d erg van deze extremen Natuurjournaal Chiel Jacobusse dinsdag 6 oktober 2009 foto Willem Mieras Droogte op akkers bij Kortgene. foto Willem Mieras Opstarten van beregeningsinstallatie bij Heinkenszand. foto Willem Mieras alles wat daar bijkomt loopt de kostprijs per kilo aardappelen al snel anderhalf tot twee eurocent op. Zie dat maar weer eens terug te krijgen, verzucht hij. Hij wijst er op dat er wel eens eer der droge perioden zijn geweest, zoals in 1959. Maar toen waren de kwaliteitseisen voor de aardappe len ook niet zoals de eisen van te genwoordig, zegt Sanderse. Bij het waterschap Zeeuwse Eilan den zijn ze nog niet zo ontevreden met de huidige droogte, blijkt uit de woorden van Linda van Dijke. De sloten staan extreem droog. Het waterschap kan op drie plaat sen zoet water inlaten als er ten minste geen sprake is van blauw- alg. Dat is bij de Reigersbergpolder bij Rilland, op Tholen en op Sint-Philipsland. Dat gebeurt nu ook. Verder wordt er in het hele ge bied niet bemalen en worden de stuwtjes in de sloten zo gezet dat er zo veel mogelijk water wordt vastgehouden. Door de droogte kunnen de medewerkers van het waterschap overal goed op het land om allerlei werkzaamheden, zoals maaien, uit te voeren. Wat wel een probleem is, is de schade aan de wegen. Door de droogte hebben wegen in het hele gebied en in Zeeuws-Vlaanderen meer scheuren dan anders. Dus constateert Van Dijke: „Het is voor iedereen gewoon het beste als het regent." De droogte is voor de Zeeuwse flo ra en fauna nog niet dramatisch geeft Chiel Jacobusse van Het Zeeuwse Landschap aan. Al gebeu ren er toch wel dingen die hij lie ver niet had gezien. Dieren die voor hun voedsel aangewezen zijn op ondiep water, verleggen nu hun terrein omdat andere gebie den ondiep zijn geworden. Voor trekvogels is het droogvallen van gebieden niet zo'n probleem. Die hoppen makkelijk een stukje ver der naar een plek waar wel voed sel te vinden is. Die kijken niet op honderd kilometer, geeft hij aan. Maar Jacobusse voegt er aan toe dat de verdroging voor sommige gebieden wel eens blijvende gevol gen kan hebben, doordat bepaalde planten nu hun kans schoon zien op plekken waar Het Zeeuwse Landschap ze liever niet ziet. Verder zijn er op dit moment nau welijks paddestoelen te vinden, ter wijl het er anders in deze tijd van wemelt. Maar dat is geen ramp, zegt hij. Dat zit in de grond en dat komt wel. Droge jaren vroeger Het is wel eens eerder ex treem droog geweest in Ne derland en België. Een recen te droogteperiode beleefden we in het voorjaar van 2007. Die begon eind maart en ein digde begin mei. In De Bilt viel er in april slechts 0,3 mil limeter neerslaag, waarmee dat de droogste maand was sinds de waarnemingen wor den gedaan. ►- Ook 2003 had een erg droge zomer, maar een lange droog teperiode deed zich voor in 1995 en 1996. Van de 22 maanden tussen juli 1995 en april 1997 waren er in De Bilt slechts 5 natter dan nor- maal.vooral de maanden au gustus en oktober 1995 wa ren erg droog en januari, maart en april van 1996.ln de hele periode viel maar 69 procent van de hoeveelheid regen die normaal had moe ten vallen. »- Ook 1959 was een jaar met een langdurige droge perio de. Dat jaar valt te vergelij ken met 1976 en 1921, om dat de droogte periode toen viel op het moment van de groei van de gewassen. Daar door dreigde zelfs de voed selvoorziening in gevaar te komen. De ernst van droogte hangt niet alleen samen met neer slag maar ook met verdam ping. Bovendien beperkt droogte zich meestal tot een deel van het land of een deel van het jaar. Dit jaar is het westen veel droger dan het oosten. De westelijke helft van Wal cheren is een van de droog ste delen van Nederland met een neerslagtekort van 300 tot 350 millimeter. Het neer slagtekort wordt berekend met inachtneming van de ge wasverdamping. Dijkverzwaringen zijn een noodzakelijk kwaad. Kust- veiligheid is niet iets om mee te marchanderen of het op een gokje te wagen. Maar wat gaat er veel mee verlo ren. Dijkbekledingen van natuur steen als basalt en vilvoordse zand steen worden vervangen door be tonnen dijkbekleding of overgo ten met gietasfalt; palenrijen en andere verouderde versterkings middelen moeten het veld rui men. Natuurlijk gaat dat ook ten koste van flora en fauna, omdat de dijken veel minder variatie ver tonen. De Westnol op Noord-Beveland, ten noordoosten van Wissenkerke heeft recent een dijkverzwaring ondergaan. Daarbij is er wel veel aan gedaan om rekening te hou den met de flora en fauna ter plaatse. Daar was dan ook alle re den toe. Het vloedmerk op deze plaats had zo'n bijzondere flora dat geen wilde-plantenliefhebber eraan voorbij kon gaan. Veel floris- ten en vegetatiekundigen van naam hebben de plek bezocht. Het was jarenlang de enige stabie le groeiplaats van de Zeelathyrus in Nederland en ook één van de weinige plaatsen waar je jaar in, jaar uit de zeldzame kustmelde en gelobde melde kon vinden. Vorige week was er een excursie naar het betreffende dijkvak. De tocht ging van start op het snij punt van de inlaag Keihoogte en de inlaag voor de Thoornpolder. Direct al bij het trapje van de dijk- overgang vonden we een verwaai de plant van de gele hoornpapa ver; een gunstig voorteken. De ge le hoornpapaver is een zeldzame plant van het vloedmerk die on der invloed van het veranderende klimaat wat gewoner wordt. Op het dijktalud zagen we dat de nieuwe steenbekleding op veel plaatsen overstoven was met zand. Daarin groeide massaal de gele hoornpapaver en - iets min der talrijk - de zeevenkel. We von den zelfs zes planten van de wilde kool; een vloedmerkplant die tot voor kort in Nederland niet voor kwam. Aangekomen bij het van ouds mooiste hoekje vonden we bijna alle oude glorie terug: strand- biet, loogkruid, kustmelde, gelob de melde en zeewolfsmelk ston den er als altijd. De zeekool liet het nog even afweten, evenals de zeelathyrus. Maar al die andere soorten zijn genoeg om een beet je vertrouwen te krijgen in de toe komst. Een bijna geheel ondergestoven Zeevenkel. foto Chiel jacobusse

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2009 | | pagina 89