naar de Oosterschelde
5
'Die oude stoomboot
vind ik zo mooi'
Natuurjournaal
dinsdag 29 september 2009
de samenwerkende Oosterscheldecampings onthulden vorige week het eerste bord. foto Willem Mieras
door Hans Noot
Nu het jaar 2009 naar een
einde snelt, vullen de win
kels zich met kalenders
voor 2010. Eén daarvan is de ka
lender Historisch Zeeland van de
Kloetingse illustrator Danker Jan
Oreel, die wordt uitgegeven door
Het Paard van Troje in Goes. Gek
genoeg is Oreel het maken van
die kalender al bijna vergeten en
is hij nu al aan het dubben en tob
ben over de kalender voor 2011.
Hij heeft het namelijk zo knetter-
druk, zoals hij het zelf omschrijft,
dat hij die kalender in het ge
drang ziet komen. „Misschien
moet ik in mijn archief gaan kij
ken of daar nog bruikbaar materi
aal in zit voor de 2011-kalender."
De kalender van 2010 is in ieder
geval wel gevuld met 'nieuw' ma
teriaal. Oreel gebruikte voor de il
lustraties foto's die tussen 1898 en
1935 in Zeeland gemaakt zijn en
zette die om in aquarellen. In prin
cipe geeft hij de foto's nauwkeu
rig weer, maar af en toe veroor
looft hij zich kleine aanpassingen
als dat artistiek beter uitkomt. Zo
'vergat' hij op de illustratie van
het strand in Vlissingen aan de
rechterkant van de groep kinde
ren een in het zwart geklede man,
die voor een deel de badwagens
aan het zicht onttrok en kreeg de
Abdij in Middelburg een winters
wit kleed, terwijl op de foto zelf
geen vlokje te zien is.
Zijn favoriete maand in de kalen
der is oktober. Op dit blad prijkt
een stoomboot bij de Oude Axel-
se Brug over de Herengracht in
Terneuzen. Oreel werkte er vijf da
gen aan. Normaal werkt hij ander
half tot drie dagen aan een illustra
tie voor de kalender. „Die oude
stoomboot vind ik zo mooi."
Danker Jan Oreel geeft ruiterlijk
toe dat het maken van kalenders
.wel leuk is, maar dat hij het liefst
werkt aan strips. Dat zeggende
haalt hij een map tevoorschijn
met dertig pagina's van een strip
die hij bijna twintig jaar geleden
opzette in samenwerking met
Henk Kuipers, bekend van de
Franka-strips. Afgelopen zondag
sprak Oreel op de Stripdagen in
Houten met redacteuren die het
stripblad Eppo nieuw leven in
hebben geblazen. Oreel gaat ervan
uit dat de 44 pagina's lange strip,
De koffers van Raz Fadraz, in de
tweede helft van 2010 verschijnt.
„Er moeten nog wel details aange
past worden, omdat sommige te
keningen gedateerd zijn. Zo bel
len de hoofdrolspelers nog met
een carkit met een enorme accu."
Kalender Historisch Zeeland 2010, uit
geverij Het Paard van Troje, Goes. Ver
krijgbaar bij Zeeuwse boekhandels,
musea en VW's, 10,95 euro.
burg. „We hebben allemaal iets an
ders te bieden."
De samenwerkende campings,
waarvan Verburg overigens de ini
tiatiefnemer en voorzitter is, heb
ben goede banden met het Natio
naal Park Oosterschelde. Die zijn
ontstaan toen de eigenaren er de
cursus 'Gastheerschap van Natio
naal Park Oosterschelde' volgden,
om hun gasten op een goede ma
nier te kunnen voorlichten.
„We zijn een keer of zes op stap ge
weest met een gids en dat was
best nuttig", kan Verburg zich her
inneren. „Nou ben ik zelf een ech
te Zeeuw, die aan de Oosterschel
de is geboren. Ik meen er dus wel
één en ander van af te weten.
Maar Joost Bakker van camping
De Muie komt uit Rotterdam. Ik
kan me voorstellen dat hij best wel
dingen heeft opgestoken."
De innige band tussen campings
en Nationaal Park heeft geleid tot
het initiatief om op alle zeven va
kantieparken informatiepanelen
over de Oosterschelde te plaatsen.
Orisant had ze al, de andere zes
campings krijgen ze binnenkort.
Vorige week donderdag werd het
eerste exemplaar onthuld tijdens
een bijeenkomst in Scherpenisse.
Elke camping krijgt drie panelen.
Eén met algemene informatie over
het Nationaal Park, één met infor
matie over de natuur en één met
specifieke informatie over de cam
ping.
Verburg sluit uit dat het aantal
campings dat is aangesloten bij het
samenwerkingsverband op korte
termijn wordt uitgebreid. „Ik heb
al wel iemand gehad, hoor, die bij
wijze van spreken op z'n knieën
zat om erbij te mogen. Toch begin
nen we er nog niet aan. Laten we
eerst maar eens proberen om het
met z'n zevenen een beetje goed
op de rails te krijgen. Zoals ik al
zei, is dat soms al lastig genoeg."
Het strand bij Vlissingen in 1898.
Afgelopen zaterdag was er bij
een nieuwe drinkput op
Hoeve van der Meulen gele
genheid om met schepnetjes te kij
ken wat er allemaal leeft in zo'n
put. Hoewel de put op een histori
sche plek ligt is het nog een erg
jonge drinkput. Twee jaar geleden
werd de put nieuw gegraven op de
plek waar volgens de topografi
sche kaart van 1910 een put gele-
gen had. Het is van belang dat je
precies zo'n oude plek opspoort,
want dan weet je met redelijke ze-
kerheid dat de put watervoerend
wordt. In dat opzicht was het pro
ject prima geslaagd. De nieuwe
put stond van het begin af aan tot
de rand vol met water. De put ver
vult ook een functie: zo zie je gere
geld foeragerende scholeksters, wa
tersnippen en witgatjes langs de
oever. We waren daarom zelf ook
erg benieuwd wat er allemaal voor
leven in zou zitten.
Nou, dat viel bepaald niet tegen.
Al direct vingen we verschillende
soorten waterkevers, waaronder
twee heel opvallende. De grote
geelgerande waterroofkever spartel
de in het netje en even later de
nog iets forsere, grote spinnende
watertor. Het zijn twee soorten
die je niet zomaar uit je netje
moet pakken, want ze kunnen ge
ducht bijten. Oppassen dus.
Oppassen moet je ook als je het
bootsmannetje in je net hebt. Dat
is één van de vele soorten water
wantsen die in de put werd aange
troffen. Het is een heel mooi dier
met drie paar poten. Met de zwem
potenbeweegt het bootmannetje
zich voort en daarbij zwemt het
dier op zijn rug.
Opvallend hoeveel leven er al in
zo'n jonge put zit. Grote libellen
larven, enorme wolken met water
vlooien en natuurlijk ook verschil
lende waterslakken. Van de want
sen vonden we zeker een stuk of
vijf soorten. Naast het bootmanne
tje ook de zogenaamde schaatsen
rijders. Dat zijn wantsen die zich
op hun lange poten voortbewegen
over het wateroppervlak en het is
dankzij de oppervlaktespanning
dat ze op het water kunnen lopen.
Vissen hebben we in de nieuwe
put nog niet aangetroffen. Dat
duurt wat langer, ze zijn aangewe
zen op transport door watervogels
om in een nieuwe put terecht te
komen. Dat duurt veelal trouwens
ook niet heel lang. Badderende
eenden bijvoorbeeld dompelen
zich zo intens onder dat kleine vis
jes zich moeiteloos tussen de ve
ren kunnen nestelen.
Chiel Jacobusse
Geelgerande watertor foto Chiel Jacobusse
