Jarenlang naar dezelfde plek in
W!
2
zaterdag 1 augustus 2009
msmsmmemtk, 'om»:ia^t»y--W/sag»ME^<4^3BS'ftMa«»B«3sasagsi888StMaB«»^^ 'ifa 11 ii
Vijftig jaar lang naar één cam
ping op vakantie. Voor sommige
zal het niet erg aantrekkelijk klin
ken. De volgende families genie
ten er wel van en hebben zo hun
redenen om elk jaar weer voor
dezelfde vakantieplek te kiezen.
door Marloes Vrolijk
Wie nu langs Nederlandse
reisbureaus loopt, zal re
clameborden zien waar
op de meest exotische,
verre of goedkope reizen worden aan-
geprijst. Jamaica, België, IJsland,Peru,
Tasmanie: alles kan.
Rondreizen wordt veel gedaan en er
zijn honderden reisverhalen te lezen
op de website waarbenjij.nu. Steeds
meer reizigers willen daar graag hun
avonturen delen met geïnteresseerden.
Het lijkt erop alsof de vele reisliefheb-
bers er van genieten om zo veel moge
lijk verschillende plekken van de we
reld te zien tijdens de vakanties.
Er zijn echter ook mensen die er juist
van genieten om al vele jaren achter el
kaar naar één plek te gaan. Het lijkt
hen niet te schelen dat het ook op een
andere plek leuk zou kunnen zijn om
vakantie te vieren. Zo' zijn er in Zee
land ook trouwe vakantiegangers die al
jaren, elke zomer een bezoek aan de
zelfde camping brengen.
Cleo Gussenhoven, manager bedrijfs
voering van VW Walcheren
Noord-Beveland zet geregeld trouwe
bezoekers van Zeeland in het zonnetje.
Zelf snapt zij wel waarom mensen te
rug blijven komen naar één bepaalde
vakantieplek.
„Ik ga zelf ook al zeven jaar naar Dis
hoek." Gussenhoven vindt het belang-
Mevrouw Schellekens 47 jaar in Zoutelande
ij komen al wel vijftig jaar in de provincie en gaan al heel
lang naar dezelfde camping", zegt Nel Schellekens (84) uit
Boxtel. Na een rekensommetje komt zij er achter dat ze al
wel 47 jaar naar camping Janse in Zoutelande op vakantie
gaat.
Ook haar dochter, kleindochter en achterkleinzoon verblijven op de cam
ping. Er zijn nu dus vier generaties van de familie in Zoutelande te vin
den. De vakanties naar de camping hebben mevrouw Schellekens niet
weerhouden om andere interessante plaatsen van de wereld te zien. „Wij
maakten gewoon eerst een andere reis en plakten daar een weekje Zoute
lande aan vast."
Het echtpaar Schellekens vond het belangrijk om de kinderen ook andere
stukjes van de wereld te laten zien, zoals Oostenrijk, Frankrijk en Zwitser
land. Meneer Schellekens was namelijk een echte liefhebber van de ber
gen.
Voor het overlijden van meneer Schellekens ging het echtpaar wel acht
weken in de vakantie naar de camping. „Het gezellige en kleine Zoutelan-
de is wel mijn vaste vakantieplekje. Op een gegeven moment werd de va-
Vier generaties: fvlnr) mevr. Schellekens, Marie Therese van Groeningen en Charlotte Rieken- kantie naar Zoutelande dus langer en viel de reis van te voren weg."
brauk met baby Claas. foto Lex de Meester Deze zomer blijft mevrouw Schellekens zes weken op de camping.
Mevrouw Van den Broek 50 jaar in Breskens
foto Peter Nicolai
We begonnen met een tent, toen kwam de 'travelsleeper'
(een opvouwbare caravan) en nu in de stacaravan." Eliza
beth Maria van deri Broek (79) uit Eindhoven komt al 50
jaar bij camping Zeebad in Breskens.
„Voordat mijn zoon werd geboren gingen wij altijd naar het buitenland
op vakantie", vertelt zij. Het gezin ging voor het eerst naar Renesse op va
kantie. „Dat beviel niet, omdat wij veel te lang moesten lopen naar het
strand", aldus mevrouw Van den Broek. Na deze vakantie werd Breskens
bezocht en bezoekt mevrouw Van den Broek de camping nog steeds.
Eerst ging het gezin met Pasen, Pinksteren en in de zomervakantie naar
de camping. „Mijn zoon vond het heerlijk."
Toen haar zoon wat ouder was en zij samen met haar man langere tijd op
de camping bleef, kwam hij ieder weekend langs. Na het overlijden van
haar man staat zij elk jaar van 9 april tot 9 oktober op de camping. Zij
woont in de zomer dus in Zeeland en 's winters gaat zij terug naar Eind
hoven.
Tijdens haar vakantie loopt en fietst mevrouw Van den Broek veel en be
zoekt zij graag markten. De plek gaat haar nooit vervelen. „De zee is elke
dag anders." Ook één van haar vriendinnen uit Hulst staat op de camping
met haar man. „Zij komen er al 31 jaar."
Mevrouw Van den Broek voor haar stacaravan.
door Ondine van der Vleuten
De kapucijner dankt
zijn naam naar ver
luidt aan de Capucij-
ner monniken, die
in de late Middeleeu
wen de eerste kapucijner erwtjes
teelden. Vanwege die afstamming
worden kapucijners ook wel schok
kererwt, vale erwt of grauwe erwt
genoemd. Staan ze op het menu
van marine of landmacht, dan he
ten kapucijners traditiegetrouw
'raasdonders'.
Johan Dhondt is lid van een telers
vereniging die kapucijners teelt
voor Hak. Zelf heeft hij in Bier
vliet rond de vier hectare staan,
waarvan Dhondt jaarlijks zo'n 14
ton oogst. Naar schatting is mo
menteel circa 450 hectare (in 2003
nog 700 hectare) Nederlandse ak
kerbouwgrond met kapucijners be
plant, waarvan zo'n 85 procent in
Zeeland. Rond deze tijd versche
nen vroeger de ruiters op het land:
stellages van drie houten stokken,
waartegen het vers geoogste gewas
soms wel twee weken stond te dro
gen. Iets van de grond af, zodat
het vocht niet op kon kruipen en
het gewas goed droogde. Hoewel
verse kapucijners (net als erwtjes)
smakelijker zijn dan gedroogde,
worden ze vers niet verkocht.
Ruiters zie je niet meer op het
land. „We dorsen nu van stam, zo
als dat heet, met een combine."
Rond half april zijn de zaden de
grond in gegaan. „Nu liggen de
peulen, vol kapucijners, te drogen
op het land. Als ze nog maar zo'n
18 procent vocht bevatten, worden
de planten gemaaidorst. Zaadhan-
del Termont 8c Thomaes uit Bier
vliet, die ook het zaaigoed levert,
haalt ze op en rijdt de peulvruch
ten in bigbags van 1000 kilo naar
Hak in Giessen. Na het wassen en
spoelen gaan ze de pot in, met toe
voeging van vocht en aroma voor
de smaak." Hak verwerkt ook 'nat-
te'kapucijners: dat zijn jonge (dop-
rijpe) verse erwten, de zogenoemd
velderwten of velderts. Kapucij
ners zijn - van andere fabrikanten
- tevens gedroogd te krijgen, net
als erwten.
Kapucijners met spekjes
Bak spekjes uit, laat de kapucijners
uitlekken en schep ze met de spekjes
om. Met appelmoes erbij, een volledi
ge maaltijd die er ook bij kinderen al
tijd ingaat.
Nog groene kapucijners, uit de half
droge peul op het veld gehaald, en
gedroogde. foto Mechteld Jansen
