spectrum 8
Boze vrouwen
Zaterdag 19 september 2009
STANDPLAATS
door
Robert-Jan Friele
De titel boven het bericht klonk
als opmaat voor een komische
uiteenzetting. 'Waarom alle Ar
gentijnse vrouwen zo boos
zijn', zo begon een stukje van enkele re
gels op een internetforum over Buenos
Aires. Het leidde in ijltempo tot een ge
weldige discussie, waarin de ene na de
andere theorie voorbijkwam, niemand
de bewering aanviel waarmee het alle
maal was begonnen en humor absoluut
geen rol speelde.
Het is ook waar: alle Argentijnse vrou
wen zijn boos. Of ze doen hun best er
boos uit te zien. Reis ik voor een reporta
ge naar Brazilië, dan voel ik mij als een
profvoetballer in een discotheek: een ge
wild object. In Colombia is het net zo, zij
het subtieler: steelse blikken, glim
lachen, complimenten. De tropi
sche luchten van Centraal-Amerika
brengen ook van alles teweeg. En
zelfs in de traditioneel gereser
veerdere Andeslanden als Ecuador,
Peru en Bolivia zijn de vrolijke blik
en kwinkslag nooit ver weg.
In Argentinië daarentegen kijken
de vrouwen bij voorkeur strak voor
zich uit, alsof oogcontact besmette
lijk is. In winkels schrik ik regelma
tig als ik weer eens word toegespro
ken op een toon die grenst aan woe
de. En een vriendelijke opmerking
bij het bestellen van een kop koffie
ketst af op een muur van beton en
prikkeldraad. Soledad, een kennis
van mij, legde laatst uit wat er vol
gens haar aan de hand is. Ze zat tot
haar 18e op een meisjesschool en al
die tijd waren mannen vreemde
wezens voor wie je moest oppas
sen. Veel is er niet veranderd. Sole
dad praat wel eens met een man,
maar pas nadat hij eerst keurig de deur
heeft opengehouden wanneer hij haar
thuis komt afhalen voor een afspraakje.
Ze gelooft ook niet in vriendschap tus
sen man en vrouw. „En alle Argentijnse
mannen gaan vreemd."
Tegen dat laatste valt ongetwijfeld iets
in te brengen, maar het staat vast dat de
Argentijnse man - die vaak tot zijn 18e
op een jongensschool heeft gezeten en
aan het omgekeerde syndroom lijdt als
Soledad - een weinig subtiele macho is.
'Vrouw bed', lijkt de enige formule die
ze kennen. Toen een Canadese vriendin
onlangs na een date een gewenste stap
niet wenste te zetten, zei de Argentijn:
„Oh, ga je nu Argentijns doen?" Ook al
eens gehoord: „We hebben prachtige
vrouwen, maar het gaat mis zodra je aan
ze zit." En: „Ik wil geen Argentijnse
vrouw, want die zijn allemaal hyste
risch." Anderen zoeken de verklaring
voor de boosheid op het (lege) bord: de
strakke wespentaille is in Argentinië al
jaren de voorgeschreven mode en in res
taurants is sla een gewilder product dan
vlees. Prinses Maxima vormt natuurlijk
de uitzondering op de regel en oogt met
een een stuk gezelliger dan haar landge-
notes. De paradox is dat de Argentijnse
vrouw, ondanks de ogenschijnlijke boos
heid op de man in het algemeen en de Ar
gentijnse man in het bijzonder, er alles
aan doet er zo aantrekkelijk mogelijk uit
te zien. Ze dragen de prachtigste kleding,
gaan zo vaak als het kan naar de sport
school en over cosmetische ingrepen
wordt moeilijk noch zuinig gedaan. Ar
gentinië is wereldleider borstvergrotin
gen, botoxbehandelingen en fijngesle
pen neusjes. Zelfs vrouwen op leeftijd
zijn zo met hun uiterlijk bezig, dat het
lijkt alsof zij de prooi voor hun dochters
naar huis moeten slepen.
Het vooroordeel dat in Argentinië de
mooiste vrouwen rondlopen, klopt daar
om. Maar echt gezellig zijn ze niet
Op de vlakten ten zuiden van Merti
bezwijkt het vee onder de hitte.
