Als FC speelt, dan
gaat de vlag uit
Juichen voor de ander
i3 spectrum
Met vreemde ogen
Zaterdag 18 juli 2009
Een blinkende, gouden G om
haar nek. Aan haar vinger een
ring met dezelfde letter. Er is
geen twijfel mogelijk, dit is een
échte fan.
door Cornelleke Blok
Het voetballen, dat ontgaat
mij nooit. Ik zie alle wedstrij
den, op televisie of in het
stadion", zegt Marie van
Kammen, alsof het de nor
maalste zaak van de wereld is. Ze kijkt uit
op een kale vlakte, waar tot een paar jaar
geleden het Oosterpark-stadion stond, aan
de Zaagmuldersweg in Groningen. Ah!
Daarom heet de club fanatiekste suppor
ters de Z-side.
Marie's buurvrouw Ans-Vorstenberg komt
net aanlopen. Ze draagt dezelfde gouden
ketting én ring. „Gaat het over FC Gronin
gen? Kom maar mee naar binnen!" In haar
huis word je meteen ondergedompeld in
groen-witte voetbalsferen.
„Kijk", zegt z^.trots, wijzend naar het inge
lijste wedstrijdshirt vol handtekeningen.
„Vorig jaar zijn hier vijf spelers langs ge
weest, vanwege een prijs die ik gewonnen
had. Pas nog, kwam Paul Matthijs aan de
deur." Wie? „Da's één van de spelers. Hij
gaat weg bij de club, maar wilde z'n wed
strijdshirt aan me geven. Zo mooi!"
Het houten huisje in haar tuin is ingericht
als FC-hut. Er hangt een bord 'spelersho
me' aan de buitenkant. Binnen hangen
vaantjes, een groen-witte brandweerspuit
en nog meer shirts. „Allemaal uit het oude
park-stadion. „De gezelligheid van het
voetballen is verdwenen uit de straat,
sinds het stadion weg is. Toen het sloot
hebben we spandoeken opgehangen en
handtekeningen opgehaald om te proteste
ren. Het nieuwe stadion Euroborg is heel
mooi hoor, maar dat had in deze wijk ook
gekund. Toch hangen we nog steeds de
vlaggen uit als FC Groningen speelt. Waar
om? Het hoort erbij. Die traditie blijft. Zon
der vlaggen is 't niet gezellig."
FC Groningen leeft zeker niet alleen in de
Zaagmuldersweg, maar in de hele provin
cie. Wachtend voor stoplichten in Gronin
gen, zie je in veel auto's groen-witte vlagge
tjes aan binnenspiegels bungelen. En een
oefenwedstrijd van FC Groningen in Roo-
deschool - een plaatsje in Noord-Oost Gro
ningen met 1300 inwoners - trekt zó een
paar duizend bezoekers.
Hét gesprek aan de zijlijn, dat gaat over de
Zweedse topscorer Marcus Berg. Gaat hij
nou weg of niet? Iedereen heeft er wel een
mening over. „Ach, je houdt 'm toch niet
tegen", zegt de één. „We lijken wel een op
leidingsinstituut. Alle spelers gaan weg!",
vindt de ander. Zoals Nederland oranje
koorts heeft tijdens een EK of WK, zo lijkt
Groningen permanent last te hebben van
groene koorts.
Arjan Schuiten uit Appingedam: „In het
stadion van FC Groningen kunnen twintig
duizend mensen. Dat zijn bijna allemaal
supporters uit de stad en ommelanden. Ik
ga naar alle wedstrijden. Ik ben ooit zelfs
naar Kloetinge in Zeeland gereisd voor een
bekerwedstrijd. We zijn altijd met een vas
te groep van ongeveer vijftig supporters.
Het is de sfeer eromheen, de gezelligheid."
Wat dat precies is, kan ook deze Gronin
ger moeilijk uitleggen aan een Zeeuwse
voetballeek. „Je moet het eerst ervaren,
dan weet je pas wat je gemist hebt."
Ans Vorstenberg is al haar hele leven fan van FC Groningen. foto Corné Sparidaens
stadion. Zelfs mijn drinkbekers zijn van
FC Groningen."
Natüürlijk heeft ze een seizoenskaart. Ans
gaat al sinds haar jeugd naar de wedstrij
den van FC Groningen. De plastic kaartjes
van de laatste jaren liggen allemaal nog in
een la. „Ik ben ermee opgegroeid. De sup
porters kennen elkaar allemaal. Het is heel
moeilijk te beschrijven hoe het voelt tij
dens een wedstrijd. Die muziek, die trom
mels: je moet er bij zijn om te weten wat
het is. De spelers zwaaien altijd even naar
de supporters. Ze waarderen 't dat je er
bent. Dat vind ik mooi. Ik zou niet weten
wat ik zonder voetbal moest. De zomerva
kantie duurt me eigenlijk al te lang."
De bewoners van de Zaagmuldersweg treu
ren nog altijd over de sloop van het Ooster
Boer Jan woont aan de overkant van de Lo-
venpolderstraat. Klopt, zegt hij, Hoek wil
uitbreiden. "Ze willen een stuk grond van
me, aan de andere kant van het sportpark,
om een extra veld aan te leggen. Daar valt
over te praten." Hij komt niet vaak bij
Hoek. Wat heet. Eén keer per jaar, op de
sponsorbijeenkomst. „Ik geef ze af en toe
wat dieselolie en repareer wel eens wat."
Hoek gaat verstandig met de centen om.
Hoe anders was dat in tijden van het prof
voetbal in Vlissingen. Verhalen gaan rond
over spelerscontracten met potloodgeschre
ven (en dus uitgombare en te wijzigen) sa
larissen. „Ze liepen veel te hard van stapel,
alle spelers kregen meteen een auto onder
de kont geschopt", zegt een bouwvakker.
De kleedkamers van Vlissingen (nu weer
amateurclub) worden deze zomerstop
grondig gerenoveerd. Dat verdient dit
sportpark, dicht omringd door hoge bo
men en struiken, prachtig gelegen aan de
rand van een woonwijk met ouderen en
allochtonen.
Rondom het hoofdveld staan nog de bijna
twee meter hoge hekken. Alsof ze de ama
teurs van nu moeten beschermen tegen cy
nici van toen. Zelfs op een zonovergoten
middag in juli is het verdriet van bijna
twintig jaar geleden bijna voelbaar.
Een rood met wit reclamebord valt op. In
zwarte letters: Ruud en Arnold, échte sup
porters VC Vlissingen. Gelukkig, ze zijn er
toch.
Hoe kijkt een Groninger naar Zeeland en wat
valt een Zeeuwse op in Groningen? Verslagge
vers Cornelleke Blok van de PZC en Arnoud
Bodde van het Dagblad van het Noorden
wisselen van standplaats. Ze toeren rond over
onbekend terrein. Vandaag: voetbal.
„De mensen kwamen hier meer
voor de tegenstander dan voor
de thuisclub", zegt een
voorbijganger. Het zal je
gebeuren als sportclub.
door Arnoud Bodde
Voor een buitenstaander is het
bijna niet voor te stellen,
maar zo leeft het profvoetbal
in Zeeland in herinneringen
voort. Het gros van de men
sen die begin jaren negentig naar het sta
dion aan de Irislaan in Vlissingen kwa
men, juichte voor 'de ander'. Profvoetbal
in Zeeland duurde twee seizoenen. Twee.
Wie nu Zeeuws voetbal op hoog amateur
niveau wil zien, die moet naar Hoek. Maar
dat is aan 'de overkant', ook weer zoiets.
Hoek is hoofdklasser in Zeeuws-Vlaande
ren. De enige in de provincie.
Het kost daar zes euro voor een staan
plaats. Voor overdekt zitten betaal je ander
halve euro extra. Alleen kinderen tot en
Het voetbalveld van VC Vlissingen, nu weer an
met 5 jaar mogen gratis kijken. Het veld
van HSV Hoek ligt aan de rand van het
dorp. Op de parkeerplaats is plek voor
krap aan tweehonderd auto's, maar wel on
der de bomen. Een smal bruggetje leidt
naar de ingang van het sportpark, de sloot
teurclub. foto Lex de Meester
is dichtgegroeid met riet. De accommoda
tie ademt niet meteen 'hoofdklasse', maar
het aantal reclameborden maakt indruk.
Van de plaatselijke bakker tot Dow en
Grontmij, iedereen hangt hier. Dit moet
wel een ambitieus cluppie zijn.
