'Ik zal knokkend ten onder gaan'
Blijf in de race
zeelar 27
Emergis en RGC ruimen
slechte gewoonten op
LAATSTE WENS Danielle Boogers uit Vlissingen geeft een spetterend afscheidsfeest
Zeven jaar cel
voor smokkelen
van cocaïne
zaterdag 25 juli 2009
Morgenavond gaat de laatste wens van Danielle Boogers in vervulling: een groot feest in het Arsenaaltheater in
Vlissingen. Op de achtergond haar man Alex Boogers. foto Lex de Meester
Daniëlle Boogers heeft niet
lang meer te leven. De
Dream Foundation vervult
zondag haar laatste wens:
een groots afscheidsfeest.
door David Duijnmayer
Zeven weken geleden is
ze 'opgegeven'. De
agressieve vorm van
eierstokkanker, die in
november 2008 bij
Daniëlle Boogers uit Vlissingen
werd geconstateerd, is niet te gene
zen. „Het is uitgezaaid richting lon
gen, hart en lymfeklieren, het zit
overal. Het kan elk moment ge
beurd zijn."
Morgen viert Daniëlle haar eenen
dertigste verjaardag. De stichting
Dream Foundation, die wensen
vervult van mensen die minder
dan een jaar te leven hebben,
heeft voor haar een spetterend
feest georganiseerd in het Arsenaal
theater, met DJ, een zanger, drank
en heel veel mensen.
Daniëlle wil dat graag, vooral om
haar dochters Yasmina (11) en
Rachma (8) een mooie herinne
ring mee te geven. „Die hebben de
afgelopen periode een hoop ellen
de meegemaakt. Doktoren over de
vloer, een zieke moeder die alleen
maar sliep en spuugde. Het moet
zo zijn dat ze ook nog iets leuks
met mama hebben gedaan."
Daniëlle maakt enkele da
gen voor het feest, thuis
op de bank in Vlissingen,
een opgewekte indruk. Ze is net
met haar man Alex bij een schoon
heidsspecialiste geweest, die haar
zondag voor het feest mooi op zal
maken. En ze laat de pruik zien,
die de Dream Foundation voor
haar op maat heeft laten maken in
haar eigen haarkleur. „Ik ben wel
een beetje een 'meisjes-meisje'. Ik
ging vaak naar de kapper, liet er
kleurtjes inzetten. Dus toen ik
mijn haar kwijtraakte, vond ik dat
heel erg. Ik droeg daarom soms
DEN HAAG - De hoofdverdachte
(44 van een cocaïnesmokkel van
20,5 kilo via de haven van Vlissin
gen is door de Rotterdamse recht
bank veroordeeld tot een gevange
nisstraf van zeven jaar. Zijn drie
jaar oudere broer kreeg zes jaar cel
opgelegd. De twee broers uit
Ouder-Amstel zijn eveneens schul
dig bevonden aan twee cocaïne
transporten via Schiphol.
Een 35-jarige Hagenaar kreeg een
gevangenisstraf opgelegd van drie
jaar voor zijn hulp bij de cocaïne
smokkel in Vlissingen in decem
ber 2007. De man nam volgens de
rechtbank de cocaïne in ont
vangst, zorgde voor de betaling en
telefoneerde met de hoofdverdach
ten. Een 62-jarige Hagenaar, die
het geld regelde en de kwaliteit
van de cocaïne testte, is veroor
deeld tot twee jaar gevangenis
straf
een bontmuts. Een keer hoorde ik
een vrouw daar opmerkingen over
maken tegen een vriendin, zo van:
'die heeft het zeker koud'. Na een
tijdje was ik dat zo zat dat ik mijn
muts afzette en tegen die vrouw
zei: 'ik heb het niet koud hoor, ik
heb alleen maar kanker'."
Daniëlle schiet in de lach bij de
herinnering. „Ik probeer zo posi
tief mogelijk te blijven", zegt ze.
„Ik lach altijd, probeer grapjes te
maken. Ik had zelfs bedacht om
nog een tatoeage te laten zetten
van een streepjescode met een ui
terste houdbaarheidsdatum eron
der", gniffelt ze.
Het is moeilijk voor te stellen dat
door Claudia Sondervan
GOES - Het gaat bij Emergis en
RCG niet vaker mis met de zorg
dan bij andere instellingen voor
geestelijke gezondheidszorg. Ernsti
ge zaken als zelfmoord en onge
wenste relaties tussen cliënten en
hulpverleners komen zelfs minder
voor dan op grond van de Neder
landse praktijk te verwachten is.
Maar het kan op vele fronten be
ter.
Die conclusies trekken psychiater
Ruud van Beest en onderzoeksbu
reau PriceWaterhouseCoopers na
onderzorg naar de zorg en organi
satie van Emergis en RGC. De on
derzoeken zijn ingesteld naar aan
leiding van recente incidenten; on
der meer ontslagen van vier behan
delaars na een seksuele relatie met
cliënten en het oordeel van de In-
deze jonge, lachende vrouw er
over enkele weken niet meer zal
zijn. Kan iemand die gaat sterven
zich dat zelf eigenlijk voorstellen?
„Op een bepaalde manier heb ik
er vrede mee gekregen, voor me
zelf. Maar als ik aan mijn twee
dochters denk, krijg ik het wel
heel moeilijk. Voor hen en Alex is
het nog moeilijker", zegt ze. „Als
ik er aan denk dat ik ze niet groot
zal zien worden, dat ik niet mee
zal maken dat ze trouwen, dat ze
kinderen krijgen..."
De lach op haar gezicht is nu ver
dwenen. Ze vertelt hoe dat eerste
bezoek aan de dokter haar leven,
en dat van haar man en kinderen,
spectie voor de Gezondheidszorg
dat Emergis tekortschiet in de zorg
voor mensen met schizofrenie en
verslavingsproblemen. De instellin
gen moeten hun gedragscodes
scherper definiëren, stellen de on
derzoekers. Het moet hulpverle
ners net als cliënten helder zijn
wat kan en wat niet kan, en wat
sancties inhouden.
De Emergis-medewerkers zijn ge
dreven, maar kunnen soms slecht
tegen kritiek. Op afdelingen heer
sen vaak ingesleten gewoonten in
de manieren van omgang tusgen
medewerkers en met cliënten. Ie
ders functioneren wordt niet naar
behoren en niet vaak genoeg tegen
het licht gehouden. Diverse werk
groepen pakken de kritiekpunten
aan, meldt de Raad van Bestuur in
een brief aan het personeel en aan
patiëntorganisaties.
voorgoed veranderde. „Ik kreeg
buikpijn, had een beetje urinever-
lies. Na een kijkoperatie bleek dat
het goed mis was, maar er was
nauwelijks tijd om er bij stil te
staan. Je wordt direct in die medi
sche molen gestort. Ik kreeg 11 de
cember mijn eerste chemokuur en
ben toen gelijk ziek geworden."
Sindsdien is er eigenlijk geen goed
nieuws meer geweest. De chemo
therapie sloeg niet aan. „Ik heb
mijn hele leven moeten vechten",
zegt Daniëlle, „en ik zal knokkend
ten onder gaan. Maar het is wel
heel moeilijk dat ik nu moet vech
ten tegen iets waarvan ik niet kan
winnen, terwijl het eigenlijk juist
net goed ging in ons leven." Een
jaar geleden, op 6 augustus 2008,
trouwden Daniëlle en Alex. „We
hadden mooie toekomstplannen
samen", zegt Alex. „We zouden in
Spanje een huisje kopen en daar
met de kinderen gaan wonen.
Door de ziekte van Daniëlle is ons
leven helemaal op zijn kop gezet."
Inmiddels is de familie min of
meer voorbereid op de tijd dat
Daniëlle er niet meer is. Alex
is zeven weken geleden gestopt
met werken. Hij gaat minimaal
een jaar niet werken, om voor Yas
mina en Rachma te zorgen, die
een andere biologische vader heb
ben. Dat Alex de voogdij krijgt,
heeft Daniëlle in haar testament
vast laten leggen. „Ik geef mijn toe
komst op voor twee kinderen die
niet van mij zijn, zeggen sommige
mensen. Maar ik wil voor die twee
meiden zorgen. We hebben ze al
tijd gezien als onze dochters, en zij
zien mij als hun vader."
Ook de uitvaart is gepland.
Daniëlle krijgt een witte kist, waar
op iedereen met een markeerstift
een boodschap kan zetten. „Ik wil
geen bloemen", zegt Daniëlle reso
luut. „Die verwelken toch maar.
We vragen iedereen om een
KIKA-knuffelbeer mee te nemen.
Die kost 6,95 en dat geld gaat naar
de bestrijding van kanker bij kinde
ren. De beren schenken we daarna
aan het Sophia kinderziekenhuis
in Rotterdam."
En dan is er nog het grote feest.
„Het eerste jubileum van ons hu
welijk halen we waarschijnlijk niet
meer", zegt Alex. „Daarom vieren
we dat ook zondag. Alles is door
bedrijven en sponsoren beschik
baar gesteld, maar eigenlijk moe
ten die nog kosteloos gesteld wor
den. Dus gaan we achteraf nog pro
beren donateurs te vinden."
„Tja, in feite is alles nu geregeld
voor als Daniëlle er niet meer is",
besluit Alex, „maar je bent er
nooit echt klaar voor."
Wie wil bijdragen aan de laatste wens
van Daniëlle Boogers, kan contact
opnemen met de Dream Foundation:
www.dreamfoundation.nl
Hulp en advies aan ondernemers
Bel het KvK Schakelteam
0800 5432100
www.kvk.nl/schakelteam
