25 spectrum
zomerstop
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
zomerstop
Marjan
Berk
Zaterdag 4 juli 2009
vetrollen van het lijf te laten martelen om 's
avonds weer zorgeloos het bordje leeg te kunnen
eten!
Voor tien dagen laten wij alle zorgen achter in het
vaderland in de hoop dat het weer blijft meewer
ken. Want het Bretonse weer is grillig, maar net
als in Zeeland staat er altijd een flinke bries, die re
genwolken wegblaast. Bovendien hebben we ge
noeg te lezen bij ons. Wat kan ons gebeuren.
Nederland is even heel ver weg. We maken ons
niet druk om Geert Wilders en Rita Verdonk, we
volgen alleen de avonturen van Sarkozy in de Figa
ro, die iedere ochtend onder de hoteldeur wordt
geschoven, goed voor ons in een jaar weer flink
weggezakte kennis van de Franse taal. En we lezen
'Alleen maar nette mensen', het debuut van Ro
bert Vuijsje, want we willen goed voorbereid aan
treden bij de uitzending van Café Standpunt NL
op 14 augustus, waar ik met Vuijsje ga praten over
verschillen en overeenkomsten tussen onze gene
raties.
„Uiterst vermakelijk", roept de kaft en ik mag het
hopen. En: „Alleen maar nette mensen is codetaal.
Iedereen weet dat je bedoelt geen mensen die ze
allochtonen noemen en vooral geen Marokka
nen!"
Om in balans te blijven gaat de nieuwe bundel
van dichter Leo Vroman ook mee.
De oude bard zingt, dik in de negentig, gewoon
door in zijn toegankelijke verzen. En om U, lieve
lezer, deze zomerstop door te laten komen, schrijf
ik uit zijn verse bundel 'Soms is alles eeuwig' een
van zijn gedichten over: 'Ode aan de oudste dag'.
„O nooit meer jong te hoeven wezen, heet met
een koude wereld stoeiend, bereid om ieder boek
te lezen - hoe zweterig, en hoe vermoeiend! Nee
ik geniet van de gerekte nachten, het zacht verla
gen van mijn idealen, het zoet vertragen van al
mijn gedachten die hun conclusies nauwelijks
meer halen, zelfs met mijn verbeelding van het
einde op de lange tocht van bed naar vloer dro
mend van een soort verfijnde vorm van uiteinde
lijk vervoer, dat ik gereden op een soort van fiets
naar het zwartste van het grootste avontuur van
slaap ontwaak want ik verlies het stuur en beland
in het omhelzend niets."
Ik wens U allen een rustgevende en vrolijke zo
merstop!
De bessen zitten als gelei in de pot, de vo
gels vallen stil want er valt niets meer
te jubelen nu de jongen zijn uitgevlo
gen, de hangmat wacht tussen de bo
men... Nu ja, het leven zelf valt niet stil met een
nieuwe kleindochter die zojuist is begonnen het
stralend glimlachen onder de knie te krijgen. Ik
hang boven de wieg om haar te verleiden mij een
blik op haar tevreden binnenwereld te schenken,
ik stel mij aan en maak rare geluiden in de hoop
dat het iets oplevert. Het is ongelofelijk hoe een
grootmoeder zich gedraagt om de gunsten van
haar kleinkind binnen boord te halen! Het lachen
naar elkaar is een volmaakte manier om te com
municeren, wanneer het lukt verander ik in een
spinnende kat!
Dan zijn daar de verse kaartjes voor de trein, waar
mee ik volgende week naar het oude familiehotel
in Bretagne afreis om te controleren welke trouwe
stamgasten zich ook deze zomer weer melden om
het jaarlijks gesprek voort te zetten.
Jacqueline met haar dochter en kleinkinderen, Lau
rence en Francis die zich melden bij het naast het
hotel gelegen sportcentrum om zich overdag de
