i7 spectrum
'De mensen hier gooien hun geld niet over de balk
Ze sparen liever wat'
Zaterdag 1 augustus 2009
door in stadjes
Wethouders Diane van Damme van
Economie (links) en Frank van Driessche
van Sociale Zaken van Hulst.
jongerencentrum, een bibliotheek, een
danscafé, een parkeerkelder en woningen.
De Bierkaai - eveneens in het centrum -
wacht een ingrijpende renovatie, met een
gracht, winkels en woningen. „Ik verwacht
dat we in 2010 kunnen gaan bouwen. Fase
gewijs, Weliswaar, maar de projectontwik-
we ondernemingen. Sluiten de wethou
ders hun ogen niet een beetje voor de som
bere economische vooruitzichten? „We
hebben momenteel geen aanwijzingen dat
meer grote ondernemingen teloorgaan",
meldt wethouder Van Damme nuchter.
„Maar het is natuurlijk ook niet zo dat on-
keiaar heeft het geloof in de plannen niet
verloren. Na de zomer gaan we een en an
der slopen, daarna beginnen we met de
nieuwbouw", zegt Van Damme. Ondanks
de recessie houdt het dagelijks bestuur van
de gemeente de moed erin. Een recent be
gonnen promotiecampagne voor Hulst
wordt zelfs met kracht voortgezet. Vanaf
september zullen slogans als 'In Hulst vier
je het leven' en 'Hoera Hulst' veelvuldig
het land in worden geslingerd via feclame-
spotjes en advertenties. Om toeristen met
een goed gevulde portemonnee naar het
Zeeuwse te lokken. En - wie weet - nieu-
dernemers het gemeentebestuur van alle
verwikkelingen op de hoogte houden. Pas
als er iets mis gaat, worden we geïnfor
meerd."
Van de krantenberichten over faillis
sementen en massa-ontslagen krij
gen ze in het Twentse Vrooms-
hoop soms nog koude rillingen. Ook bij
vakslager Hans Lusseveld roepen ze herin
neringen op aan de diepe recessie van de
jaren tachtig. „We zijn toen zelfs aange
meld voor het Guinness Book of Records,
vanwege een werkloosheid van ruim 22
procent." Vele honderden mannen en
vrouwen zaten destijds thuis duimen te
draaien, nadat De Groot's Houtbouw, scha-
renfabriek Hammesfahr, speelgoedfabri
kant SIO, houtwarenfabriek Brirna en en
kele aannemers (bijna) op de fles waren ge
gaan. Van de rampspoed heeft Lusseveld
niet veel gemerkt. „De ellende bleef achter
de voordeur verborgen. Tukkers lopen
niet graag te koop met hun ellende", weet
de vakslager. Bovendien, de meeste slacht
offers waren laagbetaalde arbeiders en die
kochten hun vlees niet bij Lusseveld.
In het tegenwoordige Vroomshoop is van
die inktzwarte periode niets meer te mer
ken. De entree van het dorp langs het
Overijssels Kanaal is intussen gemarkeerd
met een massieve, moderne ophaalbrug en
een fraai winkel/appartementencompex,
inclusief penthouses. Het is illustratief
voor de moderniseringsslag die in de afge
lopen decennia werd gemaakt. Voor een
dorp met slechts 9.200 inwoners heeft
Vroomshoop een opmerkelijk groot en ge
varieerd winkelbestand, met zelfs een He-
ma. Leegstand is er nauwelijks. Consumen
ten uit Daarlerveen, Mariënberg, Den
Ham, Westerhaar, Beerzerveld en Sibculo
rijden er dagelijks naartoe voor hun inko
pen. „We hebben het geluk gehad dat ne
gen jaar terug een grote meubelzaak af
brandde. Daardoor heeft de herinrichting
van ons centrum sneller een extra impuls
gekregen. Inderdaad: een klassiek voor
beeld van in de brand, uit de brand", lacht
Lusseveld.
Natuurlijk gaat de huidige recessie niet on
opgemerkt aan Vroomshoop voorbij. De
huizenmarkt zit in het slop, merkt direc
teur Harry Zwiers van Bouwhuis Makelaar
dij. „We verkopen minder en het duurt
langer. Huizen uit de jaren dertig en van
boven de 250.000 euro zijn moeilijke han
del", vat hij de situatie samen. Een vergelij
king met dertig jaar terug? „Toen huurde
het overgrote deel van de inwoners een
huis. Executieverkopen kwamen bijna niet
voor. En nog niet. De meeste mensen hier
gaan voorzichtig om met hun geld. Nee,
rond dit dorp hangt geen rouwsluier meer.
Iedereen heeft hard gewerkt om uit de put
te komen", zegt Zwiers.
Een merkbare erfenis in de vorm van talrij
ke tweede- en derdegeneratiewerklozen is
er niet, zegt oud-wethouder Freek Miskot-
te. „Enkele families zijn met geen stok aan
het werk te krijgen, maar die kom je over
al tegen." Criminaliteit? Was er. Gedron
ken werd er ook, maar niet meer dan el
ders. De jeugd? „Misschien zit er eentje bij
die hasj gebruikt. Ze schreeuwen hun ellen
de liever uit via de ether, als radiopiraat",
zei welzijnswerker Willem Ardesch in die
tijd.
Vroomshoop was wel boos over het etiket
'werklozendorp' dat het in de media kreeg
opgeplakt, zegt wethouder Jan Binnen-
mars (CDA) nu. De inwoners hadden na
drukkelijk het gevoel dat ze 'an de achter
ste tiet' lagen, zoals dat op het platteland
heet. Dat ze werden achtergesteld. Intus
sen, is men de schaamte ruimschoots voor
bij. „Dat is te danken aan het feit dat we
niet bij de pakken zijn gaan neerzitten. Ge
meente, arbeidsbureau, onderwijs en be
drijfsleven hebben alles uit de kast gehaald
om weer banen te scheppen. Als gemeente
hebben we vooral geïnvesteerd in bedrij
venterreinen, winkelcentra, woningbouw
en uitgaansgelegenheden. En kerken, maat
schappelijk werk en andere hulpverlening
zorgden ervoor dat door de massawerk
loosheid geen grote onrust ontstond."
Tegen de stroom in maakte Wim Samsen
in die tijd van het onbeduidende matras-
senfabriekje Eastborn een bekende produ
cent van slaapsystemen.
„Ik denk dat de wederopstanding van
Vroomshoop voor 80 procent is toe te
schrijven aan de plaatselijke ondernemers.
Hun veerkracht, doorzettingsvermogen en
improvisatie gaven de doorslag. We heb
ben onze krachten gebundeld bij het op
knappen van bedrijfsterreinen en de ont
sluiting naar snelweg Ai. Ja, zelfs bij de af
valinzameling en de inkoop van kantoorar
tikelen en energie."
Nu komt Vroomshoop ongeschonden de
recessie door? „Waarborgen zijn er niet",
zegt Samsen. „We hebben hier nogal wat
bedrijven die hun centen verdienen met
bouwmaterialen, houten kantoorunits,
trappen en meubels. Die zijn conjunctuur
gevoelig. Maar hun orderportefeuille is ge
varieerder dan vroeger, waardoor ze min
der kwetsbaar zijn dan ze vroeger waren."
HOTEL HULST
jnHr
