'Naar de Randstad ga ik niet meer. Dat
141 zeeland
Juist ouderen beseffen
de gevaren op de weg
Tankstation Ellemeet
vreest faillissement
Goeree wil ook
duinovergangen
gehandicapten
Grotere behandelruimte dankzij lezers
maandag 21 september 2009
s
'Als we deelnemers later terugzien, horen we vaak: 'wat ben ik blij dat jullie me naar
een oogarts gestuurd hebben. Ik zie nu veel beter' john Prins, voorzitter VVN Schouwen-Duiveland
door Martijn de Koning
O jee, je mag hier
maar dertig hè. Ik
zit er alweer over
heen hoor." De
77-jarige mevrouw
Van de Velde uit Bruinisse houdt
wel van een beetje doorrijden,
blijkt zaterdag tijdens haar rijvaar-
digheidstest in en rond Goes.
Het ritje is onderdeel van de
Broemcursus (Breed Overleg
Ouderen en Mobiliteit), die de af
deling Schouwen-Duiveland van
Veilig Verkeer Nederland twee
keer per jaar organiseert. De theo
rielessen van de cursus worden in
Zierikzee gegeven, maar voor het
praktijkgedeelte wordt Goes opge
zocht. „Schouwen-Duiveland is te
bekend voor de deelnemers", ver
klaart rij-instructeur Joop Kort uit
Nieuwerkerk. Hij begeleidt de cur
sisten tijdens hun praktijktest. „Bo
vendien moeten de meesten regel
matig in Goes zijn. Om naar het
ziekenhuis te gaan bijvoorbeeld."
Hoe je het ook wendt of keert:
ouderen vormen een relatief ge
vaarlijke doelgroep in het verkeer.
Niet dat ze niet kunnen rijden, be
nadrukt Kort. „Ze zijn best voor
door Martijn de Koning
ELLEMEET - Niet iedereen in Elle-
meet is blij dat de tweede fase van
de Recreatieverdeelweg de ver
keersdruk in het dorp straks flink
verminderd. P. Christianen vreest
voor een faillissement van zijn
tankstation Ellemeet aan de Kuijer-
damseweg als het tracé tussen Ren-
esse en de N57 bij Scharendijke in
2011 is aangelegd. Dat schrijft hij in
een brief aan de gemeente Schou
wen-Duiveland.
De gemeente gokt er op dat er
straks bijna de helft minder auto's
door Ellemeet rijden. 'De dood
steek voor ons tankstation', meent
zichtig, maar langzaam kunnen er
wat verkeerde gewoonten inslui
pen. We zien bijvoorbeeld dat hun
kijkwerk geleidelijk aan steeds
minder wordt."
Hoewel juist de mensen die zich
voor de cursus aanmelden, zich be
wust zijn van hun iets kwetsbaar
dere positie. „De mensen die we
écht willen hebben, zijn degenen
die zeggen dat ze zo'n cursus niet
nodig hebben. Maar die zie je hier
natuurlijk niet."
Voor alle deelnemers aan de test
trekt Kort een uurtje uit. De rit be
gint bij café Oranjeboom in 's-
Heer Hendrikskinderen, waar hij
de deelnemers eerst geruststelt.
„Dit is geen les en ook geen exa
men", vertelt hij mevrouw Van de
Velde. „Ik zeg alleen hoe u moet
rijden. En ik stuur u geen wegen
in waar u niet in mag. Voor dat
soort flauwigheden zijn we te vol
wassen."
Van de Velde, die bijna vijftig jaar
haar rijbewijs heeft, wist dat eigen
lijk al. „Acht jaar geleden heb ik de-
Christianen. Ook de toekomst van
de cafetaria en de autohandel, die
Christianen op hetzelfde perceel
verhuurt, ziet hij somber in. Hij
vraagt van de gemeente 'een nette
en passende oplossing'.
Volgens wethouder Roel van der
Wekken is Christianen in Zierik
zee aan het verkeerde adres. „De
provincie legt deze weg aan. Me
neer moet daar zijn als hij wil pra
ten over bijvoorbeeld compensatie
in de vorm van verplaatsing."
Wel is het mogelijk om planscha-
de aan te vragen via de gemeente.
Dat kan echter pas als, wanneer de
weg er een poosje ligt, aantoonba
re schade is geleden.
ze cursus ook gedaan. Ik vond het
wel weer eens tijd worden." Ze
heeft meteen wat vragen. „In Goes
heb je veel rotondes. Op de ene
heeft een fietser voorrang, op de
andere niet. Dat vind ik moeilijk."
Kort springt er meteen op in en
haalt twee plaatjes van rotondes te
voorschijn, met een verklaring
over kleur van de fietsstrook, voor-
rangsregels en verkeersborden. „Al
leen voor de rotondes in Zierikzee
gaat dit niet helemaal op", zegt hij.
„Die zijn een beetje vervelend."
Dan stapt het duo in de auto van
mevrouw Van de Velde. „Ik heb
een mooi rondje voor je", zegt
Kort. „Hier linksaf" Al gauw
wordt duidelijk dat de cursiste een
ervaren bestuurder is. Onderweg
kletst ze er gezellig op los. „Tot
twee jaar geleden reed ik regelma
tig naar de Randstad", vertelt ze.
„Maar nu niet meer hoor. Dat
Prins Clausplein, daar word je niet
goed van."
Met de meeste andere wegen heeft
ze weinig moeite. Sterker nog:
Nee, leuk is het niet om
oudere mensen na een
Broemcursus aan te raden
hun rijbewijs maar in te leveren.
Het gebeurt zo af en toe een keer
tje, vertelt John Prins van de afde
ling Schouwen-Duiveland van Vei
lig Verkeer Nederland. „Maar het
moet nu eenmaal. Veiligheid gaat
voor alles."
Vaker gebeurt het dat deskundigen
een minder ingrijpend advies ge
ven. „De ogentest brengt nogal
eens tekortkomingen bij mensen
aan het licht", vertelt Prins. „We ra
den ze dan dringend aan eens
naar de oogarts of opticien te
gaan. Als we ze dan later terug
zien, horen we vaak: joh, wat ben
ik blij dat jullie me dat verteld heb
ben. Ik zie opeens veel beter."
WN Schouwen-Duiveland geeft
„Op stille tachtigkilometerwegen
moet ik steeds op de meter kijken
of ik niette hard ga."
Onderweg praat ze met Kort over
gezamenlijke kennissen ('O, dus
de oom van mijn vrouw was een
collega van uw man') en vertelt ze
over haar rijverleden ('Ik heb exa
men gedaan in een Ford Anglia. In
één keer geslaagd; daardoor kostte
het niet meer dan 250 gulden').
Mevrouw Van der Velde
wordt eerst door Goes ge
stuurd ('lastige rotonde,
daar aan het begin'), dan door
Kloetinge ('Hier ken ik het niet.
Nog een echt dorp, hè') en vervol
gens gaat het over de snelweg te
rug naar het beginpunt.
Daar is het tijd voor de eindbeoor
deling. Kort oordeelt over vijftien
punten. De meeste ervan zijn pro
bleemloos in orde. „U kijkt bij het
afslaan erg goed om u heen", com
plimenteert hij zijn cursiste. „Er
ontgaat u weinig."
Een paar kleinigheidjes zijn er na
tuurlijk wel. „Niet aarzelen als het
licht groen is. Dan heeft u altijd
voorrang." Mevrouw Van de Velde
knikt. „Ik zal het in mijn hoofd
prenten."
twee keer per jaar de opfriscursus
voor 55-plussers. De belangstelling
is groot. „Per keer hebben we 25
tot 30 deelnemers", zegt Prins.
„Laatst was er iemand van 94 jaar
bij. We zien ook dat dezelfde men
sen na een aantal jaar terugko
men."
De cursus bestaat uit theorie, be-
wegingslessen, een schriftelijk exa
men, een ogentest, een reactiesnel
heidsproef en een rijvaardigheids-
test. Na die laatste krijgt de deelne
mer een schriftelijk advies van de
rij-instructeur. „Iedereen mag zelf
weten wat hij of zij daarmee
doet", benadrukt Prins. „Wij mo
gen niks opleggen." De meeste
mensen slaan de goede raad ech
ter niet in de wind, is zijn erva
ring. „Juist ouderen beseffen wat
de gevaren zijn."
Cursiste mevrouw Van de Velde en
SCHARENDIJKE - „Onze collega's op
Goeree-Overflakkee zijn een beet
je jaloers op ons," zegt Johan Bax
van het Schouwen-Duivelands
Platform voor mensen met een be
perking.
Vrijdag komt het Flakkees plat
form naar strandpaviljoen Perry's
bij Scharendijke om te praten over
aanleg van rolstoelvriend elijke
duinovergangen aan de kust van
Goedereede. Bij het gesprek is een
ambtenaar van het Schouws
strandbeheer aanwezig. Op initia
tief van het platform legde de ge
meente Schouwen-Duiveland zes
duinpaden aan - onder meer bij
Perry's - waarover gehandicapten
het strand kunnen bereiken.
Voorzitter John Prins (VVN Schouwen-Duiveland): „De ogentest brengt nog
al eens tekortkomingen bij mensen aan het licht." foto Dirk-Jan Gjeltema
MIDDELBURG - Dankzij de PZC-lezers heeft de Zeeuwse vogel- en zoogdie-
renopvang De Mikke in Middelburg een grotere quarantaineruimte en be
handelkamer. Zaterdag werd die ruimte overgedragen. In 2008, toen de
PZC 250 jaar bestond, besloot de krant om samen met de lezers een goed
doel te steunen om zo iets terug te doen voor Zeeland. foto Ruben Oreel
'Ik heb examen gedaan in een Ford Anglia. Dat
kostte 250 gulden' De 77-jarige cursiste mevrouw Van de Velde
