sport 129
Ontberingen
Fanatisme bij de Kidsrun. De wedstrijd voor kinderen was aan het begin Michel Schrier en Anjolie Engels-Wisse op het strand. Tot dan was zij de
van de zaterdagmiddag in Zoutelande. foto Luc de Vries eerste vrouw. Kort daarna stapte ze uit de wedstrijd, foto Sjaak Teilekamp
maandag 5 oktober 2009
door Jan Dagevos
De wandelversie van de
Kustmarathon zou ge
sneden koek voor me
moeten zijn. Ik sta voor
de vijfde keer aan het vertrek,
maar ik voel me nog altijd geen
routinier. Het blijft in mijn geval
toch een tocht vol spanningen en
ontberingen.
Dat begint eigenlijk al ruim een
week van tevoren. Dan begint het
te knagen. Zou ik voldoende trai
ningskilometers in de benen heb
ben? Kan ik de opkomende ver
koudheid weerstaan? Zal ik wel of
geen sportgel tot me nemen? Heb
ik voor het goede schoeisel geko
zen (lage wandelschoenen of mijn
hoge kistjes)? En blijft de regen dit
keer uit?
Mijn achterneefje, achttien jaar
jong en ook deelnemer, snapt niet
waar ik me druk om maak. Hij
draait zijn hand niet om voor een
tochtje van 42 kilometer en 195
meter. Hij kwam zondagmorgen
om vier uur thuis na een nachtje
stappen, had de goudgele rakkers
niet laten staan, sliep drie uurtjes
en reisde toen af naar Burgh-
Haamstede voor de wandelmara
thon. Ja, en hij loopt ook nog eens
lachend rond op zijn gympen. In
het begin kan ik hem nog bijhou
den, maar gaandeweg moet ik los
sen. Waar haalt hij de kracht van
daan?
Na vijf deelnames zou ik inmid
dels elk plekje, elke heuvel, elk on
effenheid in de wandelmarathon
moeten kennen. Natuurlijk ken ik
de route uit mijn hoofd en heb ik
geen bewegwijzering nodig, maar
de man met de hamer blijft rond
waren.
Mijn moeilijkste momenten beleef
ik ook nu weer op het strand tus
sen Vrouwenpolder en Oostkapel-
le. Het lukt me maar niet de ideale
looplijn in het mulle zand te vin
den. Het heeft iets weg van zwal
ken, op zoek naar die enkele harde
stukken.
En ook nu vraag ik me na een tus
senstop in Domburg af waarom
die vuurtoren van Westkapelle
maar niet dichterbij wil komen. Ik
zoek daarom mijn toevlucht tot
een energiereep, met herontdekt
oergraan, zoals in de folder staat.
'Het zorgt voor een hoog aanbod
van glucose aan het lichaam, waar
door in een laat stadium vermoeid
heid optreedt.' Leuke wervende
tekst, maar in mijn geval gaat dat
natuurlijk weer eens niet op, al
haal ik wel de finish aan de Lang
straat in Zoutelande.
En ook nu verklaar ik tegenover
mijn naaste familieleden na afloop
plechtig dat ik volgend jaar niet
meer meedoe.
Toch zal ik nieuwjaarsnacht weer
achter mijn laptop kruipen en me
zo snel mogelijk inschrijven voor
de volgende marathon. Zelfkastij
ding of verslaving? Ach, wat maakt
het uit. Het leukste sportevene
ment van het jaar in onze provin
cie mag je nu eenmaal niet mis
sen.
Luctor et Emergo.
Van links naar rechts: Bert Flier, John Aalbers, Sébastièn Schletterer en
foto Louis Martens
Miquel van Tongeren heeft het maximale uit zijn wedstrijd gehaald. Hij
werd tweede, op 34 seconden van Sébastièn Schletterer. foto Ruben Oreel
Henk-Jan Joosse heeft er nog goed de pas in de fïnishstraat. Hij heeft
nog enkele anderen in zijn kielzog. foto Sjaak Teilekamp
De laatste finisher, Toon de Kam (links), komt met zijn familie over de
zandbult. foto Arjan Schotanus
