftijd. Agnes Daalman overleden in 1953 tijdens de Ramp. Vermoedelijk Seriel Daalman, echtgenoot van Agnes. Vermoedelijk Marie Pardon. Vermoedelijk broertje van Marie Pardon. Militair Robert Wayte sr. Militair Samuël of 'Sam'. RolantQuist recente foto Mark Neelemans ill#^ totale collectie korting

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2009 | | pagina 31