piegels van
00
OIOE
30BQO03B
□O
□□QI
mm
DfflO
donderdag 20 augustus 2009
-door Nico Out
Wekelijks signaleert Nico Out de bes
te beeldende kunst die in Zeeland is
te zien. Deze week vier exposanten
in deWillem3, Vlissingen. Hun werk
komt erg dichtbij en verleidt stil te
staan bij 'het leven'. Tegelijkertijd
biedt het alle mogelijkheden om te
genieten van het spel met vorm en
materiaal en van de spanning tussen
illusie en werkelijkheid.
Mitsy Groenendijk
maakt beelden
van klei. Het zijn
apen. Zij kleedt
ze soms aan en
voorziet hen van attributen. De
beschildering, het ingeplante
haar, de ogen, alles draagt bij tot
illusie die de werkelijkheid eve
naart. De beelden ademen nog
net niet. Heb ik iets met apen?
Niet in het bijzonder. Heb ik iets
met deze beelden? la, ik vind ze
aangrijpend. Ze gaan het 'aapjes
kijken' ver voorbij. Ik zie een aap
jesmeisje in een blauw jurkje met
een pop op de arm op een roze
kleed zitten: First Bond. Een aap
met een rug, gebogen onder een
verzameling klokken, wekkers en
het leven, steunend op een stok.
Titel: Time is on my side. Een ander
aapjesmeisje - Ready - zit voorover
gebogen op een stoeltje. Zij heeft
een geruit koffertje vast waarop
een paar schoenen staat. Een ande
re aap, naakt, ligt te slapen: Feels li
ke heaven. Nummer vijf Lucid
Dream II slaapt ook en droomt
van een bakje met geld.
Het aangrijpende is dat de meisjes
ook vrouwen op leeftijd zijn, met
dunne haarslierten. Zo verwijst
Groenendijk naar het kind in de
volwassene, naar momenten uit
de jeugd die bepalend zijn voor
wat er na kwam en nog komt. Zij
verwijst naar het voorbeeld dat
een kind heeft, naar de aansporin
gen zich op een bepaalde manier
te gedragen. Kansen om een goed,
gelukkig mens te worden, maar
ook kansen op mankementen die
het eigen leven en dat van ande
ren kunnen verzieken. De aap die
met de tijd-op zijn rug wandelt
heeft nog de illusie dat het vanzelf
wel goed komt. Hoewel ik een op
timistische natuur bezit, denk ik
dan: In your dreams.
Anya Janssen exposeert vaak sa
men met Mitsy Groenendijk. Ooit
maakten zij onder de naam Sire
nen met Tjarda Sixma de kunstwe
reld onveilig, vol van een tegen
draadse visie op cultuur, natuur
en rolpatronen. Nooit belerend
door de lichtheid die hun werk
kenmerkte. Zoveel jaar verder is
Anya Janssen beschouwender
gaan schilderen. Laag voor laag on
derzoekt zij aspecten van haar/het
mens-zijn door zich te spiegelen
aan anderen, zoals aan de tweeling
die zij op een eerdere expositie in
Vlissingen ten tonele voerde. Nu
zie ik twee 'portretten', vier grote
doeken met bomen en twee en
sembles van schilderijtjes met uit
eenlopende onderwerpen. Geschil
derd met droge olieverf, tastend
en toch exact, wat een dromerig ef
fect geeft. Door alles heen voel je
ook hier de betrokkenheid op de
vroege jeugd, toen droom en wer
kelijkheid nog dicht bij elkaar la
gen, toen je één was met dieren,
bloemen, bomen en planten. In de
kleine werken, allen getiteld Self-
portrait as a young girl valt wat
Janssen zag en voelde samen met
wie zij was. Is dat niet de paradijse
lijke staat waar mensen zo graag
naar terug willen? Dat is lastig als
je tussen het beton woont of langs
de snelweg. Dus toch maar zoeken
naar het pure in jezelf?
Elza Jo is eveneens een bekende
voor wie de Willem3 vaker be
zoekt. Voor wie dat nog nooit
deed, wordt het tijd, want ook zij
is fantastisch op dreef Gestart als
fotografe, met zichzelf als model,
heeft zij haar visuele repertoire
functioneel uitgebreid met andere
materialen zoals (kunst)stof. Te
Overzicht van de zaal met werk van Rob Meijer. Zijn tekeningen, gouaches en schilderijen geven een beeld van ie
mand die leeft en geïntrigeerd is door de zelfkant, waarvan hij zich heeft los gemaakt.
Dat denk ik niet. Eerder gebruikt
zij haar werk om conventies te rela
tiveren. Is wat achter de oppervlak
te zit echt, oprecht? Ook de inven
tieve fotowerken roepen dergelijke
vragen op.
Aan oprechtheid geen gebrek in
het werk van de enige mannelijke
exposant, Rob Meijer. Zijn inktte-
keningen, gouaches en schilderijen
geven zonder opsmuk een beeld
van iemand die lééft en geïntri
geerd is door de zelfkant waarvan
hij zich, als ik zijn levensverhaal
lees, heeft losgemaakt. Van Hier
naar Daar is deels een dagboek
van tekeningen die Meijer in
Kreuzberg, Berlijn maakte, deels
een zich verstaan met de Zeeuwse
werkelijkheid. Niet mooi of glad.
wel expressief Wat zijn schilde
rijen meer maakt dan woest klie-
derwerk, is de raakheid ervan. In
vlek en lijn zet Meijer mensen al
leen of met anderen neer zoals hij
ze aantreft. Hij weeft er een iro
nisch, maar nooit echt cynisch,
commentaar doorheen. 'Met de
rug tegen de muur, dan staat er
niemand achter jou' lees ik in een
ruw portret van een man met een
verwrongen grijns die tegen een
vuilkleurige achtgrond staat. De
letters 'Berlin, Sehnsucht' in dezelf
de compositie verwijzen naar een
stad waar het leven geleefd wordt,
soms tegen beter weten in. In de
tekeningen ontmoet ik mensen,
vaak zwaargehavend. Soms zijn
First Bond, werk van Mitsy Groenendijk. Zij maakt apen van klei, kleedt ze
en voorziet ze van attributen.
gen de wand hangen zoet ogende
taarten, super kitsch, voorzien van
'slagroom' en haar beeltenis. De
taartstukken die eruit zijn gesne
den tonen echter een zwarte smur
rie, een ver- of bedorven contrast
met de mierzoete buitenkant. Als
ik de taart als metafoor voor het le
ven zie, blijkt de werkelijkheid ont
luisterend te zijn. De prins op het
witte paard is veranderd in een gif
kikker, de roze droom van geluk
vervangen door een vat vol pek.
Promoot Elza Jo het doemdenken?
Lucy de Graaf
is twee weken aan het werk in de
Kapel van Hoogelande. Zij is geïn
spireerd door de Danse Macabre,
een motief dat tijdens pestepide
mieën in middeleeuwse kerken is
aangebracht. Oud en jong, arm en
rijk dansen zich door het leven in
de wetenschap dat de dood op de
loer ligt.
t/m 23 augustus, Kapel van
Hoogeland, Hogelandseweg 3
Grijpskerke. Dagelijks 10-17 uur.
Elsa Charalambous
schildert momenten van emotio
nele intimiteit. Zij concentreert
zich vaak op details als een blik of
aanraking. Door het lijnenspel en
de keuze voor zwart-wit heeft
haar werk veel weg van fotografie.
Mede-exposanten zijn: Ulrike Ben
der, Helena Rottier-Sprey, Yase-
min Sozer Sarac en Gerdi Zwaan
t/m 29 augustus, World of Silk,
Dorpsstraat 3, Meliskerke. do.,vr. en
zo. van 12.00 tot 17.00 uur.
Paul Segers
is één van de kunstenaars die expo
seren in het project Front Art, van
de Verbeke Foundation, Kemzeke.
Behalve in Lamswaarde staat
Front Art op drie andere grensloca-
ties in België en Frankrijk. Net als
de titel heeft deze kunst grensver
leggende ambities. Actuele kunst
op zijn best.
t/m 30 augustus, Galerie 'de School',
Achterstraat 25, Lamswaarde (Hulst),
do. t/m zo. 11 - 18 uur.
Bianca Runge
maakt van foto's uit tijdschriften
en boeken collages die bestaan uit
talloze lagen. Een landschap of
stadgezicht wordt getransformeerd
tot een ongrijpbare werkelijkheid
die het denken over wat vaststaat
op losse schroeven zet. Inventief
en verfijnd uitgevoerd werk.
t/m 27 september, Museum De
Glazenkast, Verwerijstraat 26,
Middelburg, do. t/m zo. 12.00 - 17.00
uur.
Renée Wolters
Zelden zag ik werk dat zo treffend
de esentie van de dans oproept.
Lijn en kleur suggereren beweging
en geven de figuren een grote uit
drukkingskracht.
Renée Wolters vindt een perfecte
balans tussen wat zij toont en wat
zij weglaat.
t/m 27 september, Raadskelder,
Croote Markt, Sluis. za. t/m wo.,
14.00-17.00 uur.
