Wat een schitterende sterrenhemel
iol zeeland
Wees er snel bij!
Michael Jackson op een solex in Biggekerke
CAPSULE Overnachten tussen het kroos heeft wel wat
Nog niet helder
hoe Bomvrije
kon branden
maandag 24 augustus 2009
's Morgens vroeg is het Scheldeterrein op
de oude scheepswerf.
zijn mooist, met het silhouet van
foto's Jorn Wagenmakers
door Wendy van den Hurk
Doorgaans is het ver
blijf in een reddings
capsule een noodlot
tig voorval. Behalve
in het oude dok van
het Vlissingse Scheldeterrein. Daar
is het iedereen aan te raden.
Best een beetje gek. Met een kus
sen onder de arm je huis uit lo
pen, door de stad te banjeren,
langs de Zware Plaatwerkerij, via
een trappetje het oude dok in om
vervolgens neer te strijken op een
roestig bruggetje.
En dan... De capsule in. Dat gaat
nog niet zo gemakkelijk. Alsof je
over de bumperbanden van de Pi
ranha van de Efteling moet balan
ceren, jezelf vasthoudend aan een
ijzeren stang. En dan moet die
loodzware deur nog worden open
gezwaaid. Naar buiten, uiteraard.
Als je valt, dan lig je in vies water.
Tussen kroos, planken en een olie
vat op dobberafstand.
Dat gebeurt gelukkig niet. Binnen
wacht eenvoud: een klein (lees:
knus) bed, twee flesjes water en
een brochure over het Schelde-
kwartier. De reddingscapsule - een
afgedankt exemplaar van het boor
eiland EKO-FISK in het Noorse
deel van de Noordzee - heeft geen
motor meer; wel hangen overal
vergeelde Duitse handleidingen.
Van de kranen en knopjes zullen
we maar afblijven.
Het zit eigenlijk best comfortabel,
de bank die de ronding van de cap
sule volgt. Maar om er nou met 28
man op te dobberen? Een hele
klas, zeg maar. Uren achter elkaar,
in hoge golven. Kotszakjes zijn ner
gens te bekennen. Ledlampjes dan
weer wel. Zie je in elk geval wie er
tegenover je zit.
Eruit! De buitenlucht begint al
mooi rood te kleuren; tijd voor
een wijntje. Daar hoefje de huiska
mer-capsule, die op de kade bij de
Plaatwerkerij staat, niet eens voor
op te zoeken. Ook al hangt daar
een heuse hangmat in en is de bo
dem bezaaid met boeken.
Nee, buiten is het heerlijk. Het af
gesleten Scheldeterrein blijkt nog
verdomd romantisch ook. De ge-
corrodeerde elektriciteitskastjes,
rein schandalig onbezet zijn.
Want wat boffen we in Vlissingen
met dit terrein, midden in de stad
nog wel, waar de eerste grasspriet
jes het zonlicht al hebben gezien -
om van het veld bij de Machinefa
briek nog niet te spreken - en
waar zelfs uit het roestige brugge
tje bloemetjes opdoemen. Een
stadspark, ja heus, waar de Middel
burgers jaloers op mogen zijn.
Maar ja, waarom komen er zo wei
nig mensen? Een ouder stel waar
van de man verbaasd omkijkt van
achter zijn over de schouder ge
worpen jas, een wandelaar die het
terrein duidelijk doelgericht over
steekt, twee vrouwen die hun hon
den uitlaten, een meisje dat zo te
zien terugkeert van een potje ten-
Tijd voor een wijntje. Het afgesleten Scheldeterrein
blijkt nog verdomd romantisch ook.
de ingeslagen ramen van de Plaat
werkerij, de felgele expositiecontai
ner: ze brengen sfeer. Zelfs het
kroos kleurt mee.
En wat een weidsheid. Ineens valt
op hoe bijzonder die huizen van
de Steenen Beer eigenlijk zijn, hoe
hoog dat ene huis in de Glacis-
straat wel niet boven de rest uit to
rent, hoe vroeg de bewoners van
de Dobberende Doosjes hun licht
doven, hoe prachtig die Plaatwer
kerij is en hoe lelijk die parkeerga
rage. Dat het lawaai in de Schelde-
straat inderdaad is gelauwerd en
dat de bankjes op het Scheldeter-
De twee reddingscapsules
van de Haagse afvalarchi-
tect Denis Oudendijk zijn
voor twee maanden gereserveerd
voor Vlissingen. In principe, want
het projectbureau Scheldekwartier
heeft al laten doorschemeren wel
in te zijn voor verlenging. En dat
geldt ook voor Oudendijk.
Die twee maanden, dat zijn augus
tus en september. De eerste twee
weken van augustus heeft de Bel
gische kunstenares Els Moors er
haar nachten dichtend in doorge
bracht. Daarna was het een week
'botel' voor bezoekers.
Deze week stapt de Franse video
VLISSINGEN - De politie zegt nog
geen idee te hebben hoe de brand
in de serre van de Gevangentoren
in Vlissingen dinsdagnacht heeft
kunnen ontstaan.
Weliswaar hebben zich enkele ge
tuigen gemeld, maar de recherche
heeft nog niet iedereen kunnen
horen. Met de laatste getuige moet
nog een afspraak worden gemaakt,
aldus een woordvoerder. Daardoor
is het complete plaatje nog niet in
beeld, laat die weten. „Maar daar
zal komende week hopelijk veran
dering in komen."
Van de serre is niets over. Ook de
Gevangentoren, nog maar twee
jaar open als horecagelegenheid,
blijft voorlopig gesloten.
kunstenares Julia Boix-Vives aan
boord. Daarna mogen 'gewone be
zoekers' weer een paar nachten.
Philippe Tonnard is de laatste kun
stenaar die in de capsules mag ver
toeven. De Vlaming maakt beel
dend werk. Na hem zijn de capsu
les nog ruim een weekje vrij voor
wie het ook eens wil beleven.
Al moet je dan snel boeken, want
volgens het projectbureau raakt de
planning al aardig vol: er zijn nog
maar een paar plekken vrij.
Het kost een tientje per nacht.
O Zin? Stuur een mailtje naar
s.hubrouck@cultuurwerf.nl
mmmamassas^ssmmaammammm
nis en twee luidruchtige jongens.
Dat is al wat er passeert.
Terwijl, het is een perfect terrein
om evenementen te organiseren.
Een openluchttheater van 33 hecta
re. Maar je zou er ook geweldig ver
stoppertje kunnen spelen. Of le
vend stratego. En waarom stelt de
gemeente de Plaatwerkerij eigen
lijk niet ter beschikking aan Igua
na? Krokodillen in het dok. Ideaal;
de keurslager om de hoek...
Tijd om te gaan slapen!
Nooit gedacht ooit nog mijn tan
den te poetsen op het Scheldeter
rein. Ook gek: sta je daar met je
vernuftige flosmachine, terwijl je
honderd meter moet lopen om te
plassen in een Dixie. Laat maar.
Gezien het weinige slaapcomfort
zal het toch wel tot een tijdige capi
tulatie komen.
Niets is minder waar. Allez, in je
dromen dein je door en de nacht
wordt met enige regelmaat onder
broken door een botsing met de
stalen binnenkant, het bed staat
niet in het midden, maar het open
staande dakraampje maakt alles
goed. De sterrenhemel is geweldig.
Elk half uur weer.
Tot de ochtend. Nergens in Vlissin
gen schreeuwen de meeuwen zo
luidkeels als boven het dok - dat
kan haast niet anders. En dan
treedt de warmte ook al met de
minuut meer binnen in deze ijze
ren iglotent.
Wegwezen; het is mooi geweest.
door Wendy van den Hurk
BIGGEKERKE - The King of Pop lag
toch in een vrieskist in Los Ange
les? Nou, niet dus. Hij is zaterdag
middag gesignaleerd in Biggeker
ke. Op een solex.
Op de hielen gezeten door Asterix,
Obelix en Panoramix, Mad Max,
Kwik, Kwek en Kwak, René Artois,
drie ratten, een boer op klompen
en een pijp in zijn mond, een toi
letjuffrouw en een stuk of wat hip
pies op plateauzolen.
'Bigge' vierde zaterdag de elfde edi
tie van de inmiddels befaamde so
lexrace: voor de Brabantse toeris
ten die rijendik achter dranghek
ken stonden een feest der herken
ning: dit is het Walcherse carna
val. Het gerstenat vloeide even rij
kelijk als het in de wintermaanden
doet in de meer oostelijke regio
nen. Van de 139 deelnemers werd
Mad Max als meest ludieke creatie
gekozen. Asterix en Obelix volg
den als tweede en derde werden
Kwik, Kwek en Kwak. Michael
Jackson bungelde onderaan de
lijst. Van de specials was het Jacco
Maljaars uit Westkapelle die de
jaarlijks wisselende Walcheren-be-
ker in de wacht sleepte. Jan-Wil
lem Overtveld uit Aagtekerke
werd tweede, gevolgd door Joost
van den Broeke uit Middelburg.
Wilko Verstraate, die als voorzitter
van het solexrace-comité op de ju
rywagen zat, kwam superlatieven
tekort over 'zijn' race. „Alwéér een
succes. Waar een klein dorp al niet
groot in kan zijn!"
Een bont gezelschap in Biggekerke.
foto Lex de Meester
