Die saaie rit is een ware zegen
2
maandag 24 augustus 2009
Paalkamperen
Voor meer informatie over de lig
ging van paalkampeerplaatsen in
Nederland: www.staatsbosbe-
heer.nl.
Je tent moet binnen een straal van
tien meter rond de paaltjes van
Staatsbosbeheer worden neerge
zet.
De paalkampeerterreinen liggen in
open plekken in bossen of aan bos
randen vlakbij lange afstandswan
del- en fietsroutes.
Alleen als je het kookt, is het water
uit de pomp drinkbaar.
Wie paalkampeert mag maximaal
drie dagen van het plekje gebruik
maken.
Omdat de paalkampeerplaatsen
met de (brandweer)auto dikwijls
niet te bereiken zijn, mag er géén
vuur worden gestookt.
In de winter worden de pompen
weggehaald, omdat deze anders ka
potvriezen.
Tandenpoetsen met water uit de pomp is misschien wel lachen, maar nou niet bepaald een pretje.
foto Camile Schelstraete
Een paalkampeerder moet op alles zijn voorbereid. Eten scoor je onderweg, want rond de paal is niets te koop.
heeft twee opties.
Een: een uitzicht op
caravans, campers,
nog meer caravans,
en ruziënde buren.
Mogelijkheid twee: zicht op bo
men, een meertje en een prachtige
zonsondergang. Voor wie dat laat
ste beter in de oren klinkt, is paal
kamperen een uitkomst.
Paalkamperen? Ja, kamperen bij
een van de paaltjes die Staatsbos
beheer door heel Nederland heeft
gezet. Je zou het kunnen vergelij-
door Raymond de Frel
Deze rubriek heet Zee
zicht. Da's toch niet
voor niets? Waarom
zie ik dan helemaal
geen water? Geen
druppeltje! En toch, toch ben ik in
de buurt. Of beter, ik bevind me
in het water. Zou je deze flinke
muren aan weerszijden van mij
eens een paar flinke beuken geven,
ja dan zie Lk vast en zeker water.
En waarschijnlijk ook voor het
laatst.
De Westerscheldetunnel, de 6,6 ki
lometer lange tunnelverbinding
tussen Zeeuws-Vlaanderen en
Zuid-Beveland, is voor mij een ze
gen. Jarenlang kachelde ik, en met
mij vele andere Zeeuws-Vlamin
gen, met regelmaat naar Breskens
of Perkpolder. In de hoop de pont
nog net te halen, soms gestresst
omdat er een toerist voor mij reed
die absoluut geen haast had.
Ja, ik ben Neeltje Suzanna en
Sara dankbaar. Zo heetten de twee
boren die zich van Terneuzen naar
Ellewoutsdijk een weg onder de
Westerschelde baanden. Natuur
lijk, heel af en toe heb ik het nog
weieens over het befaamde brood
je veel te zachte kroket, dikke
snert en het fameuze broodje bal
(wie heeft het recept?) op de veer
pont tussen Perkpolder en Krui-
ningen. Verder kan ik die boot mis
sen als kiespijn. Maar goed, ik ben
een Terneuzenaar. Er zijn
West-Zeeuws-Vlamingen en
Oost-Zeeuws-Vlamingen, die het
niet met mij eens zijn. Zij zijn
sinds het opheffen van de veer
dienst veroordeeld tot een langere
rit om aan de andere kant van Zee
land te komen.
Elke dag scheur ik door de tunnel.
Nou ja, scheuren. Veel harder dan
honderd ga ik niet, want ik heb
een broertje dood aan bekeurin
gen. En ik zie deze maanden dage
lijks dat ook toeristen een rit door
de langste tunnel van Nederland
eens willen ervaren. Laat u vooral
niet door mij weerhouden, maar
ik waarschuw alvast: die rit is saai.
Je ziet helemaal niets, behalve
grauwe, met brandwerend spul be
klede wanden en om de haverklap
een telefoonkast. Maar elke dag
twee keer drie minuten blik op on
eindig is geen straf Als ik weer
eens wil varen, pak ik in Breskens
het fietsvoetveer wel eens. Heb
ben ze daar ook broodjes bal?
Oud-burgemeester Barbé van Ter-
neuzen zette in 2002 als eerste voet
op Zuid-Bevelandse bodem.
