awat hij wil
sport35
Beach Soccer Zeeland na zinderende
finale de beste ploeg van Nederland
Van den Driest echte smaakmaker
Steven Ovaa wint in
clubcross Vlissingen
maandag 27 juli 2009
Paul Telussa beseft dat hij bijna
een jaar geleden veel geluk
heeft gehad nadat hij een her
senbloeding kreeg. De oefen-
meester is zijn fanatisme niet
kwijtgeraakt. Dat bleek zaterda
gochtend nadrukkelijk op de eer
ste training van Hoek.
door Barry van der Hooft
BIERVLIET - Hij voelde afgelopen
week kriebels in zijn onderbuik.
En vrijdagavond zat Paul Telussa
met een onbestemd gevoel thuis
op de bank. „Tot ik zag dat er voet
bal op televisie was", vertelde hij
zaterdag. „Ik ben gaan kijken,
maar zat toch steeds met Hoek in
mijn hoofd. Hoe ik wil gaan trai
nen, wat ik van mijn spelers ver
wacht, hoe ik wil spelen. Ik was er
constant mee bezig."
Vreemd kon je die gedachten niet
noemen, want Telussa stond zater
dag in Biervliet voor het eerst in
bijna een jaar weer als trainer op
het veld. Het voelde best een beet
je spannend aan, kon je uit zijn
woorden opmaken. Bijna een jaar
geleden, op zaterdag 9 augustus,
kreeg de Souburger tijdens het oe
fenduel met SHO een hersenbloe
ding.
„Ik heb toen best veel geluk ge
had", bekende hij. „Wat er toen is
gebeurd, heeft me aan het denken
gezet. Ik zat tegen het randje aan
en dan blijkt maar weer hoe be
trekkelijk alles is. Ik ben onlangs
voor het eerst opa geworden. Voor
hetzelfde geld had ik dat niet meer
meegemaakt. Daarom was ik dub
bel zo blij. Nu voel ik me weer pri
ma. Ik ben laatst op controle ge
weest bij de doktor en die vertelde
me dat alles er netjes uitzag. Hij
heeft me groen licht gegeven en
dat is toch een goed gevoel."
Zijn fanatisme is hij niet kwijtge
raakt, bleek tijdens de eerste trai
ning van Hoek. Het allereerste par-
tijspel was nog geen minuut oud,
of Telussa legde de boel al stil. Er
zat een gedachte achter. „De jon
gens moeten weten hoe ik het wil
hebben. Dus voetballen in een
hoog tempo. Dat is het mooiste
voor het publiek, maar zelf kun je
dan ook genieten. Ze zullen moe
ten laten zien dat ze meekunnen."
Veel loopwerk zonder bal krijgt de
selectie de komende weken niet
voor de kiezen. „Dinsdag laten we
ze een duurloop afwerken, maar
verder laat ik ze niet veel lopen",
legde Telussa uit. „De basis moe
ten ze de afgelopen weken zelf al
gelegd hebben, daar besteed ik
geen tijd meer aan. Degenen die
niet mee kunnen, hebben pech.
Ze prijzen zichzelf uit de markt. Ik
ga me vooral met het voetballende
gedeelte bezighouden."
De trainer verwelkomde in Bier
vliet tien nieuwe gezichten. Acht
spelers haalde Hoek al binnen en
de twee testspelers, Joachim de
Wilde en Mahamed Habib
N'Diaye, mogen zich deze week be
wijzen. Als ze voldoen is voor
slechts één van de twee een plek
in de selectie vrij. „Want dan heb
ben we een groep van twintig
man", aldus Telussa. „Dat moet ge
noeg zijn."
Geert Bosschaart, Gideon Imagbu-
du en nieuweling Remco Felius
trainden zaterdag nog niet mee.
Imagbudu verbleef nog op vakan
tie in Londen bij zijn broer, maar
meldt zich deze week. Felius keer
de met een ontsteking in zijn lies
terug van vakantie. Het herstel van
Bosschaart lijkt nog geruime tijd
te duren. De verdediger heeft vrij
wel zeker een cyste in zijn knie.
„Op 10 augustus heb ik een af
spraak in het ziekenhuis in Vlissin-
gen en op 20 augustus ga ik naar
een sportarts in Herenthals", ver
telde Bosschaart. „Ik loop hier al
vanaf januari mee en ben ook al in
Lier bij een arts geweest. Nu wil ik
toch wel eens weten wat het is. Ik
hoop dat ze het weg kunnen ha
len, zodat ik een paar weken later
weer kan voetballen." Hij ont
breekt in ieder geval vrijdag, wan
neer Hoek in Biervliet de eerste oe
fenwedstrijd speelt. Zoals ieder
jaar is de West-Zeeuws-Vlaamse se
lectie dan de tegenstander. Het
duel begint vrijdag om 19.30 uur.
door Barry van der Hooft
SCHEVENINCEN - Precies twee jaar
na het debuut in de eredivisie,
mag Beach Soccer Zeeland zich al
het beste team van Nederland noe
men. De formatie, die voor het me
rendeel uit Zeeuws-Vlaamse voet
ballers bestaat, kreeg gistermiddag
na een zinderende finale de kam-
pioensschaal uitgereikt.
Beach Soccer Zeeland reisde zater
dag voor het finaleweekeinde van
de eredivisie af naar Schevenin-
gen. In de halve eindstrijd, tegen
Re/Max Goedegebure, boekte het
een vrij eenvoudige overwinning.
Het Zeeuwse team won met 9-5
en zag Daryl Rawidjan vijf keer
scoren. Ali Eryürük (2x), Lukas
Wiering en Mevlud Eryürük ver
zorgden de rest van de productie.
„Het ging eigenlijk makkelijker
dan verwacht", keek aanvoerder
Mevlud Eryürük terug op de ont
knoping van de titelstrijd. Gister
middag volgde de finale tegen het
team van Thremen Supporto Over
heidsdiensten, dat met Leo Koswal
en Roël Liefden twee internatio
nals van het Nederlands beachsoc-
certeam in de gelederen had. Pa
trick Ax, die als prof voor onder
meer FC Groningen, Vitesse, De
Graafschap en NEC speelde, be
hoorde ook tot het team.
Het werd een enerverende finale,
met een voor velen onverwacht
einde. Na twee keer twaalf minu
ten zuivere speeltijd leidde Thre
men namelijk met 0-3. „We had
den dus nog twaalf minuten te
gaan", zei Daryl Rawidjan. „We
hebben tijdens de pauze afgespro
ken er volle bak voor te gaan, om
dat we niks meer te verliezen had
den. Toen we snel scoorden nam
het vertrouwen toe."
Roel Alberti schoot in het derde
bedrijf al na dertien seconden de
1-3 op het scorebord. In het beach-
stadion van Scheveningen zorgde
Rawidjan vervolgens voor 2-3 en
3-3. De winnende treffer kwam op
naam van Zaamslagspeler Mario
de Fouw, die het laatste tikje gaf
na een mooie combinatie met Ali
Eryürük: 4-3.
Mevlud Eryürük: „Daarna kwa
men we nog goed weg, met een
bal op de lat. In de slotfase braken
we zelf nog uit en werd ik vastge
houden door de keeper. Hij kreeg
met nog drie seconden te gaan
rood. De vrije trap heb ik het sta
dion uitgeschoten, want de titel
was toen al binnen."
Rawidjan werd na afloop tot
meest waardevolle speler van de
eredivisie gekozen. Voor zijn team
was het kampioenschap het derde
in vier jaar tijd, na eerdere titels bij
de amateurs en in de eerste divisie.
„We hebben het op inzet en
kracht gedaan", zei Mevlud Eryü
rük. „Voor ons is dit echt een
mooie prestatie."
Samen met Rawidjan meldde hij
zich vanochtend om 5.15 uur al
weer op Schiphol. Met Oranje reis
de het duo af naar Béziers, waar
deze week het EK-kwalificatietoer-
nooi wordt gespeeld. „We spelen
tegen Wit-Rusland en Tsjechië", al
dus Rawidjan. „Als we twee keer
winnen gaan we naar het EK in
Portugal."
MHHHHHai
door Sven Bakker
KOUDEKERKE - Het zijn vaak rare
fratsen die hij uithaalt op de ten
nisbaan. Een sliceballetje met on
verwachts effect, een rally met al
leen maar hoge ballen, opeens ser
ve-and-volley op matchpoint te
gen - Hendrik van den Driest
draait er zijn hand niet voor om.
Hij is een markante verschijning
op menig Zeeuws tennistoernooi.
Een smaakmaker. Een publieksspe-
ler. Maar bovenal een gevaarlijk
goede speler in de vijfde categorie.
Nooit gaat Van den Driest als favo
riet voor de eindzege van start,
maar elke titelfavoriet wil hem
graag zo lang mogelijk ontlopen in
het schema.
Bij het Stoofweitoernooi in Koude-
kerke behaalde Hendrik van den
Driest gisteren zijn eerste toernooi
zege van het jaar. De tennisser uit
Veere was tot ieders verbazing in
straight sets te sterk voor de als eer
ste geplaatste Orestis Molopodis:
6-3 en 6-4.
In de halve eindstrijd had Van den
Driest ook al met 6-2 6-1 van An-
toine van Bockel gewonnen.
Van den Driest lijkt onverslaan
baar in Koudekerke. Hij won het
toernooi ook al in 2008 en 2007.
Van Molopodis werd verwacht dat
hij door het spelletje van Van den
Driest heen zou kunnen slaan,
maar zelfs Molopodis verslikte
zich in de lepe balletjes van Van
den Driest.
„Het begon al bij het inspelen.
Ging Hendrik bijna tegen het hek
aan staan en moest ik zowat iede
re bal van hem twee keer laten
stuiteren. Ik kon totaal niet in
mijn ritme komen", zei Molopo
dis. „Hij speelde zo ontzettend pas
sief. Hij sloeg veel hoge ballen
waar vrijwel geen horizontale
vaart in zat. Erg lastig om daar
steeds tempo aan mee te geven.
En ik kan bovendien geen enkele
bal herinneren waar ik niet bij
kon, dus het waren puur mijn fou
ten waardoor ik verloor."
Molopodis sloot daarmee aan in
een lange rij gefrustreerde spelers
die van Hendrik van den Driest
verloren. „Maar toch complimen
ten voor het geduld dat hij op
brengt om elke wedstrijd zo te spe
len", besloot een sportieve Molo
podis.
Olette Luitwieler won bij de vrou
wen in de 5, Davy de Kesel en Bas
de Nooijer wonnen het mannen-
dubbel 5 en het gemengddubbel 5
ging naar Suzanne Wohrmann en
Han Temminck.
door Herman Heuvink
vlissingen - Druk was het niet
met rijders op de clubcross in Vlis-
singen-Oost, maar gestreden werd
er voor elke meter. Voor Steven
Ovaa was het een fijne opsteker.
Langzaam herstellende van de
ziekte van Pfeiffer mocht de
Oost-Souburger zich als winnaar
laten kronen bij de senioren. De
Suzuki-rijder moest in de eerste
manche Arno Ruttinger voor laten
gaan. In de tweede manche gaf de
ze in verloren positie op toen een
oude duimblessure opspeelde. Ver
daarvoor had Ovaa al afgerekend
met Erik van der Wekken die dui
delijk niet in goede doen was.
Bij de veteranen en junioren was
Honda-rijder Mykel van de Goor
een klasse apart. De 42-jarige las
ser won beide manches met over
macht. Frank Rottier kon als enige
nog enigszins in de buurt blijven.
De Suzuki-rijder zag zijn tweede
plaats in de tweede manche na
een lekke achterband echter als
sneeuw voor de zon verdwijnen.
Heel wat meer spanning was er bij
de jeugd. In de klasse 85 cc behaal
de Björn Oreel dezelfde resultaten
als Mike Beekers. Beiden wonnen
een manche en werden één keer
tweede. De jonge Zeeuw moest
echter de dagwinst aan zijn Bra
bantse opponent laten doordat de
ze de tweede manche won die dan
van doorslaggevende betekenis is.
Drie rijders vocht vanaf de eerste
tot de laatste meters in de beide
manches van de 65 cc voor de ze
ge. Jordan Lee van Maaren uit Vlis
singen moest na een felle strijd het
hoofd buigen voor Bart Klijn.
Jayden Hoek was eens te meer de
sterkste bij de mini's. Hij won bei
de manches met overmacht.
De kopgroep in Ronde van Kortgene, met onder anderen Michel Stroosnijder (derde van links), foto Willem Mieras
