slag en de oorlog
valpartij
Strangers in the night
Pieter Weening wint
zwaarste bergetappe
Oostenrijks Kriminal Ambt is
voorlopig klaar met renners Rabo
Woensdag 8 juli 2009 31
de Pyreneeën of in de Alpen. „De
eindzege is minder realistisch dan
bij het begin van de ronde, maar
we blijven een topklassering na
streven." Lance Armstrong meent
dat na gisteren de Tour voor heel
veel renners ('Ik noem geen na
men') al voorbij is. Breukink hoor
de het aan met een glimlach.
„Bij Astana willen ze dat de rest
zich nu al uitgeschakeld voelt,
maar zo is het natuurlijk niet. De
bergen moeten nog komen en
daar zullen ook Armstrong en
Contador nog overheen moeten.
Ze moeten niet denken dat wij on
ze koffers al aan het pakken zijn."
Even verderop lachte Mentsjov al
weer toen iemand hem vraagt
naar zijn gehavende schouder.
„Of het erg is? Nee. Het is alleen
maar erg als het gebroken is." Hij
blijft opvallend ontspannen. Bin
nenkort in de bergen wordt duide-
Kamikazewerk
De Belg Stijn Devolder (Quick Step) vond het parkoers van de ploegen
tijdrit 'onverantwoord'. Silence-ploegleider Henrik Redant noemde het
zelfs 'kamikazewerk'.
Rabo-kopman Denis Mentsjov was niet de enige rijder die een uitglijder
maakte. In dezelfde bocht als Mentsjov gleed ook Alessandro Ballan
(Lampre) onderuit.
Bij de Bouygues-ploeg vlogen vier rijders tegelijk uit de bocht. Jurgen
Van den Broeck van Silence kwam hard in aanraking met het asfalt, maar
kon in tegenstelling tot weer een andere 'valler' Piet Rooijakkers (Skil)
wel zijn weg vervolgen.
kend hem dit moet overkomen.
Piet is al zo lang bij deze ploeg en
nu krijgt hij in de Tour niet eens
een berg te zien", aldus De Kort,
die kritiek uitte op het verraderlij
ke parcours.
„We wisten van te voren dat dit
een gevaarlijke onderneming zou
worden. We wilden daarom geen
enkel risico nemen. Het heeft he
laas niet geholpen. Als je ziet hoe
veel valpartijen er vandaag zijn ge
weest, moet je concluderen dat
het parcours van de ploegentijdrit
misschien wel onverantwoord
was." Skil-Shimano zette in de
ploegentijdrit uiteindelijk de
slechtste tijd neer van alle ploe
gen. Skil finishte in 51.52 minuten,
ruim vijf minuten na winnaar
Astana.
door Mart Smeets
Zo heel soms kom je ze te
gen: de volkomen Tour-
vreemden, zoals ik ze
maar zal noemen. Men
sen dus die geen idee hebben, die
met grote, verbaasde ogen naar het
fietsspel kijken.cn die absoluut
niet weten wat er rond hen ge
beurt.
Twee dagen geleden had ik (weer)
zo'n ontmoeting.
Ze waren met zijn tweetjes, Brit
ten van klassieke, goede snit. Hij
reed, bij het inparkeren, een tame
lijk dure wagen een flinke kras op
de voorbumper en zij droeg kleren
die je nog wel eens in mooi ge
maakte Britse films ziet: smaakvol,
zichtbaar duur met een vleugje
van modern. Hugh Grant voorbij
dus.
Zij vroeg me wat er gaande was en
ik legde uit. Hij knikte, zij bleek
ook geïnteresseerd. „O really",
kraaide ze en hij vroeg of'that Bel
gium winner, Eddy Merckx' nog
steeds meereed.
Dat was zijn kader.
Of was er meer? Hij vertelde dat
hij eens in Afrika een wielerwed
strijd had gezien' allemaal zwarte
renners en twee blanken. De witte
jongens hadden gewonnen'.
Ze vroegen me geïnteresseerd wat
ik deed en ik legde uit: televisiepro
gramma's maken rond de Tour.
„Is that so?", zei hij met een stem
die een dagelijkse hoeveelheid gin
and tonic deed vermoeden. „How
lovely", vulde zij aan en ze vroeg
of ze de 'players' ook van dichtbij
kon meemaken.
Players! Wat een heerlijke opmer-
king.
Maar wacht. Waar had ik nog zo'n
fraaie ontmoeting? Ik wist het
weer. In Parijs. Op de Champs
Elysées. Het was de laatste zondag
van de Tour 1990 en een statige da
me hield me ineens aan. „Mijn
heer Smeets", zei ze en wees op
een parkje met hoge statige huizen
daarachter.
„Kijk toch eens wat een prachtige
bouwstijl", riep ze verheugd.
Ik liep die middag zwetend en al
mijn benen uit mijn lijf om film
pjes te maken en commentaar te
geven.
Ik had geen enkel oog voor de
bouwwerken achterin het park.
Ineens stelde de vrouw zich voor:
„Ik ben overigens de moeder van
Erik Breukink", zei ze lachend.
Ik stond perplex. Haar zoon was
net derde geworden in de Tour en
zij kuierde rustig over de beroem
de boulevard om naar gebouwen
te kijken.
„Gefeliciteerd met Eriks prestatie",
zei ik wel gemeend en zij ant
woordde: „Kijk toch eens naar die
mooie daken...werkelijk heel spe
ciaal."
lijk waarom. Is hij nog altijd zelf
verzekerd en strijdbaar, of zit de
oorlog al niet meer in het hoofd
van de man die de Giro toch al ge
wonnen heeft?
montpellier - Het Oostenrijkse
Bundes Kriminal Ambt (BKA) ziet
voorlopig geen aanleiding om Ra-
borenners te horen in de doping-
zaak rond de Weense bloedbank
Humanplasma.
De Raboploeg bevestigt dat Pieter
Weening, [oost Posthuma en De-
nis Mentsjov in Wenen een verkla
ring hebben afgelegd. Het drietal
heeft gezegd op geen enkele ma
nier betrokken te zijn bij de affai
re. Het BKA heeft de ploeg laten
weten nu geen concrete aanleiding
te hebben de renners nogmaals te
ondervragen. „We hebben het vol
ste vertrouwen in onze renners",
zei ploegbaas Knebel gisteren.
„Duidelijk is dat de ploeg een
strikt antidopingbeleid voert en
dat we onmiddellijk zullen optre
den mochten we met belastende
feiten worden geconfronteerd."
Voormalig Raborenners Michael
Boogerd, Thomas Dekker en Mi
chael Rasmussen moeten nog een
verklaring afleggen in de zaak die
draait om illegale bloedtransfusies.
pragraten - Pieter Weening heeft
gisteren de derde etappe van de
Ronde van Oostenrijk gewonnen.
De renner uit de Rabobankploeg
had na een zware bergrit over
183,7 kilometer van Kitzbühel naar
Pragraten am Grossvenediger vier
seconden voorsprong op de Itali
aan Leonard Bertagnolli.
Het peloton was op dat moment
al over vier serieuze bergen ge
stuurd, waaronder de
Grossglockner (Fuscher Törl).
Koos Moerenhout werd uitgeroe
pen tot 'Glocknerkönig'. I11 het al
gemeen klassement leidt de Zwit
ser Michael Albasini nog altijd. Hij
heeft nu elf tellen voorsprong op
de Italiaan Gianpaolo Caruso.
Weening klom door zijn ritzege
naar de zevende plaats, op 2.02.
Naast Weening was vooral Moe
renhout, die al in 1994 debuteerde
in de Oostenrijkse ronde, de
meest besproken renner. De 35-ja-
rige routinier, gepasseerd voor de
Tour, bleek op de Grossglockner
de beste van een kopgroep. Moe
renhout reed tijdens de 13 kilome
ter lange beklimming na acht van
de veertien haarspeldbochten weg
bij zijn medevluchters. Boven
werd hij tot Glocknerkoning ge
kroond, als tweede Nederlander
na de jong overleden Wim Prin
sen in 1969.
Het Raboteam eindigde teleurstellend als tiende in
Astana.
de ploegentijdrit, op 2 minuten en 20 seconden van winnaar
foto Nicolas Bouvy/EPA
Albert Timmer (links) verloor in de ploegentijdrit zijn evenwicht, waardoor
Piet Rooijakkers (rechts) ten val kwam en zijn arm brak.
