reizen jo
c
I
ÊU
Op een andere planeet
Loek en Iflarie op klussafan'
Zaterdag 11 juli 2009
Ze keek me aan met een blik die tegelijkertijd
meewarig en verwijtend was over de onwe
tendheid die achter mijn vraag had gescholen.
Afgaande op haar uiterlijk, was ze een studen
te. Ze probeerde wat pesos extra te verdienen door zelf
gemaakte empanadas te verkopen in het park. Daar
stuitte ze dus op een Nederlander die vroeg of ze zijn
land kende. Het was geen rare vraag natuurlijk. De
meeste Argentijnen, zo meende ik te weten, waren wel
een keer in Europa geweest. Het grootste deel van hen
heeft Spaanse of Italiaanse familie, een paspoort van
één van die landen en niet zelden een afkeer van de
rest van Latijns-Amerika. „Maar reizen is moeilijk voor
ons", zei de studente, om er met die blik aan toe te voe
gen: „En voor de meeste Argentijnen onmogelijk."
Ik had net Costa Rica, Nicaragua, Guatemala en Mexi
co achter me liggen en voelde me even een domme toe
rist, volkomen blind voor de realiteit van het land waar
ik nu, min of meer bij toeval, was aanbeland. Een reali
teit die, afgaande op de studente, niet zoveel verschilde
van de rest van Latijns-Amerika. Het was me al opge
vallen tijdens mijn verblijf bij een gastgezin in Costa
Rica. 'Moeder' Cristina vroeg bij terugkomst van een
weekeindje strand of jungle altijd honderduit. Veel
meer dan hoofdstad San José kende ze van Kaar eigen
land niet.
Later, in Nicaragua of Guatemala, ging het niet anders:
de rugzaktoerist kon de plaatselijke bewoners vertellen
over hun eigen land. Over hoe groen en warm de
jungle was, hoe kaal en koud de hoogvlakte of hoe la
waaiig en groot de hoofdstad. Ze keken me vaak aan
alsof ik op een andere planeet was geweest en niet
slechts enkele uren verderop in hun eigen land.
„Op een dag hoop ik ook te kunnen reizen", klonk het
dan vaak, maar zelden met overtuiging. In landen waar
de helft van de banen in de steden in de 'informele sec
tor' valt - geen vaste aanstelling, geen vast salaris,
geen arbeidsrechten en al helemaal geen vakantie
geld - en het gros van de mensen eigen baas is
van een nauwelijks rendabel winkeltje, repara
tiebedrijf of restaurantje, heeft reizen geen
prioriteit. Voor veel Costaricanen was een
dag naar-het dichtstbijzijnde strand de
hoogste vorm van vakantie, iets dat voor-
Guatemalteken gelijkstond aan een onmo
gelijke droom. Een dag aan de rivier in de
buurt van het dorp gold voor hen als
mooiste uitje. In het straatarme Nicara
gua zat zelfs dat er niet in.
Wat dat betreft hebben de Argentijnen
het goed. Europa is voor de meesten
niet weggelegd, maar de middenklasse
kan het zich veroorloven in het land
zelf op vakantie te gaan. Waarom ze
dan met miljoenen tegelijkertijd
de lelijke badplaats Mar del Plata
uitzoeken om er naast elkaar in
de zee te staan, is iets dat de
Nederlander die veel reist,
niet snapt. Maar hij is mis
schien ietwat verwend.
Robert-Jan Friele
r— Dfi Eddy (1) kindermodel
Hoe ziet hij eruit? De Eddy is een
eenlijns vlieger zoals een kind 'm
tekent. Ook wel diamantvlieger ge
noemd.
Wat kost hij? Voor een paar euro
vind je dit model in speelgoedza
ken en bij strandtentjes. Lekker la
ten liggen, adviseert Ron de Haas.
„Zo'n goedkoop vliegertje heeft
vaak een frame van bamboe dat al
krom uit de zak komt. Niet leuk
vliegeren." Ron geeft liever 10 euro
uit aan een stevige en stabiele Ed
dy van ripstop nylon.
Hoe maak je 'm zelf? Desnoods van
een vuilniszak, een paar stokjes,
touw en een toiletrol als haspel.
Kan hij kunstjes? De Eddy gaat om
laag als je het touw laat vieren en
omhoog als je het touw stilhoudt.
Heel rustgevend.
Man-, vrouw-, kindvriendelijk? Kin
deren kun je er gerust mee het
strand op sturen, zodra ze snappen
hoe je een touw vasthoudt en blijft
vasthouden.
Windkracht hoeveel? Een halve
windkracht is genoeg.
Waardering
Bouwtekeningen van vliegers zijn on
der meer te vinden op
http://snipuri.com/iozcz
Genoemde prijzen zijn opgaven van
vliegerwinkei 't Vliegertje in Nijmegen,
www.hetvliegertje.nl
Kijk voor een vliegerwinkel in de eigen
regio op
www.viieger.startpagina.nl
Reageren?
featureredactie@wegener.nl
Quadrifoil (2) 4-lijns matras
Hoe ziet hij eruit? Als een vliegend
matras. Hij is bestuurbaar met vier
lijnen die samenkomen in twee
handgrepen.
Wat kost hij? Ze zijn er vanaf 129
euro.
Hoe maak je 'm zelf? Met veel ge
duld en precisie.
Kan hij kunstjes? De quadrifoil gaat
naar rechts als je aan het rechter
handvat trekt en naar links als je
aan het linker handvat trekt. Door
de onderste lijnen aan te spannen
kun je de vlieger om z'n as laten
draaien. Kicken! De vliegeraar
moet wel goed opletten, waar
schuwt Ron de Haas. De quadrifoil
heeft namelijk veel'drift': hij trekt
in horizontale richting over de
wei. De vliegeraar moet dat niet
willen compenseren door z'n han
den in de lucht te steken. De Haas:
„Dan rukt de wind je zo om. De
vlieger maakt het niet uit waar jij
je handen hebt, hoor. Die heeft
geen ogen." De vliegeraar kan ook
onbewust door de knieën zakken,
in een poging de quadrifoil bij zich
te houden. Ook dan kun je ook
makkelijk vallen.
Man-, vrouw-, kindvriendelijk? Aan
gezien de vliegeraar een contra
gewicht is voor zijn vlieger, zijn
dikke mannen enorm in het voor
deel bij deze sport. Om een beetje
leuk met een quadrifoil te vliege
ren, moet je namelijk tegen de 80
kilo wegen. Begin dus maar Mag
nums en Marsen te stouwen.
Windkracht hoeveel? Windkracht
1,5 is minimaal. Bij 6 wordt de qua
drifoil ronduit gevaarlijk.
Waardering? ✓'✓Wi/
Loek'- onze Poekie heeft
wee/- op het kleed geplast
jouw Poekie'- maar ik tnaak
wel een kattenluik
Jl
2 J boor
op elke
hoek een
gat door
de deur
voor die
haarbal
steek een decoupeerzaag door
het boorgat en zaag het
afgetekende luik uit
schuif de helft van het luik door
het gat en schroef het vast
schroef de andere helft vast
