vrijwillig de pijngrens op
«cel 31
Jens Voigt
tweede alpenrit
L mÊmÊ HNHNmHRMi
Broers Schleck rijden
maandag in Boxmeer
Cadel Evans gaat een
dokter raadplegen
Vrachtwagen Astana
bij de grens doorzocht
Drie boetes voor
ploegleider Kemna
door Patrick Delait
BOURG-SAINT-MAURICE - Volledig
uitgewoond rolde Laurens ten
Dam gistermiddag als 28e over de
streep in Bourg-Saint-Maurice. Ge
havend door twee valpartijen had
de Rabo-renner in deze Tour al
veel geleden, maar dat belette hem
niet om in de tweede Alpenrit vrij
willig de pijngrens op te zoeken.
Ten Dam maakte lange tijd deel uit
van een omvangrijke kopgroep,
maar de beklimming van de Col
du Petit-Saint-Bernard, de tweede
col van de dag, was voor hem te
veel gevraagd. Terwijl zijn metge
zellen van het eerste uur streden
om de dagzege, kwam hij in de fi
nale zichzelf tegen. Nadat hij voor
in werd gelost, moest Ten Dam in
de afdaling ook de groep met de fa
vorieten laten gaan. „Voor de start
voelde ik me niet geweldig. Toen
ze meteen gingen aanvallen, dacht
ik: 'what the fuck', laat ik het pro
beren. Op de Col du Grand-
Saint-Bernard moest ik lossen op
het steilste stuk, maar in de afda
ling kon ik nog terugkomen. Op de
laatste klim moest ik de anderen la
ten gaan. Op dit moment kan ik al
leen mijn eigen tempo rijden. Als
'Vr V-.'v - -/r- •*-
r m r -v g
\A/ioI \nn Inca Anool (".nmin
wiel van Jose Angel Gomez Marchante. Inzetje: Laurens ten Dam. foto's Bas Czerwinski/AP en Koen van Weel/ANP
de anderen er drie tandjes bij
doen, gaan ze er zo overheen", be
rustte Ten Dam, die in de afdaling
geen enkel risico had genomen. „Ik
zat met samengeknepen billen op
de fiets. Nog een keer vallen, was
het laatste wat ik wilde", vertelde
hij bij de dopingcontrole, waar Ten
Dam lang moest wachten voor het
hem lukte te plassen. „Ik was on
derweg al uitgewrongen."
Een week geleden dacht hij in de
verste verte niet aan aanvallen. In
de Pyreneeënrit naar Arcalis kwam
de 28-jarige renner zo zwaar ten
val dat hij dagenlang als een mum
mie op de fiets zat. Met een zwaar
geschaafde rug en een ingepakte el
leboog en knie probeerde Ten
Dam toch nog wat van zijn Tour te
maken. „Je moet sterk zijn in je
hoofd, heb ik tegen mezelf gezegd.
Maar één keer houdt het op. Ik
heb het maximale eruit gehaald."
De vechtlust van de 28-jarige Maas
trichtenaar steekt schril af tegen de
ontluisterende manier waarop De-
nis Mentjsov zich in deze Tour
naar de slachtbank laat leiden. Na
zijn desastreuze prestatie op Ver
bier hoorde de Rus ook gisteren
weer bij de eerste geloste renners.
Mentsjov verloor uiteindelijk 16.40
minuten op ritwinnaar Mikel
Astarloza. Op de ochtend van de
tweede rustdag in Martigny had
hij nog het vertrouwen gevraagd
van zijn ploegmaats. „Denis voelde
zich goed. Hij dacht dat hij nog
een etappe kon winnen. Of dat na
vandaag nog zo is, weet ik niet. Ik
heb hem nog niet gesproken", zei
ploegleider Erik Breukink, die zich
niet liet verleiden tot kritiek op
zijn kopman. „Wij laten Dennis
niet vallen. Dat laat ik over aan an
dere teams. Ik ken genoeg ploeglei
ders die de schuld altijd in de
schoenen van hun renners schui
ven als het niet draait. Peter Post
deed dat vroeger al. Het is logisch
dat Denis op dit moment onzeker
is. Hij had ook veel meer verwacht
van deze Tour. Renners zijn echter
geen machines", aldus Breukink.
Teammanager Harold Knebel voel
de gisteren vooral mededogen met
Mentsjov. „Ik beschouw Denis als
een groot kampioen. Ik kan me
niet voorstellen dat zo'n renner
zich voor zijn plezier laat lossen.
We praten elke avond met Denis,
maar het is soms lastig te peilen
wat er in zijn hoofd omgaat. Mis
schien kan hij woensdag (vandaag)
nog iets laten zien. Daar moeten
we ons aan vastklampen."
BOXMEER
De organisatie van 'Daags na de
Tour' heeft voor het Boxmeerse
wielercriterium van aanstaande
maandag de broers Frank en Andy
Schleck vastgelegd. De twee Luxem
burgse wielrenners hebben nog
kansen op ereplaatsen in de Tour
de France, Andy is de beste jonge
re. Ook de Italiaan Ivan Basso komt
naar Boxmeer. Basso, niet actief in
de Ronde van Frankrijk, zal na zijn
optreden in het criterium een deel
van het parkoers van de Ronde van
Spanje verkennen. De Vuelta be
gint dit jaar in Assen. Eerder wer
den eerder al onder anderen Ken
ny van Hummel, Koos Moerenhout
en Lars Boom gecontracteerd.
BOURG-SAINT-MAURICE
Cadel Evans gaat bij een dokter te
rade om uit te vinden wat er met
hem aan de hand is. De Australi
sche klassementsrenner van Silen-
ce-Lotto eindigde in de twee laat
ste edities van de Ronde van Frank
rijk op de tweede plaats, maar in
de huidige Tour is hij al ruim
schoots uitgeschakeld voor de eind
zege. „Ik ben duidelijk niet op mijn
gebruikelijke niveau", vertelde hij
gisteren. Evans, die ook de Ronde
van Spanje wil rijden verloor bijna
drie minuten op zijn concurren
ten. Hij heeft geen idee waar zijn
slechte rijden in deze Tour van
daan komt. „Om dat te ontdekken,
ga ik nu een dokter bezoeken."
MARTIGNY
De douane bij de Zwitsers-Franse
grens heeft gisteren een vrachtwa
gen van de wielerploeg Astana
doorzocht. Er werd volgens Asta-
na-woordvoerder Philippe Maer-
tens niets bijzonders aangetroffen
in de truck van de ploeg van Lance
Armstrong en geletruidrager Alber
to Contador.
Philippe Maertens meldde verder
dat de douaniers hun werk gron
dig uitvoerden. De hele operatie
nam zo'n drie uur in beslag.
De zestiende etappe van de Ronde
van Frankrijk leidde gisteren van
de Zwitserse plaats Martigny, via
Italië, naar Bourg-Saint-Maurice in
Frankrijk.
BOURG-SAINT-MAURICE
Voor Rudie Kemna was het een
duur dagje in de Ronde van Frank
rijk. De ploegleider van Skil-Shima-
no werd voor liefst drie vergrijpen
beboet en moet een kleine 400 eu
ro overmaken naar de UCI. Kemna
werd gisteren op weg naar Bourg-
Saint-Maurice betrapt op het uitde
len van bidons op een plaats waar
dat niet mocht en liet zijn Franse
renner Thierry Hupond te lang ach
ter de auto stayeren. Bovendien ne
geerde de ploegleider jury-instruc
ties. Positief voor Skil was wel dat
Kenny van Hummel opnieuw op
tijd binnen kwam. De sprinter had
34.43 minuten achterstand op rit
winnaar Mikel Astarloza.
woensdag 22 juli 2009
door Mart Smeets
Zijn val deed pijn. Voor ie
dereen die ernaar keek
en vooral voor hemzelf
Vallen hoort bij fietsen,
maar dit was net een streepje te
hard en te veel in beeld.
Ja, sensationeel was het woord,
maar ook iets om werkelijk.onpas
selijk van te worden.
Kijken naar de herhaling vroeg om
een sterke maag. Ik zag velen het
hoofd afwenden, je hoorde men
sen verwensingen roepen en kre
ten als 'O noooooo' en 'neeeeeeen'
schreeuwen.
Ontsteltenis, handen voor de
mond, ogen dicht.
Gek, maar je kunt als mens een he
leboel aan; moord en doodslag
zien we makkelijk op ons huis-
scherm, de ophanging van een ti
ran trekt miljoenen naar internet,
maar deze vallende coureur.... Dat
was net te veel.
Verleden jaar 'ving' de Franse tele
visie de Zuid-Afrikaan John Lee
Augustyn die bijna ging vliegen.
Dat was misschien wel een geluks
treffer, maar die beelden gingen de
hele wereld over.
De schakeling tussen de camera op
de motor en die uit de helikopter
lukte wonderwel; het leek alsof al
les gerepeteerd was. Een speelfilm
bijna.
Augustyn leek een doodval te ma
ken, maar zijn glijpartij leverde
slechts schaafwonden en zelfs lich
te lachbuien op. De man leefde
nog en was zelfs zichtbaar kwaad
toen hij te laat een nieuwe fiets
kreeg toen hij weer vaste grond on
der de voeten had.
Bij Jens Voigt was dat anders.
Kwam het door de man? Een bonk
mens, een stoere, knokige, brede,
harde Duitser die een goede naam
in de fietswereld heeft.
Die man sloeg gisteren zijn kop
dubbel op het hete asfalt omdat er
iets in het stuur van zijn fiets leek
te breken.
De knakkende beweging van
lichaam en de klap van het hoofd
op de grond, het verwrongen staal
van de fiets en daar overheen het
in de knoop liggende lijf van de
renner... Het was gewoon te veel.
Die val zag er vreselijk uit.
Bij het zien voelde je zelf pijn, je
voelde de kleine, scherpe kiezelste
nen, vermengd met heet teer, diep
in het bezwete vlees scheuren.
Maar de koers ging verder, geen
renner keek om, ook de ploeggeno
ten van de Duitser niet.
Dat is de mores van topsport; ook
deze Tour wacht op niemand.
Als je valt, als je hard valt, dan ben
je weg.
Dan wacht een ziekenwagen en
een operatiekamer en steriele ver
banden.
De Tour gaat verder, maar het
beeld van de ineenklappende
Voigt zal wielerliefhebbers lang bij
blijven. Een beeld met ingepakte
pijn.
Zonder jodium nauwelijks te aan
schouwen.