hoe goddelijk
Band met een
moeilijke naam
en veel succes
zeeland
nazomer
festival
7
Jan Decleir (links) en Koen De Sutter op locatie bij de Schelphoek, waar het decor voor Onder het Melkwoud
wordt opgebouwd. foto Lex de Meester
vroege dood droegen bij aan een blijvende, zelfs
groeiende roem.
Under Milk Wood beschrijft een lentedag in het vis
sersplaatsje Llaregyb aan de kust van Wales. Een
verteller introduceert de stemmen van de postbo
de die brieven openstoomt, van echtgenoten die
moordgedachten koesteren, van de blinde zeekapi
tein Kat, van geliefden en verliefden, verstotenen
en verdronkenen. De Sutter: „Wij laten twee men
sen zien, die komen vertellen hoe banaal en hoe
goddelijk het leven kan zijn. Volgens mij staat het
stuk dicht bij muziek. Het is een overvloed aan
woorden en beschrijvingen, een poëtische krach-
tentaal. Het is bijna een roes, een trip. Net als met
jazzmuziek: zo mooi, dat je het niet kunt verkla
ren. Het heeft een hele positieve uitstraling, on
danks dat mensen hun vrouw vermoorden."
Alleen in het sissend laboratorium van zijn wensen
sluipt Mr. Pugh tussen gevaarlijke kuipen en kolffles-
sen, hij tippelt tussen struikgewassen van moordende
kruiden - doodsstrijd danst in zijn smeltkroezen - en
hij mengt speciaal voor Mrs. Pugh een gift in de ha
vermout, dat onbekend is aan alle vergiftkundigen en
dat schroeit en venijnig in haar bijt tot haar oren af
vallen als vijgen, haar tenen dik en zwart als ballon
nen zwellen en stoom krijsend uit haar navel spuit. -
uit: Onder het Melkwoud
Voor Decleir is deze nazomerproductie een terug
keer naar het echte theater, na een periode van
tien jaar vooral film en televisie. Lampen, geen ca
mera's deze keer. Over het stuk zegt hij: „Ik heb
het gevoel dat het voor twee spelers is geschreven.
Het is woord. Als je het met zijn tweeën doet,
moet je er alles uithalen. Dichter kun je niet bij de
kern komen. Het is niet zo fraai wat we doen op
de wereld. En toch, in zo'n gedicht vervat, is het
fantastisch.
De eerste zin van het toneelstuk - 'Om te begin
nen bij het begin' - is een verwijzing naar de bij
bel. Eerst is er niks. En binnen de kortste keren is
het moord en doodslag."
De schemer verdrinkt voor altijd tot morgen. Het is
opeens nacht nu. De windige stad is een heuvel van
vensters en vanuit de afgeranselde golven roepen de
lichten der lampen de dag terug en de doden terug,
die naar de zee gevlucht zijn. Overal in het roepende
duister worden babies en mannen naar bed gelokt en
in slaap gewiegd. - uit: Onder het Melkwoud
Onder het Melkwoud: wo. 26 t/m za. 29 aug. en
di. 1 t/m za. 5 sept., aanvang 20.15 uur, bij de
Schelphoek op Schouwen-Duiveland
Regie: Koen De Sutter; spel: Jan Decleir en
Koen De Sutter
zaterdag 22 augustus 2009
Zanger en tekstschrijver Klaas Delrue van de Bel
gische formatie Yevgueni omschrijft zijn band als
een kruising tussen Blof, Acda en de Munnik en
Boudewijn de Groot.
door Cijs Kamphuis
Waarom heet een band zoals hij
heet? Het Belgische Yevgueni bij
voorbeeld. Het vijftal ging bij op
richting negen jaar geleden eerst als Evgueni
Sokolov door het leven, naar een nummer van
de Franse zanger en componist Serge Gains-
bourg. En waarom? „Omdat we graag een
moeilijke naam wilden om de aandacht op
ons te vestigen", vertelt zanger en tekstschrij
ver Klaas Delrue. En met succes. Sinds twee
jaar, zeven jaar na de oprichting, heeft Vlaan
deren het vijftal ontdekt. De single Als ze
lacht stond daar weken lang in de top-io.
Yevgueni maakt zogenoemde electro-akoesti-
sche popmuziek. „Dat wil zoveel zeggen dat
we een klassieke rockbezetting hebben (bas,
drums, gitaar en zang), maar Nederlandstalige
kleinkunstteksten gebruiken", legt Delrue uit.
Een wat vage benaming, geeft hij toe.
Een echte genrebeschrijving voor de hoek
waarin Yevgueni zich bevindt, is er echter
niet. „Voor Nederland zou je kunnen zeggen
dat het een kruising is tussen Blof, Acda en de
Munnik en Boudewijn de Groot." Delrue
heeft zichzelf tekstueel vooral laten inspire
ren door kleinkunstenaar Jan de Wilde en
Luc de Vos, de immer rechtlijnige zanger van
collegaband Gorki. Dat de wij-willen-een-
moeilijke-naam-om-op-te-vallen-politiek van
de band ook nadelen heeft, ondervonden Del
rue en kompanën aan den lijve. „Mensen ken
nen nu vaak onze nummers wel, maar kun
nen onze naam vaak niet onthouden. Dan
spelen we een single en dan denkt het pu
bliek dat we een cover spelen."
Nederland is voor de band nog onontgonnen
gebied. De paar keer dat de band optrad in
ons land waren echter wel leuk, zegt Delrue.
Hij had veel slechte verhalen gehoord over
Nederlands publiek, dat het zo rumoerig zou
zijn, maar herkende er niets van terug.
In Middelburg verwacht hij dan ook een
mooie avond. Omdat zijn band soms ver
keerd wordt aangekondigd, heeft Delrue nog
wel een tip voor de podiumpresentator: „Yev
gueni, dat spreek je uit als Jefkeenie."
Yevgueni, dinsdag 1 september, aanvang 21.00
uur, Abdijplein Middelburg.
Yevgueni zingt Nederlandstalig foto Thijs Lowagie
