:<s
Verslingerd aan de Tour
media
59
Dione de Graaff kan niet wachten. Zoals een kind uitkijkt naar zijn
verjaardag, verheugt de presentatrice van Studio Sport zich als
wielerfan op de Tour de France. Je zal wel gek zijn om nu op
vakantie te gaan!"
media@wegener.nl
024-3650570
Zaterdag 4 juli 2009
door Jan Vriend
Laat haar maar lekker
werken, de komende
weken. Als Tour de
France-fanaat wil ze
geen etappe missen
van het evenement
dat vandaag begint. „Ik kijk tóch,
dus dan is het net zo leuk met
collega's bij elkaar te zitten en
meteen de uitzendingen te pre
senteren. En ik ben verenigd met
anderen die dezelfde passie heb
ben. Dan kun je het toch bijna
geen werk meer noemen?
Een Tourdienst heet het, bij Stu
dio Spon. Voor haar wil dat zeg
gen: 's morgens op tijd in de au
to om vanuit haar huis in Am
sterdam naar Hilversum te rij
den, dan de start van de etappe
volgen, om 13.00 uur het Sport
journaal presenteren, daarna
voor de camera bij de live-uitzen
ding over de dagetappe en rond
19.30 uur het Tourjournaal pre
senteren. „Een strak ritme, maar
ook genieten. De spanning, het
heroïsche en het ploegenspel van
de Tour vind ik geweldig. Vroe
ger keek ik altijd met mijn vader,
met een schriftje op schoot om
de tijden bij te houden. Nu ik
voor mijn werk sporters volg die
het hele jaar door trainen om in
één keer alles te kunnen geven,
is mijn bewondering voor hen al
leen maar toegenomen."
Voetbal, schaatsen en wielren
nen zijn haar favoriete sporten.
„Eigenlijk is het vreemd dat ik zo
gepassioneerd ben over competi
tie, want ik ben helemaal niet zo
van het winnen. Ik ben zelf ook
nooit goed geweest in sport. Al
leen met tennis kon ik vroeger re
delijk meekomen. Ik hoef niet zo
nodig beter te zijn dan een an
der. Als ik met vrienden zit te
toepen, kan ik best tegen mijn
verlies. Ik meet mezelf nooit met
anderen, ik meet alleen mezelf.
Gaat het om mijn werk, dan eis
ik het beste. Voor mij is iedere
verspreking in een uitzending er
één te veel. En ik lees alles over
sport wat erover te lezen valt, zo
dat ik weet waarover ik praat."
Het moet perfect, vindt ze. Haar
eisenpakket voor de 'ideale Dio
ne in beeld' somt ze zó op: „Bij -
interviews de vragen stellen die
de mensen thuis óók in hun
hoofd hebben, goed luisteren
naar de antwoorden en laten
merken dat ik het leuk vind.
Niet te luchtig, wél betrokken.
Maar zeker niet té aanwezig,
want dat is irritant. En ik moet
uitkijken dat ik niet de supporter
ga uithangen. Betrokkenheid uit
stralen mag, maar ik moet na
tuurlijk wel de objectieve journa
list blijven."
Ze wil de kijker graag enthou
siast maken voor de Tour de
France. Hoe kunnen we die pelo-
tonvonk overbrengen op huisge
noten die niet zo'n band hebben
met zadel en pedalen? Heeft ze
een truc om de komende weken
de Tourvrede thuis te bewaren?
„Leg uit hoe het werkt. Als een
twijfelende kijker snapt hoe het
ploegenstelsel in elkaar zit en
waarom een kopman knechten
heeft, wordt het al veel leuker
om een etappe te volgen. Ook als
de finish nog ver weg is. Als je
weet hoe de renners ervoor
staan in het algemeen klasse
ment, wordt het kijken ook al
een stuk spannender. En moch
ten ze thuis dan nog niet over-
Dione de Graaff.
foto Leendert Jansen GPD
tuigd zijn, wijs dan op de prachti
ge omgeving langs de route."
Waarbij ze meteen een vooroor
deel wil wegpoetsen: „Het zijn
niet alleen mannen die als wieler-
gek voor de tv zitten, terwijl hun
vrouw zich in de keuken terug
trekt. Ik ken genoeg vrouwen die
de komende weken aan de tv
vastgeplakt zitten, terwijl hun
man er de lol niet van inziet."
Ze gooit graag nóg een paar voor-
Dione de Graaff
p- Geboren in 1969. Groeide
op in Leusden bij Amers
foort. Studeerde Frans, ge
volgd door opleiding journa
listiek aan de Fontys Hoge
school in Tilburg.
Werkte bij de lokale omroep
in Amersfoort en kwam via
een stage terecht bij Studio
Sport. Daar is ze sinds 1999
zowel redacteur als presenta
tor.
p- Haar vader is journalist Jan
de Graaff, die werkte bij Va
ra's Achter het Nieuws.
oordelen overboord. Zoals het
verhaal dat de sportjournalistiek
een mannenbolwerk zou zijn.
„Die tijd is voorbij. Bij ons op de
redactie zitten tegenwoordig net
zo veel vrouwen als mannen."
Dat het vooral mannen zijn die
in beeld komen bij Studio Sport,
is toeval, zegt ze. „Het gaat erom
wat je kunt en wat je doet. Niet
om de vraag of je man of vrouw
bent. Journalistiek had vroeger
het stempel van een mannen
baan, omdat vorige generaties
dag en nacht aan het werk wa
ren. Maar mijn vader, die altijd
in de tv-journalistiek werkte,
leerde me daar anders naar te kij
ken. Van hem weet ik dat je er al
les voor over moet hebben, maar
dat je geen betere journalist bent
als je honderd uur per week
werkt. Mij hoor je niet zeuren
over werkdruk. Ik lees alle sport
bladen en volg alle sportprogram
ma's, maar die uren tel ik niet als
werktijd. Dan had je geen journa
list moeten worden."
Nog even terug naar de Tour.
Wat verwacht ze van de come
back van de 'afgeschreven' Lance
Armstrong? „Ik hoop dat het
hem lukt. Ik gun het hem zó. Bij
Studio Sport gaan we hem in ie
der geval op de voet volgen."
5 De NOS brengt drie weken
lang dagelijks diverse program-
ma's-over de Tour de France.
fjjjj Reageren?
media@wegener.nl
In de serie Heimwee TV worden elke week tv-series uit het ver
leden belicht die de geur van nostalgie ademen.
Deze week Kojak kaalhoofdige tv-held van 1973 tot 1978.
c
annon, Ironside, Colom
bo, Baretta, Kojak. Ze wa
ren in de jaren zeventig
en tachtig van de vorige
eeuw niet van het Nederlandse
tv-scherm weg te schieten. Hoef
de ook niet, iedereen vergaapte
zich aan deze detectives en recher
cheurs van politiekorpsen in New
York, Los Angeles of andere Ame
rikaanse steden. Daar wemelde
het van de dealers, kruimeldieven,
verkrachters en seriemoordenaars.
Aan al die Amerikaanse boevenja
gers mankeerde wel iets. Cannon
was een slimme dikkerd met een
eetmanie. Ironside achtervolgde
het geboefte in een rolstoel en een
soort gepantserd belbusje. Colom
bo keek even scheel als de leeuw
uit Daktari en Baretta had een ra
re papegaai op zijn schouder.
De minst eendimensionale was
Theo Kojak of kortweg Kojak. De
kaalhoofdige Lt. lieutenant) joeg
vijf jaar achter New Yorks gespuis
aan en kende in Nederland veel
trouwe kijkers. Vooral door de ma
nier waarop Telly Savalas de ru-
we-bolster-blanke-pit politieman
kleur en inhoud gaf Het was de
doorbraak van Aristoteles (Telly)
Savalas als acteur. Voordien had
hij altijd rollen van licht tot zwaar
getikte boeven gehad, die hij altijd
menselijke trekjes wist te geven.
Kojaks handelsmerk waren zijn
lollylikkerij en zijn standaardop
merking Who loves you, baby.
Klaar Kojak was meer dan een lol
lyjunk met een Fedora-hoed op
zijn kaalgeschoren schedel en een
doorgaans strak grijs pak.
Die lollytic was trouwens een poli
tiek correct 'statement'. Toen de
serie opgenomen werd, rees er in
Amerika steeds meer verzet tegen
de stoere en verleidelijk paffende
sterren op tv. Er werd meer ge
rookt dan geacteerd. Besloten
werd van de politieman een lolly
likker te maken, die van zijn rook
verslaving probeerde af te komen.
Dat dunne stokje met die zoete
lekkernij contrasteerde komisch
met Kojaks uitstraling. Hij was cy
nisch, meedogenloos voor boeven
en licht ontvlambaar tegenover ba
zen, die hem met allerlei regeltjes
en voorschriften dwarszaten.
Maar het waren vooral ook Ko-
jak's softe kanten die hem wereld
wijd populair maakten. Niet in de
laatste plaats bij vrouwen. Die
zwijmelden een eind weg bij zo'n
goed geklede Griekse bink. In Bra
zilië schopte de Amerikaanse poli
tieman het zelfs tot het woorden
boek. Een 'kojak' is sindsdien in
Brazilië een kale vent. Dat heeft
Pint Fortuyn niet voor elkaar ge
kregen. Ray Simoen
