thuis in de polder
Aka Moon en
Baba met de
focus op Mali
5
zeeland
nazomer
festival
Scène uit De Storm van Shakespeare in de Wilhelminapolder
foto Lex de Meester
land. Toen ontstond de gedachte aan een labyrint
van strobalen en varens. Het ritueel van cirkels
om de macht te doorbreken. Toen zag ik op het be
drijf die honderden rooikisten en besloot ik die te
gebruiken in de vormgeving om hoogten en laag
ten aan te geven op de speelplek. Die strobalen
konden overigens niet. De risicofactor was te
groot, omdat ik ook met vuur wil werken. De hek
senkringen zijn nu ingezaaid in het tarweveld."
Samen met Alex Mallems, dramaturg én artistiek
directeur van het ZNF, heeft hij een compactere
versie van De Storm gemaakt. „Wat je in beeld
kunt laten zien, hoef je niet meer in tekst te zeg
gen. We hebben moeten wieden in de tekst. Wat
kun je wel en wat kun je niet in beeld vangen?
Daarin moesten we zoeken naar de balans. Maar
tenslotte was Shakespeare ook in staat met enkele
versregels op een kaal toneel een schipbreuk zicht
baar en hoorbaar te maken."
Het veld in de Koninklijke Wilhelminapolder, dat
Kortekaas aanvankelijk kreeg toebedeeld voor de
ze openingsproductie, was hem te benauwd. „Het
lag me te dicht aan de weg. Op de huidige locatie
zit het publiek op de tribune recht tegenover de
zonsondergang. De locatie heeft een diameter van
400 a 500 meter, de centrale speelplek is 40 bij 40
meter. Vanaf de vaste tribune kijkt het publiek cir
ca anderhalve meter over het maaiveld heen. Het
publiek krijgt niet zoals in Ship of Troy een actieve
rol. De bezoekers maken wel een wandeling naar
de speellocatie. Zij moeten het decor via het pad
er naar toe ontdekken. Ie kunt het niet van buiten
af zien."
Muziek speelt, zoals in veel van de producties van
Kortekaas, een specifieke rol in De Storm. „Geluid
is belangrijk. Op een onbewoond eiland hoor je
allemaal geluiden, die laten zich goed vertalen in
muziek. Ik heb daar Sytze Pruiksma een composi
tie voor slagwerk en marimba voor laten maken."
Locatie, spel en vormgeving zullen er alle toe bij
dragen de toeschouwers de kunst van het theater
te laten ervaren. Maar wat vertelt De Storm inhou
delijk? Uit Shakespeare in dit 'theatertestament'
vooral zijn melancholie als oude man of heeft hij
de bezoekers nog iets meer mee te geven?
Kortekaas: „Het is niet zozeer de melancholie
waar Shakespeare blijk van geeft, maar van het in
zicht dat komt met de jaren. En wat het thema
van De Storm betreft, laat ik het omschrijven als:
De kunst om te kunnen vergeven."
De Storm, di. 25 tm za. 29 aug. en di. 1 t/m za. 5
sept, de akkers van de Wilhelminapolder. Aanvang:
20.15 uur.
Regie en vormgeving: Niek Kortekaas; spel: Roy Aer-
nouts, Mungo Cornelis, Marieke Dilles, Wim van der
Grijn, Stefan Perceval, Willem Schouten, Michel Vis
ser, Nico de Vries en Maarten Wansink.
zaterdag 22 augustus 2009
Aka Moon zoekt de meest uiteenlopende muzika
le ontmoetingen. Tijdens het Zeeland Nazomer
festival deelt de groep het podium met de Mali-
nese muzikant Baba Sissoko.
door Mischa Beckers
Sinds het debuut in 1992 zoekt de Bel
gische band Aka Moon naar de meest
uiteenlopende muzikale ontmoetingen.
Zo musiceerde dit als jazztrio begonnen gezel
schap met de Aka pygmeeën in Centraal-Afri-
ka en de Senegalese percussionist Doudou
N'Diaye Rose, maar ook met de moderne
New Yorkse jazzsaxofonist Steve Coleman en
de Belgische hiphoppionier dj Grazzhoppa en
zijn dj Bigband.
Tijdens het Zeeland Nazomerfestival deelt de
groep het podium met Baba Sissoko. Deze Ma-
linese muzikant groeide uit tot een onbetwis
te meester op de tama (ook wel talking drum
genoemd), de n'goni (West-Afrikaanse luit)
en de kalebas. Vele groten - zoals Youssou
N'Dour, Habib Koité, Rokia Traoré en het Art
Ensemble of Chicago - maakten al gebruik
van de diensten van dit muzikale natuurta
lent.
„We speelden al eerder met Baba, maar altijd
samen met verschillende andere muzikanten
en nooit met de focus op Mali", zegt Fabrizio
Cassol, saxofonist van Aka Moon. „Al enkele
jaren had Baba het plan om een samenwer
king op te zetten waarbij hij zijn eigen cul
tuur kon uitdragen." Cassol had er wel oren
naar. Voor dat project moest Baba Sissoko
eerst Black Machine oprichten. Een groep mu
zikanten die net als Sissoko griot zijn: door af
komst bepaalde schatbewaarders van muziek
en verhalen. „Veel van de Afrikaanse muziek
is gebaseerd op dezelfde manier van expres
sie: een gezongen frase waarop een antwoord
volgt Samen met Baba hebben we hiervoor
in Mali alternatieve muzikale vormen, modes
en verhalen gezocht" Dat vergde veel repete
ren om exact eikaars muzikale articulatie te le
ren kennen en de op ritmes en grooves geba
seerde stukken eigen te maken. „Vergeet niet,
met Black Machine hebben we acht percussio
nisten, ze zingen en dansen ook allemaal en
bespelen verschillende snaarinstrumenten. Er
gebeurt dus heel wat op het podium."
In het voorjaar vonden opnames plaats van
deze bijzondere samenwerking.
Aka Moon en het Baba Sissoko Tama Orkest, zat.
29 aug., 21.00 uur, Abdijplein Middelburg.
Aka Moon en het Baba Sissoko Tama Orkest
foto Fred Pauwels
