Vliegen op Papoea voor
spectrum 16
Zaterdag 8 augustus 2009
De bevoorrading van dorpen in het oerwoud en de bergen gebeurt helemaal door de lucht.
Landingsbanen zijn ook plekken waar gewoon mensen rondlopen.
Begin dit jaar verhuisde de fami
lie Van Dijk van Sentani naar
de honderden kilometers ver
derop gelegen stad Nabire. Een
vlucht van drie uur over het
oerwoud en de bergen van Papoea. Pieter
(33) vloog zijn gezin zelf naar de nieuwe
woonplaats. De familie verhuisde in zeven
jaar tijd dertien keer. Ze woonden voor Pie-
ters opleiding tot piloot/monteur in Ameri
ka en trokken daarna in Indonesië van
vliegbasis naar vliegbasis.
Papoea, een immens gebied dat een eeuw
geleden nauwelijks ontdekt was en waar
de bevolking nu soms nog met een been
in het stenen tijdperk staat. Ideaal terrein
voor evangelisatie. Papoea is een van de
weinige provincies in het islamitische Indo
nesië waar christenen in de meerderheid
zijn. „Evangelisatie en groei van de kerken,
dat is het belangrijkste waar we voor vlie
gen", legt Pieter uit. MAF helpt de bevol
king ook met ontwikkeling en scholing.
Dorpen in het oerwoud en de bergen zijn
alleen door de lucht te bereiken. „Van dak
platen tot vaten benzine voor de generato
ren voor scholen, we vervoeren het alle
maal." Verder zet MAF toestellen in bij na
tuurrampen en urgente medische situaties.
Wanneer de kisten niet voor evangelisatie
en hulpverlening worden gebruikt, gaan
de deuren open voor commerciële vluch
ten. Pieter vliegt dan met Papoea's die met
varkens en al op familiebezoek gaan.
Piloot te Papoea! Hoe kwam het zo ver?
Pieter, die zelf verantwoordelijk is voor
In de Indonesische provincie West-Papoea woont het gezin Van
Dijk uit Kapelle. Vader Pieter vliegt voor MAF (Mission Aviation
Fellowship), een Amerikaanse organisatie voor zendings- en
ontwikkelingswerk. De 21-jarige Kapellenaar Peter Kamerik reisde de
familie achterna en geeft nu les aan de kinderen Tjeerd, Janieke,
Harm en Hanne. Het leven voor de Zeeuwen in de tropen is zeker
niet zorgeloos. Maar hun missie staken en terug naar Nederland
willen ze geen van allen.
door Arjan van Westen
foto's Pieter van Dijk en Arjan van Westen
het onderhoud van de 310 pk motor van
zijn Cessna 206, legt zijn gereedschap in de
snikhete hangar even neer. Zijn gedachten
gaan terug naar toen hij elf jaar oud was
en een zendeling in Middelburg een film
avond verzorgde. „Ik zag toen de vliegtui
gen van het zendingswerk." Voor Pieter
kwamen 'twee hobby's' bij elkaar. „Iets
doen voor Gods koninkrijk en alles wat
vloog had mijn interesse." Het bewijs van
de al vroeg ontwikkelde passie voor vlie
gen is geplakt ep het deksel van zijn ge
reedschapskist. Op een foto uit 1980 po
seert een glunderende Pieter op vliegveld
Midden-Zeeland met vader, broer en zus
bij een vliegtuig. „Deze PH AWI werd in
2001 nog mijn eerste lesvliegtuig."
Voor zijn bestaan als piloot was Pieter do
cent biologie aan het Calvijn College in
Goes en Middelburg. In 2002 besloten Pie
ter en Anja zich volledig voor MAF in te
zetten. De scholieren steunden het gezin
en hielpen met het werven van fondsen.
Noodzakelijk, want de MAF betaalt geen
salaris. De pilotengezinnen leven van dona
ties. Geen moment spijt heeft Pieter. Met
biologie kan de piloot ook te Papoea uit de
voeten. „Er zijn hier land.ingsbanen waar
prachtige orchideeën staan." Zoon Harm
(8) heeft overigens pa's interesse voor de
natuur in de genen.
Terwijl Pieter enthousiast onder het
sleutelen vertelt over de technische
aspecten van het vak, klimt zijn
oudste zoon Tjeerd (11) in de cockpit van
de Cessna. „Tjeerd vloog laatst mee naar
het binnenland", zegt vader trots. „We
haalden een vrouw op die net een kind
had gebaard en het bloeden stopte niet."
Vader en zoon samen in de cockpit: een
memorabele gebeurtenis. Pieter aarzelt
even. „Helaas is de vrouw in de ambulance
naar het ziekenhuis overleden." Een moei
lijk moment. Hij zegt dan tegen zich zelf:
„je deed wat je kon." Nooit mag hij den
ken: „Als ik die veiligheidscontroles niet
had gedaan, was ik sneller geweest."
Veel Papoea's zien de gevaren van het vlie
gen niet. Landingsbanen in de dorpen zijn
ook gewoon plekken waar kinderen voet
ballen en beesten rondlopen. Angstaanja
gend is het verhaal van een collega van Pie
ter die bij de landing met het vliegtuig een
dorpshoofd doodde.
Behalve gevaarlijk is het vliegen boven Pa
poea ook kicken voor Pieter. „Ik denk bo
ven dat machtige oerwoud vaak aan psalm
8, over de grootsheid van Gods schepping.
Dan zit je in je piepkleine vliegtuig op
twee kilometer hoogte en zo ver je kijkt,
zie je oerwoud en kronkelende riviertjes.
Hoe machtig moet hij zijn die dit gemaakt
heeft!"
Met varkens zijn piloten te Papoea ver
trouwd. „Zo'n beest is de bankrekening
van de mensen. Rond kerst is een varken
3000 euro waard." De loslopende varkens
vormen ook een gevaar. Wanneer een lan
dend toestel met hoge snelheid op een
beest botst, raakt het vliegtuig volledig uit
balans. Onlangs had Pieter een varken op.
de landingbaan. Het betrof een strip die te
gen een berghelling ligt en als gevaarlijk be
kend staat. „In de lucht zat ik aan tegen
het punt van 'committed'... sorry, ik kan
