cultuur 127
Giovanca vreest de trap
De man die geen
ster wilde zijn
SO Zangeres draait warm tijdens Centreefestival Zierikzee
PERSONEELSTEKORT
IN DE ZORG?
zaterdag 8 augustus 2009
Giovanca Ostiana geeft een
overtuigend visitekaartje af
tijdens haar optreden in Zie
rikzee. Maandag wacht haar
het Concertgebouw in
Amsterdam.
door Lidewij Loorbach
en Ali Pankow
Giovanca Ostiana is de
naam. De 32-jarige soul-
diva gaf gisteravond
met haar optreden tij
dens cultuurfestival Centree in Zie
rikzee een overtuigend visitekaart
je af. De zangeres draaide hier uit
stekend warm voor het concert
dat zij maandagavond mag geven
in het Concertgebouw in Amster
dam. Zij staat daar in een veel im
posantere ambiance dan op het
Zierikzeese cultuurplein, maar het
sfeervolle Centree bood haar wel
een prima try-odt.
Giovanca erkent al een week ze
nuwachtig te zijn voor haar de
buut op dat Amsterdamse po
dium, met zoveel muzikale geschie
denis. Zij maakt zich vooral zor
gen over de trap om op het po
dium te komen.
„Die trap van het Concertgebouw,
dat is het ergste, weet Lilian Vieira
(42), de Braziliaanse zangeres van
de band Zuco 203 met wie Giovan
ca samen optreedt. Vieira stond al
eerder in de imposante zaal. „Het
is prachtig, maar die trap is een
probleem." Hoog en steil.
Giovanca overweegt verder: „Ik
maak niet de meest hapklare mu
ziek. Ik heb een eigenzinnige
sound, ik ben benieuwd of het pu
bliek van het Concertgebouw daar
wat mee kan." Vieira stelt haar jon
gere collega gerust. „Joh, je moet je
geen zorgen maken."
Zij weet al: optreden in het Con
certgebouw is heel waf anders dan
spelen in een popzaal. „De men
sen zijn verder weg, het lijkt afstan
delijker. Je moet goed naar de ge
zichten kijken, dan kun je zien of
mensen genieten."
Giovanca vraagt zich af of ze niet
'een etnisch intro' kan verzinnen,
'zo van ahummmmaaa ahummm-
baaa', dat rechtvaardigt dat ze met
blote voeten de trap af danst, in
plaats van die hindernis wanke
lend te moeten nemen op hoge
hakken. Een grap vol zelfspot. Gio
vanca werd tot haar eigen irritatie
vaak in het hoekje geduwd van
zelfbewuste neo-soulzangeres.
Haar stem is juist licht, de muziek
die ze maakt is pop met jazz en
hiphopinvloeden.
„Mensen vragen mij vaak waarom
er in mijn muziek zo weinig te ho
ren is van mijn Curaqaose achter
grond", zegt ze. „Maar dan zou ik
de pop uit de jaren tachtig en de
hiphop uit de jaren negentig nege
ren."
De zangeres werd in Nederland ge
boren en groeide op in Amstel
veen. Lilian Vieira kwam bijna
twintig jaar geleden vanuit Brazi
lië naar Nederland. Ze werd hier
bekend met haar cross-overgroep
Zuco ro3. Braziliaanse ritmes, met
dance- invloeden. Vieira's Neder
lands is melodieus, soms zoekt ze
naar woorden. Over het Engels dat
ze moet zingen in het enige num
mer dat de zangeressen maandag
samen spelen, maakt Vieira zich
zorgen. „Ik heb mijn tong erover
gebroken."
Giovanca adviseert haar in het Bra
ziliaans te zingen. Ze legt haar col
lega uit waar het nummer I remem
ber over gaat. „In het Papiamento
is er geen woord voor Curapoë-
naar. Je zegt 'ik ben een kind van
Curasao'. Ik zing dat ik altijd een
kind blijf van Curasao, in het Pa
piamento. Tegelijkertijd slaat dat
op mijn ouders, ik blijf altijd een
kind van hen."
Voor Giovanca, die tot haar eerste
soloplaat Subway Silence vorig jaar
uitkwam vooral achtergrondzang
deed, is I remember een eerste
nummer met Antilliaanse invloe
den. In haar muziek mag dan wei
nig van haar roots te horen zijn,
Willy DeVille is in de nacht
van donderdag op vrijdag
overleden aan de geyolgen
van alvleesklierkanker. Hij
werd 58 jaar.
door Wim van Leest
Als er één woord is dat de
Amerikaanse muzikant
Willy DeVille typeert, dan
is het wel romanticus.
Van meet af aan werden zijn tek
sten gekenmerkt door de liefde in
al zijn aspecten. In zijn muziek
had hij een hang naar het verle
den. Op zijn eerste platen met zijn
band Mink DeVille was het vooral
de rhythm blues uit de jaren
vijftig en zestig die de boventoon
voerde. Later, toen hij als solo- ar
tiest opereerde, klonk vooral de
muziek van New Orleans in zijn
nummers door.
Willy DeVille, wiens echte naam
William Borsay luidt, richtte in
1974 de band Mink DeVille op. In
New York werd de groep een van
de huisbands van de roemruchte
punkclub CBGB. Mink DeVille
was eigenlijk een vreemde eend in
de punk-bijt, maar die omstandig
heid leidde wel tot een platencon
tract én een hitsingle. Spanish
Stroll betekende in 1977 de interna
tionale doorbraak. De broeierige
sfeer van dat nummer was exem
plarisch voor de muziek op de eer
ste vier elpees. Hoogtepunt was
het vierde album, Coup de grace.
Die plaat uit 1984 zorgt ervoor dat
Mink DeVille in Europa volle
zalen trekt.
Willy was op de toppen van zijn
creativiteit én zwaar aan de heroï
ne. Samen met zijn toenmalige
vriendin Toots leidde hij het leven
van rock-'n-roll-bohemien. Maar
het succes bleek vergankelijk en de
tol van de heroïne hoog. Eind ja
ren tachtig leek het gedaan met
Willy DeVille, maar begin jaren
negentig was hij, afgekickt en wel,
terug. Hij kreeg zowaar nog een
dikke hit met zijn versie van de Ji-
mi Hendrix-klassieker Hey Joe.
Met het album B ackstreets of Desire
begon hij aan een reeks zeer sterke
platen, die zo'n beetje tot zijn
dood zou voortduren.
'mijn manier van optreden heeft
altijd een Latijns-Amerikaanse ba
sis gehad'. „Dat zit hem in..., ja hoe
zeg je dat. Jeito, heet dat in het Pa
piamento," zegt Giovanca. Haar
Braziliaanse collega reageert:„Maar
dat is hetzelfde in het Braziliaans!
Jeito. Het kruid." Giovanca: „De
manier waarop je iets doet, de
saus. Jeito."
Giovanca Ostiana: „Mijn manier van optreden heeft altijd een Latijns-Ameri
kaanse basis gehad." foto GPD
weGONeR NieuwsMedia
De regionale dagbladen van Wegener NieuwsMedia zijn met
62% het belangrijkste oriëntatiekanaal voor werkzoekenden
in de zorg. Het Nationaal Onderzoek Arbeidsmarkt levert
het bewijs. Logisch, want in de zorg is de reisbereidheid van
medewerkers nog steeds erg laag. Uw vacature in ons da
blad wordt gratis doorgeplaatst naar JobTrack.nl
Bel voor
meer informatie Wegener NieuwsMedia Arbeidsmarkt
(055) 538 80 00 óf kijk op www.wegenernieuwsmedia.nl.
