io frans vluchtelingenkamp -©
Hoop en
wannoop
in 'le jungle'
D
Frankrijk ontruimt
deze week het im
migrantenkamp 'le
jungle', bij Calais.
Dat zal weinig op
lossen. De meeste
vluchtelingen die er
onder erbarmelijke
omstandigheden
woonden, hebben
zich al elders in de
uitgestrekte duinen
gevestigd.
dinsdag 22 september 2009
reageren?
nieuwsredactie@wegener.nl
door Cees van Zweeden
CR. BRITTANNIE
Het Kanaal
e dagen van Sahel Par-
des (15) zijn mono
toon. Bij het aanbreken
van de dag schuift hij
de luifel van zijn geïmproviseerde
tent open en loopt naar het uitge
strekte havencomplex van Calais.
Daar zoekt hij een vrachtwagen
waarin - of meestal waaronder -
hij zich kan verstoppen. Bestem
ming: Engeland.
De afgelopen zes maanden heeft
hij naar eigen zeggen deze exerci
tie elke dag herhaald om uiteinde
lijk telkens noodgedwongen terug
te keren in het tentenkamp dat in
Frankrijk bekend staat als 'le
jungle'. „Het is bijna onmogelijk
om niet te worden ontdekt", zegt
Sahel.
Deze week komt er verandering in
het leven van de jeugdige Afghaan.
De Franse regering heeft onder
druk van Londen aangekondigd 'le
jungle' vóór vrijdag te ontruimen.
Of dat meer dan een cosmetisch
verschil maakt, staat te bezien.
„De helft van de immigran
ten is de afgelopen dagen al
vertrokken", zegt Charles
LGië Moustache. „Er zijn er nog
z maar twee- tot driehonderd
over."
'Vertrokken' is een groot
woord. De mèesten hebben
zich elders in het uitgestrek
te duinengebied genesteld of
in de bunkers die Hitier hier
heeft laten bouwen. „In Cal
ais en onmiddellijke omge
ving houden zich zo'n 1500
illegale vluchtelingen op."
Charles Moustache speelde hier
als kind. Hij herinnert zich de dui
nen als een idylle; de zee was op
een paar honderd meter. Vandaag
biedt het kamp een aanblik die
het woord 'jungle' te kort doet.
Afval hoopt zich op tussen de
geïmproviseerde onderkomens.
Toiletten ontbreken, wat de vluch
telingen noopt hun toevlucht te
nemen tot de duinen. Koken ge
schiedt op open vuren, die in de
winter ook de enige bron van
warmte zijn. Water komt uit één
enkele kraan.
'Het is bijna onmogelijk
om niet te worden
ontdekt'
De gezondheidssituatie van de
vluchtelingen is deplorabel. De
meesten hebben luizen en velen
volgens Moustache ook verwon
dingen en breuken. „Ze laten zich
van de vrachtwagens vallen als
blijkt dat die Frankrijk inrijden, in
plaats van naar Engeland."
De obsessie met Engeland ver
klaart de hulpverlener uit het feit
dat zwart werken daar eenvoudi
ger is. „Dat is bijna onmogelijk in
Frankrijk."
Dat bevestigt Pardes, de jeugdige
Afghaan. Maar Engeland zou bo
vendien een ander voordeel heb
ben. „Als ik daar asiel krijg, loop ik
niet het risico te worden terugge
stuurd naar het land waar ik de Eu
ropese Unie ben binnengeko
men."
Dat land was Griekenland, waar
hij aankwam na een acht maan
den lange odyssee van Jalalabad in
Afghanistan naar Turkije. Pardes
bewaart geen warme herinnerin-
-gen aan de Grieken. De Griekse
kustwacht ramde het bootje waar
op hij en andere immigranten de
overtocht maar het eiland Mytilini
maakten, zegt hij. „Ik lag twintig
minuten in het water, maar slaag
de erin de kust te bereiken."
Op het bureau werd hij geslagen
omdat hij weigerde mee te werken
aan het nemen van vingerafdruk
ken. Daarna kreeg hij een maand
om het land te verlaten.
Maar toen hij vervolgens probeer
de naar Italië te komen, haalde de
politie hem uit de vrachtwagen
voor verder verhoor. „Ze sloegen
me met knuppels en sloten me ze
ven dagen op. Pas toen mocht ik
gaan."
De Franse politie vindt hij beter,
maar niet ideaal. „Als ze je oppak
ken, word je naar een bureau ge
bracht ver buiten Calais. Daar la
ten ze je na verhoor gaan, maar
dan moet je drie uur teruglopen
naar het kamp."
De werkelijke tragedie is volgens
Moustache dat vluchtelingen als
Pardes niet het geld hebben om
een mensensmokkelaar te betalen.
„Dan ben je zo in Engeland", zegt
hij. „De smokkelaars kopen de
vrachtwagenchauffeurs om."
Britse wetgeving
Groot-Brittannië verleent 28 pro
cent van degenen die asiel zoeken
uiteindelijk een verblijfsvergun
ning. Het gaat dan om erkende
vluchtelingen of mensen die we
gens humanitaire redenen niet te
rug naar huis kunnen.
Asielzoekers mogen gedurende de
behandeling van hun aanvraag in
Groot-Brittannië blijven. Ze krijgen
huisvesting, eten en financiële
steun.
Asielaanvragen moeten binnen een
halfjaar zijn behandeld. Dat lukt in
60 procent van de gevallen.
Inwoners van veel Gemenebestlan-
den (vroegere Britse koloniën) kun
nen net als die uit EU-lidstaten,
zonder problemen het land in.
Sanitaire voorzieningen ontbreken vrijwel geheel in het kamp. Veel vluchte
lingen vestigen zich elders in de duinen. foto AP
Een man wast zijn voeten bij de eni
ge kraan. foto AP
'Le jungle' heeft zelfs een geïmprovi
seerde moskee. foto AP
