Een stukje Dode Zee In polonaise over de Westerschelde 2 maandag 17 augustus 2009 In een floatcabine drijf je letterlijk 'op' het water. Floaten De allereerste floatcabine werd in 1950 ontworpen door de neuropsycholoog professor Dr. Jo hn Lilly. Een uur floaten staat gelijk aan vier tot zes uur slapen. Floaten verhoogt het concentratie vermogen en de creativiteit. Voor 45 minuten floaten in Vrou wenpolder betaalt u 25 euro, voor zestig minuten 30 euro. www.floatcentrumzeeland.nl. door Kris Derks De Dode Zee. Een plek waar talloze toe risten een foto ma ken terwijl ze dobbe rend op het zoute water een krantje lezen. Wie dit trucje probeert aan de Zeeuwse kust komt helaas bedrogen uit. Al leen een luchtbedje biedt uit komst zou je zeggen.... Hoewel, in Vrouwenpolder hebben ze daar wat op gevonden. Daar kun je na melijk 'floaten'. Floaten is een ontspanningsmetho- de waarbij je, net als in de Dode Zee, gewichtloos op zout water drijft. Het water wordt continu ver warmd tot een temperatuur van 35,5 graden Celsius. Dit alles gebeurt in een speciale ca bine; een soort grote witte mossel, waarin je drie kwartier of een uur volledig afgesloten van de buiten wereld op zout water 'float'. De afgesloten cabine zorgt ervoor dat je tijdens het drijven volledig bent afgeschermd van allerlei prik kels zoals geluid, temperatuurver schil, visuele stimulatie en zwaarte kracht. Dit resulteert in verminde ring van stress een een zeer ont spannen lichamelijke toestand. Na een tijdje in de cabine te heb ben gelegen kom je in de 'ik-val-nu-bijna-in-slaap-maar-ben -toch-nog-nét-wakker-staat': het stadium van slapen dat eigenlijk het allerlekkerst is. En wie wil dit gevoel nou niet vaker beleven? De eigenaresse van het floatcent- urm, Londa Becks, in ieder geval wel. Met vriendinnen ging ze een keer per jaar naar Amsterdam, door Raymond de Frel Nog een laatste ferme ruk aan het stuur. PfffHèhè, ik ben boven. Het klimmetje ter hoogte van de Otheense kreek in Terneuzen om op de zeedijk te komen is voor een beetje fietser een eitje, maar op een of andere manier voel je op het laatste moment toch altijd even je kuitspieren tegenwerken. Dan volgt een dilemma: rechts- of linksaf. Rechts is verleidelijk. Op een paar kilometer ligt namelijk de buurtschap De Griete. Met het gelijknamige café, waar menig toer- fietser in het weekend de langste tijd van zijn rit doorbrengt. Nee, niet doen. Dat pintje komt la ter wel. Ik ga linksaf, richting het centrum, achter een hardloper aan. Op de dijk is het rustig, alleen een snorfietster maakt wat lawaai. Nou ja, heel af en toe verstoort een flard 'van een gesprek vanaf een balkon het geklots van het zee water. Maar verder... Het lijkt deze avond wel of alle wandelaars en fietsers met elkaar hebben afge sproken dat de stilte moet worden gerespecteerd. Op de Westerschelde is het andere koek. Vrachtschepen en sleepbo ten varen zowat in polonaise van en naar het sluizencomplex. Ter hoogte van het Churchill Hotel hebben ze bekijks. Veertien ogen turen vanachter zeven voorruiten naar de bedrijvigheid op het wa ter. Ze worden opgeschrikt door de politie, die een kijkje neemt bij de laatste geparkeerde auto. Ah, op geschoten jeugd, vandaar. Ik trap door richting de nieuwste blikvanger van Terneuzen, de flink uit de kluiten gewassen woonto ren Waterfront. Het bochtje om en daar doemen plots masten en pijpen op. De zeil bootjes in de jachthaven dobberen kalm in het silhouet van chemiegi- gant Dow. Eerst nog even stilstaan bij de man met de cape, een kunstwerk van Thom Puckey dat in Terneu zen toch vooral door het leven gaat als 'het pikkie van Puckey'. Twee meeuwen hebben helemaal geen oog voor deze naakte verschij ning. Zij maken krijsende ruzie over een plekje op het hoogste punt van het stadhuis. Op de dijk wordt het drukker. De jaarlijkse beeldenexpositie is daar van ongetwijfeld de oorzaak. Ik ga nog even de pier op, voordat ik van de dijk roetsj en in het cen trum in de remmen knijp voor een heerlijke trappist. Morgen naar De Griete. Kolossale schepen varen af en aan langs de nieuwste blikvanger van Terneu zen: woontoren Waterfront.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2009 | | pagina 78