Shakespeare is
4
Jonge Belgische
zangtalenten met
persoonlijke sound
zaterdag 22 augustus 2009
Vlaanderen heeft twee nieuwe heldinnen in het sin-
ger-songwriter ambacht. Talent, passie en geloof in
jezelf: met die combinatie zingen beide meiden zich
in the picture op het Abdijplein in Middelburg.
door René de Dreu
Selah Sue (20) won een prijs op haar zeven
tiende, kreeg de steun en een plek in het
voorprogramma van grootheid Milow en
het etiket van nieuwe, maar betere, Amy Wine-
house. Al direct stond een grote massa klaar om
haar als meest belovende nieuwkomer toe te jui
chen. Hoe snel dat ging? „Ik ben nu een dik jaar
heel serieus bezig, heb een eerste opname uit en
een agenda vol solo-optredens. De studie psycho
logie in Leuven heb ik na het eerste jaar stopgezet
om me volledig te kunnen focussen op de muziek.
Van nieuwe nummers schrijven komt even niet
veel terecht. Ik zit echt in die flow van optreden,
maar dit najaar moet dat wel weer gebeuren, ook
om te werken aan een eerste cd."
Selah Sue (artiestennaam van Sanne Putseys) vero
verde een publiek met een bijzonder soulvol stem
geluid. Met ingetogen nummers over ups en
downs in haar leven, weliswaar vaak met een bitte
re teneur, maar waarin zang en ritme steeds voor
een aanstekelijke vrolijkheid zorgen. De invloeden
van neo-soul, reggae en zelfs dubstep zijn nooit
ver weg. „Al die optredens zorgen er wel voor dat
ik me meer op m'n gemak voel op een podium, be
ter kan concentreren op mijn muziek en er zelf
van kan genieten. Ondertussen smeden we plan
nen met goede muzikanten en producers om de
volgende stappen te zetten en zoek ik nog meer
naar een sound die daarbij hoort."
Ook voor Amayllis Uitterlinden (25) dient eigen
levenservaring als inspiratie voor muziek en tek
sten. Ze maakt pakkende muziek, vol soul, jazz en
singer-songwriter invloeden. De cd The beauty of
it all is rijk gearrangeerd, maar Amaryllis klinkt in
tiem en breekbaar als ze alleen zingt en zichzelf be
geleidt op piano. Ze eindigde in 2000 als tweede
in de talentenjacht 'De Grote Prijs Bart Peeters'. Di
rect was er aandacht van plantenftrma's, maar
Aamaryllis voelde zich te jong voor een muziekcar-
rière. Ze had nóg een grote liefde: het theater. Tij
dens een studie aan theaterschool Herman Teir-
linck Instituut in Antwerpen ontdekte ze dat haar
hart vooral bij de muziek lag en greep een kans
om aan het Berklee Music College in Bosten (VS)
te studeren. Haar credo: „Muziek moet iets erg per
soonlijks hebben, los van commercie."
Selah Sue en Amaryllis: ma. 31 aug., aanvang 21.00
uur, Abdijplein Middelburg.
Zangeres Amaryllis
foto MakrovMe
Alles draait om kunst in De Storm. De
kunst van de tovenaar én van de toneel
schrijver blijken identiek. Niek Kortekaas
geeft vorm en magie aan Shakespeare's
theatertestament in de weidse Wilhelmi-
napolder.
door Ali Pankow
Zeeuwser kan het bijna niet: een groots
opgezette theatervoorstelling, gewor
teld in het akkerland en inhoudelijk
nauw verbonden met de zee, de
scheepvaart én de kracht van de na
tuur'. In De Storm wordt getoverd met de elemen
ten: Aarde, Water, Lucht en Vuur. Deze openings
voorstelling van het Zeeland Nazomerfestival
2009 betreft de grootst opgezette productie van
dit festival tot nu toe. Theatermaker Niek Korte
kaas tekent voor vormgeving en regie.
„Ik was allang gefascineerd door dit stuk. Ik heb er
een keer in Amsterdam een voorstelling van ge
zien in de tijd dat de laser net was uitgevonden.
Dat werd een geweldige visuele explosie. De effec
ten waren echter zo groot dat het verhaal zelf niet
meer doorkwam. Toen heeft zich bij mij wellicht
onbewust al het plan gevormd dit stuk zelf nog
eens te doen als de kans zich zou aandienen. Ik
wilde het stuk vertalen naar mijn wereld. Dat ge
beurt dus nu", zegt Kortekaas.
Hernieuwde vriendschappen, liefde en het uitspe
len van personen tegen elkaar zijn de belangrijkste
motieven in De Storm. Het is het laatste toneelstuk
dat William Shakespeare (1564-1616) heeft geschre
ven. Kenners duiden het vaak als zijn theatertesta
ment. In tegenstelling tot vele van zijn talrijke an
dere stukken had de maestro de intrige dit keer
zelf verzonnen. Ook geeft hij er in De Storm plotse
ling blijk van zich wel degelijk ook aan de theater-
wetten van Aristoteles te kunnen houden: een
heid van plaats, tijd en handeling.
Hoewel er veel toverij in voorkomt, gaat het ver
haal toch vooral over goed en kwaad in de werke
lijke wereld. Prospero, hertog van Milaan, is door
de koning van Napels naar een verlaten eiland ver
bannen. Hij leeft daar nu samen met zijn dochter
Miranda en de oorspronkelijke bewoners: de lucht
geest Ariël en de tot slaaf gemaakte Kalibaan. Pros
pero zint op wraak voor het onrecht dat hem in
het verleden is aangedaan. Hij grijpt zijn kans als
een schip met daarop zijn aartsrivalen voorbij
vaart. Door een magische storm te ontketenen ver
gaat het koningsschip ,en spoelen de opvarenden
op het eiland aan. Onder hen is Ferdinand, de ko
ningszoon, die onmiddellijk zijn hart verliest aan
Miranda. Deze liefde zal de strijd tussen de rivalise
rende partijen uiteindelijk moeten beëindigen. De
Storm is een blijspel, dus-een toneelstuk met een
happy end.
Realiteit en fictie lopen door elkaar in het verhaal.
Shakespeare plaatst op zijn onnavolgbare manier
mens en natuur tegenover de kracht van de ver
beelding en het bovennatuurlijke. „Prospero lijkt
veel op Shakespeare zelf. Wellicht toverde de
schrijver destijds gewoon door gebruik te maken
van de theatertechnieken. Dat ga ik in elk geval
wel doen", zegt Niek Kortekaas. Voor het visualise
ren van de toverkunst in het stuk maakt hij overi
gens niet alleen gebruik van specifiek theatrale
middelen, maar vooral ook van bestaande technie
ken op het agrarisch bedrijf, zoals een regeninstal
latie en een lopende band die gebruikt wordt bij
de houtverwerking.
Kortekaas begon zijn loopbaan als beeldend kun
stenaar, maar heeft inmiddels vooral naam ge
maakt als vormgever en later ook als regisseur van
grootschalig beeldend theater. Hij tekende ook
voor Ship of Troy, het operaproject rond Dido and
Aeneas van Henry Purcell dat in 2001 als spectacu
laire openingsproductie van het eerste Nazomer
festival werd opgevoerd op Neeltje Jans.
„Ook bij theatermaken vanuit vormgeving begint
het bij de tekst. Pas daarna ga je transformeren in
beelden, ga je aanvoelen waar het naar toe moet.
Voor mij begon het bij het beeld van het schip
van Prospero: de boegspriet gestrand op het ei-
