En dan
38
'Het gaat mij gewoon om het genieten'
Natuurgebied met een vleugje historie
vrijdag 21 augustus 2009
HSEB6fl9BSB9BEK)BBHEHMSMI
Zoals zoveel succesvolle ondernemers rol
de Rozemarijn [deler (29) haar vak in.
Gewoon, alsof het voorbestemd was.
„Ik begon op mijn vijfde met paardrijden. En
dat vond ik leuk. Heel leuk, zelfs."
Maar om te zeggen dat het altijd haar droom is
geweest om later een eigen manege te hebben?
Nou, nee. Ze genoot er gewoon van. Rozema
rijn was acht toen haar ouders twee pony's
kochten; Grana en Bera. [Jslanders waren dat.
Niet zo gek. „Mijn ouders hebben elkaar ont
moet tussen de IJslanders." Roos was er gek
op, maar een echt Penny-meisje werd ze nooit.
Toch vertrok ze na de mavo naar Deurne, voor
de befaamde paardenopleiding.
Toen haar ouders een oude boerderij in Bigge-
kerke kochten en Rozemarijn de bijhorende
buitenbak en stallen zag, wist ze het zeker: hier
zou haar manege verrijzen.
En aldus geschiedde. In 2001 begon ze met les
geven. Eerst nog vanuit een rolstoel, omdat ze
haar knie had gebroken na een val van een
paard. Aan de lessen voegde Rozemarijn bosrit-
ten, strandritten en kinderfeestjes toe. En pony
kampen, niet te vergeten. De logés konden te
recht in het bijgebouw, 'Roos Place' gedoopt.
Hoe oud IJslanders ook worden, Grana en Bera
zijn er niet meer. Wel achttien andere. De ma
nege is een succes geworden. Hoewel het Roze
marijn nooit om het gewin is gegaan. Ze wilde
gewoon genieten, zoals ze dat vroeger al deed.
„Ik ben niet ambitieus, dus rijk word ik er niet
van. Maar dat hoeft ook niet. Het omgaan met
paarden, de liefde die je van ze terugkrijgt...
Daar gaat het mij om. En als ik dat anderen
kan laten beleven, dan is dat prachtig."
door Wendy van den Hurk
Galopperen tegen het
licht van de onder
gaande zon. Wappe
rende manen, ram
melende wangen.
Opspattend zeewater en het zacht
zwiepende geluid van hoeven in
het mulle zand.
Met grote ogen keek ik altijd op
van mijn handdoek zodra ik het
geklots hoorde. Een strand rit, dat
wilde ik óók! Maar ja, geen mane
ge die mij wilde. Dat de Basotho-
paardjes mij twee dagen volauto
matisch door diepe ravijnen heb
ben gesleurd zonder dat er ook
foto Jorn Wagenmakers
De IJslanders vinden het heerlijk om door de branding te klossen.
Eerst moeten de hoeven nog worden schoongemaakt.
foto Ruben Oreel
Hunor spitst zijn oren zodra hij de zee ziet.
foto Wendy van den Hurk
door Christal Cadiot
Naast Vlissingen, omringd
door akkers en veel leegte,
ligt het dorpje Ritthem.
Ritthem telt ongeveer zeshonderd
inwoners. De naam van het dorp
is een verbastering van 'Riethem'.
De vorige bewoners, de Friezen,
gebruikten het woord 'hem' om
een woonplaats aan te duiden. Het
kerkdorp is dus vernoemd naar de
vele rietplanten die langs de kre
ken groeiden.
Naast Ritthem bevindt zich het
Ritthemse bos, dat officieel de
naam 'natuurgebied Rammekens-
hoek' kreeg toebedeeld. Aan de
oostkant van het bos ligt Fort
Rammekens, een voormalig
zeefort dat toegang gaf tot de ha
ven van Middelburg.
Het zeefort, ook wel Zeeburg ge
naamd, was een belangrijk strate
gisch punt in verschillende oorlo
gen. Het fort lag vroeger half in
zee, met aan weerszijden een aan
sluitende dijk. De dijk is inmiddels
weggegraven en een nieuwe dijk is
aangelegd, zodat het fort nu meer
landinwaarts ligt.
In de loop van de tijd is het fort
een aantal keren aangepast aan de
wensen van degene die op dat mo
ment het fort in zijn bezit had.
Het is in de achttiende eeuw bij
voorbeeld in gebruik geweest als
ziekenhuis. Naderhand heeft Na
poleon aan het fort nog bastions
toegevoegd.
Het natuurgebied is ontstaan toen
de geallieerden in 1944 de zeedijk
ten westen van Fort Rammekens
bombardeerden.
Het zeewater kreeg vervolgens een
jaar lang vrij spel in het gebied,
waardoor diepe geulen ontston
den. Nu zijn deze nog terug te vin-
den als (zoute) kreken. In het bos
is een heerlijke wandelroute. De
bomen vormen op sommige pa
den een bladerdak en creeëren een
soort 'groene tunnel'. Op andere
plaatsen vind je zomaar een open
plekje in het bos, midden tussen
de bomen.
De natuur krijgt in het gebied in
ieder geval vrij spel. In het midden
van het gebied bevindt zich een
hooiland, waar bijzondere planten
soorten zijn te vinden.
Bij de kreken zijn in het wintersei
zoen verschillende soorten vogels
te zien.
Al met al is het een rustgevend
bos dat nog een vleugje historie
met zich meebrengt.
Vanuit het bos heb je zicht op de
kreken in het natuurgebied.
