Hunebedden
en Drentse
nuchterheid
Wie in eigen land wandelt, komt vaak
nauwelijks iemand tegen. Het lijkt wel
of alle Nederlanders fietsen. Niet John
Jansen van Galen. Hij loopt liever.
Vandaag van Zuidlaren naar Gieten.
ï3 reizen@wegener.nl reizen
|j3 024-3650360
i»""i Zaterdag 25 juli 2009
y-S
Het hunebed bij het Kniphorstbosch.
foto's Cor Leenhouts
De wandeling
Groningen
Anloo
Assen
GRONINGEN
Zuidlaren
Gieten
Gasselte
Snuffelmarkt rond de Magnuskerk
in Anloo.
Zuidlaren - Gieten
(21 kilometer)
ROUTEBESCHRIJVING Het
Drenthepad is een traject van 324
kilometer door de hele provincie.
De route is met geelrode tekens
gemarkeerd en staat, voorzien van
kaarten en toelichtingen,
beschreven in de Nivongids:
ISBN 9789070601966. De
beschreven wandeling begint op de
Grote Brink in Zuidlaren. De brink
heeft ruime parkeergelegenheid en
is gemakkelijk met openbaar
vervoer bereikbaar vanuit Assen en
Groningen. Met buslijnen 59 en
318 komt u vanuit Gieten of
Gasselte terug in Zuidlaren.
Na
10 kilometer te Anloo en na
16 kilometer bij de Schaapdijk.
Camping De Vledders en
herberg De Drentsche Aa bij
Schipborg, diverse gelegenheden
te Anloo, daarna niet eerder dan in
Gieten.
Het
informatiecentrum De Homanshof
van Staatsbosbeheer in Anloo, het
pinetum op landgoed Terborgh
(gratis toegankelijk) en op
15 augustus in en bij de
Magnuskerk in Anloo de jaarlijkse
etstoel, een nabootsing van een
17e eeuwse rechtszitting.
Mag mee, mits soms
aangelijnd.
Aan een van de brinken
in Zuidlaren liggen
schapenkoppen uitge
stald, met een veldkei
als schapenlijf Ze zijn
te koop, prijst-de man aan die ze
maakt. „Als hobby", zegt hij. Veel
pretenties heeft hij niet. We wij
zen op onze rugzak. „Ja", beaamt
hij, ,,'t zijn smerige dingen." Sme
rig is kennelijk Drents voor zwaar.
Niet veel later, in het Kniphorst
bosch, zien we het eerste hunebed
en daarmee is het beeld van
Drenthe compleet: schapen, hune
bedden en nuchterheid.
Het Drenthepad is onlangs ver
nieuwd en daar moesten we het
onze van hebben. Een van de ver
nieuwingen is dat je door de Strub-
ben en het Kniphorstbosch mag.
Er wordt minder ouderwets oor
log gevoerd, waardoor steeds meer
militaire oefenterreinen worden
opgedoekt. Wandelaars krijgen toe
gang tot die terreinen. Ze zijn rijk
aan natuur, omdat er nooit een
mens liep en er alleen tanks reden.
De bunkers zijn al bemost, maar
een schietbaan ligt er nog. Ook is
er, bedekt door het in de zon op
lichtende, jonge gras, een grafheu
vel. De aan de drukke handelsweg
over de Hondsrug gelegen heuvel
was later een galgenberg. Reizigers
zagen de lijken als afschrikwek
kend voorbeeld bungelen.
De weiden zien geel van paarden-
bloemen, salomonszegel bloeit
nog, Japanse kers naast de hoeves
heeft zijn uitbundig roze inmid
dels afgeschud. Het traptorentje
van Anloo komt in zicht. Rond de
voet en ook binnen, tussen de tuf
stenen muren, is een snuffelmarkt
gaande. Iemand wil ons voor een
prikje tennisrackets aansmeren,
maar die passen, evenals de scha
penkoppen, niet in de rugzak. Wel
scoren we twee Paddington-mok-
ken voor euro. Non clamor sed
amor sonat in aure dei lezen we op
een oude wandschildering: 'niet
het lawaai maar de liefde vindt ge
hoor bij God'.
Verderop gaan we door het welrie
kende pinetum (een naaldbomen-
tuin) op het landgoed Terborgh
waar wel vierhonderd verschillen
de coniferen staan te pronken. Sier
lijke levensbomen, zevenbomen,
moerascypressen en lorken. We lo
pen langs het zwanenmeer bij Gie
ten: een diepgelegen, door ge
boomte omhulde plas in een grilli
ge groeve. Het weer is zo puik dat
we, na Gieten doorlopen naar Gas
selte. We gaan door een klein ra
vijn, waar tot voor dertig jaar de
trein van Assen naar Stadskanaal
de Hondsrug doorkliefde, maar
waar het nu doodstil is.
Reageren?
redactie.reizen@wegener.nl
HET SOUVENIR: Bergschoen met
daarin edelweiss,
alles uit hout gesneden.
EIGENAAR: Connie Boudens uit Goes.
WAARVANDAAN: Elbigenalp in Tirol.
WANNEER GEKOCHT: Cadeau
gekregen in 2009.
PRIJS: 83 euro.
WAAROM SPECIAAL: Sinds 1944 is on
ze familie bevriend met een Duitse fami
lie. In dat jaar was de Duitse soldaat Hell-
muth ingekwartierd bij mijn grootou
ders. Mijn moeder en Hellmuth bleven
bevriend tot mijn moeder in 2006 over
leed. Ik heb vriendschap met Hellmuth
voortgezet. Die bestaat dus al drie gene
raties. Mijn grootouders, mijn ouders en
ik. In Duitsland zelfs vier generaties,
want Hellmuth is al twee keer 'Uropa',
overgrootvader. Dit jaar hebben we met
de kinderen van Hellmuth een reisje
naar Oostenrijk gemaakt. We logeerden
bij een man die 'Holzschnitzer' is, hout
snijder. Hellmuth, inmiddels 87 jaar oud,
gaf me toen de houten bergschoen ca
deau. Dus niet alleen het souvenir is bij
zonder, ook degene van wie ik het
kreeg. De schoen staat op de salontafel
zodat ik iedere keer aan mijn lieve vrien
den en onze mooie vakanties kan terug
denken. Ik heb veel souvenirs uit ver
schillende landen, maar de bergschoen
met edelweiss is het dierbaarst.
Ook een leuk souvenir of vakantieaan
denken? souvenir@wegener.nl
