Hoe banaal en
Lady Linn zet
de swingjazz
op de kaart
6
zaterdag 22 augustus 2009
Lien de Creef alias Lady Linn and her Magnificent
Seven laten zich inspireren door invloeden uit talrij
ke hoeken: Duke Ellington, Stan Kenton, Benny
Goodman en natuurlijk Ella Fitzgerald.
door MÏ5cha Beckers
Het album Here we go again (2008) van La
dy Linn and her Magnificent Seven werd
al snel goud. De groep startte zo'n vier
jaar geleden met een repertoire van swing - en
jazznummers uit de periode roaring twenties tot
jaren vijftig. De band wilde deze nummers weer
op de kaart zetten. Voor Here we go again schreef
zangeres Lien de Greef eigen stukken en naast de
relaxte swingsound klinkt nu een wat meer pop
en soulachtig geluid. Invloeden voor de nummers
komen voor De Greef uit vele hoeken: Duke El
lington, Stan Kenton, Benny Goodman, groepen
uit de Motown-stal en Dina Washington. Aan Ella
Fitzgerald is ze naar eigen zeggen 'verslaafd'. „Ove
rigens zijn er volop plannen voor een tweede cd",
zegt De Greef. „Die is voorzien in 2010, ik schrijf
er nu de nummers voor." De zangeres zit niet vast
aan één genre. Ze maakte al furore met de Bel
gische popband Bolchi en is actief in andere groe
pen zoals het moderne soul- en hiphopcollectief
Skeemz. Ook in de house-scene is ze aanwezig. Ze
zong tracks in voor bijvoorbeeld DJ Red D en Al
ton Miller. Pas op het Conservatorium in Gent
kwam De Greef in aanraking met jazz. Ze be
kwaamde zich in het zingen van swingjazz-stuk-
ken. Nummers die ze mooi vond, schreef ze uit en
met een aantal conservatoriumvrienden betrad ze
hiermee de podia. „Het oudere materiaal lag vast.
Het waren bestaande bigband-arrangementen
maar in die nummers is live voor de muzikanten
veel plaats voor improvisatie. Hetzelfde geldt voor
de stukken van Here we go again."
Het aanstekelijke repertoire sloeg aan. Singles volg
den en al snel stond de groep ook op de grote festi
vals zoals Gent jazz en Werchter. „Op festivals spe
len we nu enkel nog de nummers van Here we go
again. Dat werkt zeer goed aangezien de mensen
vooral die nummers kennen."
Het optreden van Lady Linn and her Magnificent
Seven op het Abdijplein in Middelburg is één van
de vele concerten in hun volle agenda's. „De muzi
kanten en ik spelen nog bij andere bands. Voorlo
pig kan dat nog, maar niemand kan in de toe
komst kijken. Ik heb het wel nodig om verschillen
de dingen te doen en zij ook. Om fris te blijven."
Lady Linn and her Magnificent Seven, do. 3 sept,
aanvang 21.00 uur, Abdijpiein Middelburg.
Lien de Greef, beter bekend als Lady Linn.
foto Ronald den Dekker
Jan Decleir is zonder meer de grote naam
in het Zeeland Nazomerfestival van dit
jaar. Met Koen De Sutter brengt hij Onder
het Melkwoud van Dylan Thomas. Een stuk
voor 64 stemmen. Maar met twee gaat
het zeker zo goed.
door Jan van Damme
Even is er wat rumoer, als de eerste contai
ner overeind staat. Beeldend kunstenaar
Luc Deleu is ter plekke, en maakt zich zor
gen over de manier waarop het stalen ge
vaarte is geplaatst. Veiligheid, verantwoordelijk
heid, wie beslist er eigenlijk, de aannemer, het na~-
zomerfestival?
We staan op de rand van de Oosterschelde, bij de
Schelphoek. Het is dinsdagochtend, eerder deze
week. Zon, water, wind, niets of niemand heeft
haast. Alsof we al in het vissersplaatsje Llaregyb
verzeild zijn.
Buiten springt de zon neer op de woeste, woelige stad
en loopt door de hagen van de Klapbeslaan en slaat
de vogels tot zij zingen. De lente zwiept groenig neer
op de Mosselweg en de schelpen barsten open. Lla
regyb is in deze snippermorgen een wilde vrucht en
warm, de straten, de velden, het zand en het water
trillen in de jonge zon. - uit: Onder het Melkwoud
Het zijn de laatste voorbereidingen voor Onder
het Melkwoud, dit jaar één van de vier locatievoor
stellingen van het Zeeland Nazomerfestival
(ZNF). Kunstenaar Luc Deleu - enkele jaren gele
den actief op het Abdijplein in Middelburg - heeft
een ontwerp gemaakt voor het decor. Een poort
van containers, die voor het publiek als een omlijs
ting functioneert met uitzicht op de Oosterschel
de. Nadat artistiek leider Alex Mallems van het
ZNF een paar telefoontjes heeft gepleegd, keert de
rust terug en kan Deleu met nog steeds getemperd
vertrouwen de plaatsing van de containers volgen.
Ook Jan Decleir (1946) en Koen De Sutter (1966)
zijn op deze zondoorstoofde ochtend van de par
tij. Ze zien het geharrewar met kranen, containers
en shovels geamuseerd aan. Het is toch een beetje
alsof er aan hun huis wordt gebouwd.
Decleir en De Sutter - twee mastodonten van het
Vlaamse theater die internationaal naam hebben
gemaakt - hebben zich samen op Onder het Melk
woud van Dylan Thomas (1914-1953) gestort. De
ondertitel 'A Play for Voices' is veelzeggend: het
stuk is een hoorspel, in 1953 geschreven voor 64
stemmen. De Vlaamse acteurs kunnen de tekst
met zijn tweeën aan.
De locatie overweldigt. Decleir, met veel zilver
grijs om zijn hoofd wapperend en een jasje waarin
hij in Mao's China niet zou zijn opgevallen, pro
beert zich de uitvoering voor te stellen. Hij met
Koen De Sutter, tussen de immense stalen laadbak
ken. „We maken weinig lawaai met zijn tweeën,
we zullen het van de stilte moeten hebben."
De Sutter heeft het zich gemakkelijk gemaakt op
de glooiing naast het eigenlijke theatervlak. Woor
den als nietig en naakt spelen door zijn hoofd. Hij
zegt: „Met die containers lijkt het hier bijna Neu
renberg zo hard en strak. Dat contrasteert erg
mooi met de romige tekst van het stuk, vol bom
bast, sappigheid, overdaad."
De zonnige, trage, luie namiddag geeuwt en suft door
de slapende stad. De zee ligt, likt en luilakt met vis
sen, die slapen in haar lijf. Het hooiland stil als Zon
dag, de stieren met hun ogen dicht aan de koorden, de
dalen met de geiten en de margrietjes tukken blij en
Onder
het
Melkwoud
lui. De stomme eendenvijvers dutten. Wolken zakken
en stapelen zich op Llaregyb Heuvel. - uit: Onder het
Melkwoud
Sinds februari zijn de twee met het door Hugo
Claus vertaalde hoorspel in de weer. De Sutter is
blij dat ze er de tijd voor hebben kunnen nemen.
„Het is een gistingsproces. Net als met Krieklam-
biek: zuur in het begin, maar na twee jaar gisten
op fles een hele goede geuze." Dylan Thomas
schreef het stuk kort voor zijn dood. Als dichter
en schrijver uit Wales was hij toen al wereldbe
roemd. Zijn in alcohol gedrenkte levensloop en
