HANS VAN DER TOGT OP M'N
spectrum 30
Zaterdag 29 augustus 2009
foto Ram van Meel
m a was vertegenwoordiger van
I W Heineken en werd in 1946 in
Maastricht gedetacheerd. Wij wa
ren van protestantse huize. Maas-
JL tricht was in die naoorlogse ja
ren nog heel rooms-katholiek. Toen mijn vader
mij op 6-jarige leeftijd in een katholieke proces
sie zag lopen, in een kort wit broekje, knapte er
iets in hem. Mijn zusje kreeg hij ook al niet op
een protestantse school. 'Ik moet hier weg',
riep hij. Hij diende een verzoek in en werd in
1953 overgeplaatst.
Mijn verdere jeugd bracht ik door in Heemste
de. Fatsoen, normen en waarden, respect voor
anderen, dat hebben mijn ouders mij bijge
bracht. We hadden een keurig gezin. Erg WD.
Er waren bij ons thuis maar twee onderwerpen
waarover aan tafel gesproken werd: Heineken
en sport Ato - hij heette Arre maar dat vond
mijn vader een vreselijke naam - speelde in het
Nederlands cricketteam. Hij was ook keeper
van HFC Haarlem. De Koninklijke. Daar heb ik
zelf ook acht jaar gespeeld. Een heel sportieve
familie. Behalve mijn moeder, die was op de
piano bezig. Het was haar tweede huwelijk.
Mijn zusje en ik wisten van niks. Werd niet
over gesproken in het gezin. We kwamen er
achter toen mijn zusje ging trouwen en ze het
paspoort van mijn moeder nodig had. Bizar.
Kinderloos huwelijk gelukkig, dus er kwamen
Op de boekenplank
staat een mini-
altaar, met de urnen
van Tommy en Jojo,
de jack russels. Hun
dood is één van de
drama's in het leven
van quizicoon Hans
van der Togt (6i).
Mr Rad van Fortuin
over de verstikking
van het katholiek
zijn, drugsgebruik,
drankverslaving,
aids en frauduleuze
quizzen.
door Paul van Gageldonk
niet opeens halfbroertjes en halfzusjes aanwaai
en.
Op school Wilde ik niet deugen. Alleen maar
bezig met toneelspelen en zingen. Ik wilde ac
teur worden. Maar van mijn ouders moest ik
een baan nemen, waarmee veel geld te verdie
nen was. Wat ik precies wilde, wist ik ook niet.
Maar ik hield wel heel veel van mensen. Mijn
vader regelde een baantje in een hotel in Den
Haag. Ik dacht: why not? Werd jongste kelner,
kreeg 20 gulden per week. Enig. Ik heb gewerkt
in hotels in Nederland, Zwitserland en Enge
land. Mijn vader stuurde me overal naartoe.
Als ik dan toch mislukte op school, dan moest
ik maar mijn talen gaan verbeteren.
Ik solliciteerde bij Lufthansa. Schopte het tot
steward. Na drie jaar werd ik de laan uitge
stuurd. Ik had wat hasj meegenomen uit India.
Ik kreeg geen strafblad, maar moest meteen
Duitsland uit en mocht twee jaar lang dat land
niet meer binnenkomen. Ik had geen zin in
smoesjes en heb m'n ouders alles verteld. De
bodem zonk onder ze weg. Hun zoon aan de
drugs!
Meer heb ik mijn ouders niet verteld. Dat zou
den ze niet hebben kunnen verwerken. Ik expe
rimenteerde flink met drugs. Wiet. Hasj. Heroï
ne ook. Ik zocht in Goa, in India, vrienden op.
Die zaten daar op hippiestranden. Ik heb op
dat strand drie keer een shotje laten zetten.
Door een juffrouw. Pure nieuwsgierigheid. Lsd
was ook fantastisch. Vooral in groepsverband.
Die discussies die dan op gang kwamen, bizar.
Wij dronken in dat hippiepand altijd
Heinekenbier. Als ik high was, kneep ik zo'n
blikje wel eens helemaal fijn. Alsof ik mijn va
der de strot om wilde draaien. )e even afzetten.
Ik was de enige stamhouder. Hij hoopte dat ik
op sportgebied zijn prestaties minimaal zou
evenaren. Zat er totaal niet in bij mij. Een ge-
zin stichten evenmin. Leuk vonden ze het abso-
luut niet, dat ik homo bleek te zijn. Mijn moe
der wist het allang, zei ze. En mijn vader zweeg
het daarna gewoon volledig dood.
In 1976 zocht de Avro een presentator voor
Sportpanomma. Homo's hebben eigenlijk niks
met sport. 80 procent niet, denk ik. Homo's
hebben veel meer met theater en musicals, de
creatieve settor. Ik had beide kanten. Ik heb ge
solliciteerd. En werd tweede. Maar Ger Lugten-
burg, indertijd directeur televisie van de Avro,
had mijn screentest gezien. Hij vroeg me of ik
het nieuwe gezicht van de Avro wilde worden.
Het tijdperk van de dames Ageeth Scherphuis
en Alice Oppenheim was voorbij. Het was tijd
voor de eerste mannelijke omroeper bij de
Avro, vond men. Via de regisseuse kwamen ze
er vrij snel achter dat ik een nicht was. Er werd
onmiddellijk een vergadering belegd door de
directie. Of dat nou wel kon, bij de Avro. Nou,
