KOESTERT HAAR RIMPELS
7 spectrum
Zaterdag 5 september 2009
duur niet deformeert. Er is niemand die je thuis
corrigeert. Ie moet dus kritisch blijven kijken
naar jezelf. Ik ben verre van perfect, ik weet dat
ik akelig opvliegend kan zijn. Die felheid ebt zo
weer weg, maar mensen schrikken er wel van.
Gelukkig heb ik vrienden om me heen die onge
zouten kritiek kunnen leveren. Collega's van
Tussen Kunst Kitsch zeggen gewoon: 'Nella, nu
dimmen, niet overdrijven'. Ik vind het een
dooddoener als mensen op kritiek reageren met
'ik ben nu eenmaal zo'. Dat is te makkelijk. Als
een eigenschap niet prettig is, doe er dan wat
aan.
Ik geloof in het lot. Maar je moet ook wat geluk
hebben in het leven. Je blijft daar altijd zelf een
actieve rol in spelen. Je maakt bepaalde keuzes
in je leven en daarbij kies je dus ook voor de ge
volgen. Met iedere keuze kleur je je leven ver
der in. Ik koos jong voor kinderen en het was
een gezamenlijke beslissing van mijn man en
mij om uit elkaar te gaan. We waren te vroeg
aan een gezin begonnen en dat doodde onze
creativiteit. Het betekende wel dat ik jong een
alleenstaande moeder werd van drie kinderen.
Dat was zwaar. Ik zou het niemand lichthartig
aanbevelen. Ik werkte als freelancer voor de om
roep en nam alle baantjes aan om het hoofd
maar boven water te kunnen houden. Ik heb
vaak genoeg met mijn jas aan in de keuken nog
snel de maaltijd voor de kinderen bereid. Ook
ben ik wel op pantoffels achter de microfoon in
de radiostudio gaan zitten. Ik kwam gewoon
tijd tekort. Ik herinner me nog dat ik weer eens
bij de huisarts belandde met pijn in mijn rug en
hij me naar mijn leven vroeg. Ik zag hem ge
woon schrikken. 'Maar wie zorgt er dan voor u',
vroeg hij. Nou, toen kwamen de tranen. Die
machteloosheid heb ik destijds vaak gevoeld.
Het besef dat dit nooit meer over zou gaan. Ik
had drie kinderen en ik moest door. Toch had
ik geen zelfmedelijden, ik had er voor gekozen.
Leven gaat nu eenmaal niet zonder hoogtepun
ten en diepe dalen. Tenzij je misschien altijd
voor middelmatigheid kiest. Hoe dan ook, je
blijft altijd zelf verantwoordelijk voor hoe je
dingen ondergaat. Verbitterd raken, zie ik als
een ernstige vorm van egocentrisme.
Toen de kinderen op middelbareschoolleeftijd
bij hun vader gingen wonen, zo hadden we dat
afgesproken bij de scheiding, was ik helemaal
overwerkt. Ik was totaal op, er moest iets radi
caal veranderen, een diepe snee gemaakt wor
den. Een nieuw jurkje aantrekken, voldeed niet
meer. In overleg met de kinderen ben ik naar
Italië verhuisd. Daar heb ik tien jaar gewoond.
Vroeger, toen ik jonger was, kon ik veel makke
lijker mijn beste tijd of slechtste ervaring benoe
men. Zoveel waren er nog niet gepasseerd. Nu
ik 6i ben, is dat veel lastiger. Ik weet wel dat ik
met hart en ziel van mijn vak hou. Ik doe het
niet voor niets al dertig jaar. Ik heb nooit de am
bitie gehad de nieuwe Sonja Barend of de nieu
we Mies te worden. Ik ben een margefiguur, dat
weet ik best. Mensen zullen toch sneller den
ken 'Nelleke, wie? Wie is dat?' Dat komt mij
goed uit. Ik ben dankbaar voor alles wat ik heb
kunnen doen, maar aan de roem kan ik nog
steeds niet wennen. Ik fantaseer soms al over
mijn pensioen. Ik maak er ook grappen over te
gen mijn vrienden. Dan ga ik nooit meer naar
de kapper, zeg ik, en kleur ik mijn haar niet
meer en ga ik zo'n lange, grijze vlecht op mijn
rug dragen. Daar trek ik dan van die lange wap-
pergewaden bij aan. Niemand zal me meer her
kennen. Vrienden waarschuwen me dat het
nooit zo zal zijn. In de supermarkt vraagt een
caissière ook of ik Nelleke van der Krogt ben.
Vandaag even niet, zeg ik dan.
Maar ik neem het mensen niet kwalijk hoor, dit
hoort ook bij het vak. Als ik presenteer, wil ik
immers naast de mensen thuis op de bank ko
men zitten. Dat is mijn doel, ik wil ze bereiken
en erbij betrekken. En geloof me, het is niet
makkelijk om door het grijze scherm heen te ko
men."
Tussen Kunst Kitsch bestaat in oktober 25 jaar.
Dat wordt gevierd met een jubileumuitzending op
28 oktober.
reageren?
spectrum@wegener.nl
Nelleke van der Krogt
Nelleke van der Krogt werd
geboren op 29 januari 1948
in Middelburg als Pieternella
Cornelia van der Schraaf.
Ze is gescheiden en heeft
drie kinderen, Kim, Tom en
Bart en twee kleinkinderen.
Ze werkt voor de Avro, pre
senteert en maakt daar ra
dio- en televisieprogram-
