overleeft eerste bergetappe
Finishstraat van Tour
volledig Nederlands
Zaterdag 11 juli 2009 41
door Mart Smeets
Hij draagt het mooie,
maar ook volkomen on
zichtbare rugnummer
167 en is een haantje
van de eerste orde. Italiaan, win
naarstype, maar toch ook niet hele
maal; bij groot afzien slaat zijn mo
tor langzaam af. Hij is zich zeer be
wust van zijn aanwezigheid waar
dan ook, maar vervelend doet hij
niet. Hooguit een tikje verveeld,
want mooie Italiaanse renners heb
ben dat in zich.
Vroeger had je Roberto Visentini.
Te mooi en toch goed. Haren altijd
in de plooi, gouden kettinkjes die
slap bungelden. Bij groots klim
werk moest hij er altijd op het
laatst af. Zijn vader was een rijke
doodgraver, hij kreeg de meiden er
makkelijk onder, luidde toen de
grap.
Nummer 167 heet Filippo Pozzato
en hij.verdient zijn vorstelijk sala
ris bij de Russische ploeg Katusha.
Zijn bijnaam is Pippo en eigenlijk
is hij een groot kind.
Ja, fietsen kan hij; hij heeft zelfs pa
nache in de kuiten, een adelaars
blik, maar ergens, in de finale af
werking van het opperwezen, is er
even iets mis gegaan. Net als bij Vi
sentini toen kan ook Pozzato de
laatste versnelling te zelden vin
den.
Ja, hij is vaak mee, zijn bravoure is
zichtbaar, zijn luide lach draagt tot
ver, maar waar is hij als de jongens
van de mannen gescheiden wor
den? Juist: dan wil hij man zijn en
jongen blijven. En dus mist hij dan
de slag.
Hij, als Italiaans kampioen, draagt
het groen, wit en rood op een heel
speciale manier. In Italië spreekt
men er schande van, in de boezem
van zijn ploeg gniffelt men.
Het groene vlak is het reliëf van
het Rode Plein, een pure reclame
dus voor Rusland; herkenbaar en
opvallend.
In Italië zijn er al kamervragen ge
steld; dit moest niet mogen, dit
neigt naar landsverraad.
Pippo lacht daarom. Op de eerste
avond van de ronde ging hij in Mo
naco even een klein stapje maken.
Het leven was daar immers te span
nend om vroeg naar bed te gaan.
Zo'n renner wint nooit de ronde,
maar zonder dit slag is het peloton
vooral saai.
Zie hem daar staan voor de start:
macho, zelfbewust, robuust en uit
dagend.
Hij zegt van zichzelf dat hij graag
onopvallend en discreet wil zijn,
maar waar hij staat, komen jonge
vrouwen onopvallend aanschui
ven. Dat heet 'magneetwerking' en
hij weet dat.
Als de bergen komen, zoekt hij 'de
bus'.
Pijn is voor de lelijkerds van het pe
loton.
Het peloton, inclusief Kenny van Hummel, is op weg naar Arcalis op 2200 meter hoogte in de Pyreneeën.
nooit geraakt. Ik rekende erop dat
het tempo in het peloton zou stil
vallen als er een groepje wegreed.
Dat is ook gebeurd", analyseert
Van Hummel zijn eerste Pyrenee-
ënetappe.
Of hij ook nog een beetje genoten
had onderweg? Van Hummel
hoeft er niet lang over na te den-
Kenny van Hummel finisht ruim
op tijd in de eerste bergrit van
de Tour de France. De debutant
van de Skilploeg ziet op tegen de
komende twee Pyreneeënritten.
ken. „Het viel niet mee en het viel
niet tegen. Maar genieten heb ik
niet gedaan in de bergen."
Alvorens hij zijn sprintkwaliteiten
volgende week weer kan laten
zien in een aantal vlakke etappes,
moet Van Hummel nog twee Pyre
neeënritten overleven. Op weg
naar Saint-Girons wacht vandaag
al na 20 kilometer de Port d'Envali-
ra, een klim van de eerste catego
rie. Daarna volgen nog de Col de
Port (2de categorie) en de Col
d'Agnes (ïste categorie). Morgen
staat onder meer de Tourmalet op
het menu. Het noopt Van Hum
mel tot voorzichtigheid.
„Het komt er nu op aan zo snel
mogelijk te herstellen. Ik wil ook
Kenny van Hummel
foto lan Langsdon/EPA
de volgende twee ritten overleven.
Makkelijk zal het niet worden. De
bergen vergen enorm veel energie
van mijn lichaam."
Kenny van Hummel rijdt in zijn eerste Tour de France voor het eerst in
zijn leven een echte wedstrijd in de bergen.
Uiteindelijk eindigt hij in de 'bus', het grote peloton dat bij elkaar blijft
om op tijd bij de finish te zijn.
Van Hummel finisht in het gezelschap van zijn landgenoten Niki Terpstra,
Albert Timmer en Steven de Jongh en met erkende sprinters als Boonen,
Ballan, Freire, Farrar, Ciolek, Hushovd en Napolitano.
ANDORRA-ARCALIS - Het slechte
weer in Barcelona was al een goe
de test, maar ook in skistation An-
dorra-Arcalis liet de techniek Movi-
co niet in de steek.
Het Brabantse bedrijf is vanaf dit
jaar verantwoordelijk voor de vol
ledige inrichting van de finish
straat in de Ronde van Frankrijk.
Gastenunits, het hok voor de do
pingcontroles, de boog voor de
laatste kilometer, de behuizing van
de tv- en radiocommentatoren, de
tribunes bij de finish, alles wordt
al dertien jaar geleverd door Movi-
co. Directeur Wirn van de Waar-
senburg heeft het dit jaar helemaal
voor elkaar. De finishboog en het
huldigingspodium komen nu ook
uit het Brabantse Deurne. „Ja, de
hele finishstraat is van ons. Dage
lijks beginnen we om een uur of
vijf met de opbouw. Een uur na
de finish breken we alles weer af
en rijden we naar de volgende fi-
nishplaats. Daarvoor hebben we
dertig man mee, aangevuld met
twee koks die drie maaltijden per
dag serveren. Onze mannen sla
pen 's middags van één tot vijf en
's nachts van één tot vijf De mees
ten geven niets om wielrennen.
Dat is alleen maar goed, anders
zouden ze hun rust niet pakken."
Van de Waarsenburg vindt het
nog steeds spannend. „De mooiste
dag is als we Parijs hebben bereikt Alles in de finishstraat wordt geleverd, opgebouwd en afgebroken door een
zonder tegenslag." bedrijf uit het Brabantse Deurne. foto Koen van Weel/ANP
