PZC 21
Trage grondverkoop verontrust niet
"249
Profijt Meubel Middelburg
Plankgas
Gemeenten op de Bevelanden en Tholen voelen moeilijke markt nog niet in de portemonnee
Nostalgische taferelen op Zuid-Bevelandse landweggetjes
Elzen Bergweg
niet op de lijst
almanak
Als moderne
pelgrims te voet
naar Rome
mooier wonen voor minder geld!
Bio-energiecentrale
heeft allen nog een
geldschieter nodig
Op woonboulevard de Mortiere - T: 0118-606669 - E: meubel@profijtmiddelburg.nl
Vrijdag 24 juli 2009
De gemeenten op de Bevelan
den en Tholen zijn in hun finan
ciële korte-termijnplanning niet
direct afhankelijk van de ver
koop van bouwgrond.
door Mieke van der Jagt
GOES - De noodklok die de Vereni
ging van Nederlandse Gemeenten
onlangs luidde, hoeft niet te klin
ken voor de Bevelandse gemeen
ten en Tholen. Het probleem dat
gemeenten met hun begroting in
de knoei komen omdat de inkom
sten uit grondverkoop dramatisch
terugvallen, speelt hier niet.
Weliswaar loopt het nergens
storm voor de vrije bouwkavels,
maar projectontwikkelaars nemen
nog steeds grond af van de ge
meenten. Waar het hapert, zoals
bijvoorbeeld in Reimerswaal, re
kent het gemeentebestuur in prin
cipe al niet op de inkomsten uit
het grondbedrijf Wethouder Hans
de Kunder: „De reserves groeien
hooguit niet zo rap als vroeger.
We hoeven niet te bezuinigen.
Zelfs de inkomsten uit bouwleges
lopen in de pas met wat we be
groot hebben."
In Kapelle ligt dat anders. Met de
bouwactiviteiten valt het volgens
wethouder Jon Herselman eigen
lijk nog wel mee, maar waar in de
meerjarenbegroting vier ton aan
bouwleges stond, is voor volgend
jaar schielijk 175.000 euro afge-
raamd. Herselman: „Misschien
wat overdreven, maar zo nemen
we het zekere voor het onzekere."
De grondbedrijven van de gemeen
ten kunnen, zo stellen de bestuur
ders, best wat hebben. De Borselse
wethouder Marga Vermue maakt
zich er ook nog niet druk over.
„Het zijn compleet aparte boek
houdingen. Het zou wat zijn als
we meteen zouden moeten bezui
nigen, zodra de markt beweegt."
Ook voor Goes en Tholen gelden
die overwegingen. Noord-Beve
land is de enige gemeente zonder
grondbedrijf Daar komen de cen
ten van grondverkoop, direct in de
potjes waarmee het huishouden
wordt betaald. Maar met de mees
te bouwgrond in handen van pro
jectontwikkelaars en slechts drie
kavels in Wissenkerke in de aan
bieding, loopt het op Noord-Beve
land ook zo'n vaart niet.
Relaxfauteuil Blandy
Uitgevoerd in lederlook. Verkrijgbaar
in diverse kleuren en uitvoeringen.
Afm.: (bxhxd) 92x102x72cm.
HEINKENSZAND - Het kan toch niet authentie
ker? Zeeuwse trekpaarden, die slechts een
fractie van hun krachten aanwenden om histo
rische gerijen over Zuid-Bevelandse landweg
getjes te leiden. Je kunt de rijtuigen natuurlijk
in een schuur laten verstoffen, maar stichting
Het werkend trekpaard Zeeland laat ze liever
eens per jaar aan de buitenwereld zien. Elf
aanspanningen trokken gisteren onder meer
langs Heinkenszand, Ovezande, Nisse en Kwa-
dendamme. Stichting Het werkend trekpaard
Zeeland hield voor de eerste keer op Zuid-Be
velandse grond zijn jaarlijkse Boerenlandrit.
Het oudste rijtuig dateerde uit ongeveer
1800.
A Video op www.pzc.nl/bevelanden
GOES - De elzen aan de Bergweg
in Goes komen niet op de lijst van
monumentale bomen, die Goes
heeft aangelegd. De bewoners van
de huizen tussen de Bergweg en
de Fransen van de Puttenstraat,
hebben last van de zware kronen
die het licht wegnemen. De ge
meente heeft onderzocht in hoe
verre de bomen bescherming ver
dienen. Er bleek al een plan om ze
te kappen voordat de bomenlijst
de kapvergunning in de APV als
beschermingsinstrument verving.
Tip? redactie@pzc.nl
Ze kan zo beeldend vertellen, die Schou-
wen-Duivelandse vrouw van zestig jaar
en nog wat. Zo noemt ze de markiezen
aan haar huis bijvoorbeeld zonnejlapjes
die bij mooi weer naar beneden moeten,
is een kopje koffie bij haar een bakje
bruine motivatie en heeft een van boven
ruim bemeten seksegenote volgens haar
'flinke kommetjes op de kast'. Toen haar
zoon laatst zijn nieuwe auto kwam sho
wen, nam ze maar al te graag plaats in
de passagiersstoel voor een ritje langs de
Schouwse dreven. Stevig in de veilig
heidsgordels en de haren wapperend in
de wind stoven moeder en zoon over de
verlaten landweggetjes. Als er werd te
ruggeschakeld produceerde de Duitse ca
briolet iets wat nog het meest leek op
een droge hoest. Ze had het dan ook ge
weldig gevonden, sprak ze na afloop ter
wijl ze een borstel door heur haar haal
de. „Het ging hard. Die bomen langs de
weg. Dat waren geen bomen meer. Dat
was gewoon één plank."
