assM
JOÖWiONTDEKKINGSREIS!
Ontdek Slagharen
VOOR MEER INFORMATIE OF RESERVERINGEN: WWW.SIAGHAREN.COM AANBIEDINGSCODE AD10 - 0523 68 30
m reizen@wegener.nl 43 reizen
fill 024-3650360
Isssl Zaterdag 22 augustus 2009
foto's Henk van den Boom/GPD
Een Portugese vissersvrouw droogt
sardines in de zon.
Straatje in Vila do Bispo, een dorpje
met veel kleine huisjes.
leerden kaartlezen en omgaan met
een kompas. Een imposant fort
markeert de uiterste zuidwestelijk
punt van Europa. Door de zeehel
den die hier werden opgeleid, we
ten we nu dat aan de overkant
Amerika ligt.
Ik zet mijn ontdekkingsreis voort
over land. De weg naar het noor
den, richting Lissabon, loopt gro
tendeels uit de kust, zodat je vaak
kleine, soms onverharde wegen
moet inslaan om bij de oceaan te
komen. Als je pech hebt, loop je
vast op het rommelige erf van een
armoedige boerderij, waar een
grimmige hond jè terugstuurt.
Maar de keren dat je raak schiet,
krijg je een mooie prijs. Een rotsi
ge baai, waar surfers binnenzeilen
op de toppen van hoge golven.
Een andere keer beland je in een
verstild dorpje, waar ze zo te zien
weinig last hebben van de gekte
van de eenentwintigste eeuw.
Daar vind je altijd wel een eethuis
met de overheerlijke bacalhao
(stokvis) uit grootmoeders tijd.
Ook is er een pension met drie ka
mers boven het visrestaurant,
waar ik voor een paar tientjes kan
slapen.
Ik besluit eerst op een duintop te
klimmen en foto's te maken van
de ondergaande zon. Niet bijster
origineel om met dit soort plaatjes
Atlantische Oceaan
PORTUGAL
Lissabon
Vila do Bispo
thuis te komen, ik weet het. Maar
hoe dieper de grote, rode bol in
zee zakt, hoe meer ik overtuigd
raak dat dit de ultieme digitaal
vastgelegde sunset wordt. Komt
het misschien door dat kapotte
doek, ooit bedoeld als beschutting
tegen de felle zon, dat als een flad
derende vogel probeert los te ko
men uit de strik van de jager?
De wind gaat liggen en naarmate
de duisternis valt, spreidt de ster
renhemel zich uit over dit deel
van de aarde waar het nog echt
donker is. Ik ontdek sterren waar
van ik het bestaan niet meer wist.
De zuidwestelijke kust van Portu
gal is zowel via het vliegveld
van Lissabon als Faro goed be
reikbaar. Beide luchthavens lig
gen dichtbij en het huren van
een auto is niet erg duur. Voor
wie de drukke Algarve even wil
ontvluchten, is dit deel van de
kust zeer geschikt om tot rust
te komen. Wie zijn vakantie hele
maal buiten de toeristische rou
tes wil vieren, vindt in de kleine
stadjes genoeg comfortabele
hotelletjes voor een vaste stand
plaats. Ook zijn er enkele prima
campings. Voor meer informa
tie: www.visitportugal.com
Het ontbijt de volgende ochtend is
ietwat rommeling. De jonge gast
vrouw holt heen en weer tussen
het terras van ons hotelletje en de
bar op de hoek waar ze ook nog
haar vaste klanten moet bedienen.
Boeren, bouwvakkers en de school
meester, die allen zwijgend een
kop koffie met een glas wijn halen
voor ze naar hun werk gaan.
Arrifana, Samouqueira, Carvalhal,
Porto des Barcas, Almograve: alle
maal nietszeggende namen van
dorpen op de kaart die pas begin
nen te leven als je er binnenrijdt.
Soms niet meer dan een tiental
witte huisjes. En steeds moet je
weer terug naar de rode draad op
de kaart, de nationale route, die de
Portugese kaartenmakers om een
of andere reden steeds weer een
ander nummer geven. Bij Vila
Nova de Milfontes leidt de weg
mij over een lelijke, hoge brug
over de Rio Mira. Of Milfontes
ook echt duizend bronnen heeft,
zoals de naam zegt, kan ik niet ach
terhalen. Het kleine stadje is erg
geliefd als weekendbestemming
bij de Portugese stedelingen uit Lis
sabon en Setübal. De 'Prinses van
Alentejo' wordt het stadje liefko
zend genoemd, naar het lieflijke
achterland. Vooral op religieuze
feestdagen is het er druk wanneer
de bonte processie uittrekt. Dit
keer niet door de straten, maar in
vissersbootjes over de rivier.
Ik laat Milfontes achter me en na
een paar kilometer over de N390
sla ik weer af richting kust naar
Malpensado. Ik kom bij Sines, de
geboorteplaats van de ontdekkings
reiziger Vasco da Gama. Met een
lus om de kaap gaat de route ver
der naar het noorden, langs uitge
strekte stranden waar je alle ruim
te hebt.
Na een half uurtje buigt de weg
naar links en ga ik de 20 kilometer
lange landtong van Troia op. Links
de Atlantische Oceaan, aan de
rechterkant de brede monding van
de Rio Sado. Zandverstuivingen
en dennenbossen gaan geleidelijk
over in uitgestrekte golfcomplexen
met luxueuze villa's en op de uiter
ste punt hotels, casino's en winkel
centra en de snelle veerboot die
ons naar Setübal vaart.
Deze middelgrote stad ademt de
sfeer van Lissabon, met zijn restau
rantjes waar de kok buiten de vis
staat te grillen, hellende straatjes
met oud-Hollandse gevels uit de
tijd van de Gouden Eeuw en de
imposante burcht, omgebouwd
tot Pousada, de Portugese staatsho-
tels.
In Setübal eindigt mijn reis langs
de zuidwestkust, zoals de Portuge
zen dit gedeelte van hun kust noe
men. Zuidwestkust: een weinig ro
mantische benaming voor een cos-
ta waar ik in een paar dagen ver
liefd op ben geworden. De Spaan
se Costa Brava heeft zijn naam te
danken aan een journalist die hon
derd jaar geleden een verhaal
schreef over die kust. Waarom zou
ik dan geen poging doen dit onder
gewaardeerde stukje van Portugal
een echte naam te geven? Costa
do Felicidade lijkt me wel wat:
Kust van Tevredenheid.
r.Reageren?
redactie.reizen@wegener.nl
3 DAGEN/2 nachten in een volledig ingericht
vakantiehuisje type Arizona.
Maximaal 2 volwassenen en 4 kinderen.
Inclusief max. 90(- voordeel.
AANKOMST:
24 t/m 31 augustus,
1, 2,11,18, 25 september en 2 oktober.
www.slagharen.com
