CATHERINE KEYL
spectrum 20
Zaterdag 11 juli 2009
Een sterke, zakelijke vrouw. Een
dame die van wanten weet. Ca
therine Keyl is zich bewust van
haar buitenkant. Maar wie lan
ger met haar spreekt, ziet haar
onzekere ogen.
Het afgelopen jaar is ze 'door alles en ieder
een' in een hoek getrapt, vertelt ze. Zake
lijk kreeg ze een hoogoplopend conflict
met Annemarie van Gaal, met wie ze het
tijdschrift Catherine maakte. En privé
werd ze bedrogen door haar ex-vriend.
„Een kennis van mij had hem zien wande
len met een vrouw. Aanvankelijk zei hij
dat het zijn dochter was. Later bleek het
zijn vriendin, die hij al had toen wij nog
samenwoonden. Ik voelde me zo waarde
loos! Hij had geen enkel respect voor mijn
gevoel. Totaal niet, nul! Toen wij elkaar ze
ven jaar geleden ontmoetten, hebben wij
het hier over gehad. Ik zei: het ergste wat
je mij kunt aandoen, is mij belazeren met
een andere vrouw. Ik had dat al eens eer
der meegemaakt en vond het vreselijk. Het
unieke van een relatie is dat je iemand
voor honderd procent kunt vertrouwen.
Hij vond dat ook en wat doet meneer? Hij
gaat vreemd."
Heb je zelf ook een fout gemaakt?
,Ja, één heel grote denkfout. Ik dacht: ik
ben 62, mij kan niets meer gebeuren. Mijn
antenne was weg. Ik heb veel voor mijn ex
gedaan, ook op het zakelijke vlak. Ik was
er totaal niet mee bezig dat hij mij een
kunstje zou flikken. Ik was te goed van ver
trouwen, te onoplettend. Natuurlijk heb ik
ook fouten gemaakt in deze relatie, maar
Catherine Keyl (62)
heeft een dramatisch
jaar achter de rug,
maar inmiddels gaat
het stukken beter.
Een nieuwe liefde,
een nieuw leven. „Ik
heb geleerd dat ik
alert moet blijven tot
ik het loodje leg."
door Carine Neefjes
foto's David van Dam/GPD
dat is géén excuus mij te belazeren. Heb
het lef te zeggen dat je me niet meer leuk
vindt. Daar kan ik prima mee leven.
„Zakelijk ging het om dezelfde reden mis.
Annemarie heeft: mij benaderd om samen
een blad te maken. Ik zou hoofdredacteur
worden. Vol enthousiasme stortte ik mij
erin, maar al gauw bleek dat zij mijn naam
misbruikte om geld te verdienen. Ik stond
op het tweede plan en had nauwelijks in
vloed meer op het blad. Ze hield zich niet
aan afspraken en probeerde mij zwart te
maken in de pers. Ook hier ben ik naïef ge
weest. Ik weet nu dat ik alert moet blijven
tot ik het loodje leg."
Na een halfjaar had je een nieuwe vriend. Je
stond weer snel open voor een man.
„Nou, eigenlijk niet. Ik zat afgelopen kerst
en oud en nieuw op een cruiseschip bij
Zuid-Afrika. Ik had geen zin met de feest
dagen thuis te blijven en af te wachten wie
die 'zielige Catherine' zou uitnodigen voor
kerst. Toen ik 's ochtends vroeg in m'n een
tje aan tafel zat te ontbijten op dat schip,
dacht ik: mijn hemel, wat doe ik hier?
„Peter (haar nieuwe vriend, red.) zat me
ters verderop. In twee weken tijd is hij el
ke dag een stukje opgeschoven. Langzaam,
zodat het lijntje niet te snel zou breken.
Hij werd enorm verliefd op mij. Ik hield
aanvankelijk een beetje afstand. Ik vond
het moeilijk iemand weer te vertrouwen.
Toen ik thuis kwam, dacht ik: ja hoor, lek
ker makkelijk, een vriend die 11.000 kilo
meter verderop woont. Waarom word je
niet gewoon verliefd op de buurman?
„Maar we bleven contact houden, via
skype en sms. Hij kwam in de winter voor
vakantie naar Nederland. Ook nu is hij een
paar maanden hier. Ik wilde het rustig aan
doen, mezelf in bescherming nemen, maar
als het zo moet zijn, dan ga ik het ook niet
uit de weg."
Op 11.000 kilometer afstand is het makkelijk
vreemdgaan.
Overtuigd: „Dat doet Peter niet. Daar is hij
het type man niet voor."
Ze is kwetsbaar en onzeker. Die laatste ei
genschap is vooral gevoed door haar va
der, die zeer veel eiste van zijn oudste
dochter. Hij was joods en had als enige
van zijn familie de Tweede Wereldoorlog
overleefd. Hij zat in het verzet en werd op
gepakt toen hij in de trein een stapel exem
plaren van Vrij Nederland uitdeelde. Ruim
twee jaar lang heeft hij in een concentratie
kamp gezeten. Met zijn strenge opvoeding
wilde hij zijn kinderen weerbaar maken
voor als er weer oorlog zou uitbreken.
Maar hij ging daar heel ver in.
„Op mijn eindexamenlijst had ik drie tie
nen, vijf negens, twee achten, maar ook
een vier voor boekhouden en een vijf voor
handelsrekenen. Trots liet ik de cijfers aan
mijn vader zien. 'Jammer van die vier en
die vijf, was het enige wat hij zei. Mijn va
der was verbaal zeer agressief. Daar kon
mijn moeder niet tegenop. Zij was een be
scheiden, zachtaardige vrouw. Ik voelde
me verantwoordelijk voor haar. Ik had al
tijd het gevoel dat ik mijn moeder in be
scherming moest nemen. Mijn zusje liet
zich niet raken door mijn vader. 'O, pap,
wat ben je toch lief. Ik vond dat vreselijk."
