Hoogerland wil
Klim in finale van het NK is tien
meter te lang voor Anne Eversdijk
Bart Maas houdt wel van
een beetje gezonde bluf
Studente medicijnen
komt nog tekort tegen
de topvrouwen.
Vaii Hummel
was in zijn hoofd
al de kampioen
Mountainbiker denkt
eraan om meer op de
weg te gaan rijden.
Alleën klassering valt
tegen na prima NK van
renner uit Yerseke.
30 I Maandag 29 juni 2009
door Frits Bakker
LANDGRAAF - Het excuus kwam
uit de grond van haar hart. „Ik
kon mezelf wel voor mijn kop
slaan", zei Anne Eversdijk op de
wielerbaan in Landgraaf kort na
de finish tegen haar ploegleidster
Ingrid Haringa. Dat ene klimme-
tje, zo'n twintig kilometer voor
het einde van het NK voor vrou
wen, was er te veel aan geweest.
„Tien meter voordat we gingen af
dalen, werd ik eraf gereden."
Het was net in de fase waarin het
kampioenschap werd beslist, toen
Marianne Vos aan een machtige so
lo begon, die het tempo in het
overgebleven peloton omhoog
joeg. En die Eversdijk, studente
medicijnen aan de universiteit in
Rotterdam, het uitzicht op een
mooie klassering ontnam. „Wat
jammer zeg", zei Baukje Doedee,
die samen met Agnieta Francke in
de groep van Eversdijk over de fi
nish kwam, op ruim vijf minuten
van de onaantastbare Vos.
Het NK voor vrouwea was geëin
digd in een machtsstrijd tussen de
kopvrouw van DSB en de jonge ta
lenten van de roze brigade van
Leontien van Moorsel, die zilver
en brons opeiste met Chantal
Blaak en Andrea Bosman.
Baukje Doedee, kopvrouw van Ra-
bo Lady Force uit Zeeland, zat in
een stoeltje in het gras nog te beko
men van de zware koers. Ze hoor
de het verhaal van Eversdijk aan
en zei bemoedigend: „Het verschil
was zo klein, volgend jaar zit jij er
ook bij." En Ingrid Haringa, ooit
zelf een topper, zei: „Je weet dat
het in die laatste ronden wordt be
slist, dan is elk gaatje dat je moet
laten vallen dodelijk."
Tot dan toe was het opvallend
goed gegaan met Anne Eversdijk,
die zich had voorgenomen goed
vooraan te blijven. „Er werd vanaf
het begin aanvallend gekoerst en
als je dan iedere keer gaten dicht
moet rijden, red je het nooit tot in
de finale." Doedee: „Wat me van
daag vooral opviel, is dat het vrou-
wenwielrennen een impuls heeft
gekregen, omdat er meer ploegen
aan elkaar gewaagd zijn. Kijk maar
naar die jonge meiden uit de ploeg
van Leontien, hoe lekker offensief
en onbevangen die rijden."
De pas achttienjarige Chantal
Blaak, volgens velen een ongerijpt
•en ongekend talent, was daar het
mooiste voorbeeld van. Ze reed
een enerverende achtervolging op
Vos, die haar de tweede plaats op
leverde. Drie van de vier Zeeuwse
meiden eindigden op 5 minuten
en 23 seconden van Vos, Eversdijk
werd 32e, Francke 35e en Doedee
41e. Agnieta Francke, uit de
DSB-ploeg van de winnares, is zo
goed als hersteld van een moei
zaam voorjaar (Pfeiffer), maar had
meer verwacht van de koers. „Ik
had niet de benen om goed mee
te doen."
Voor Renske Doedee was het na
twee rondjes al over en sluiten. „Ik
kon het niet aan, omdat mijn basis
niet goed is", vertelde ze na afloop
in de finishzone. „Deze winter
ben ik afgestudeerd en in die perio
de heb ik te weinig op de fiets ge
zeten. Daar kwam ook nog eens
een ziekte bovenop, dan heb je he
lemaal geen kracht meer."
Ze wilde het niet als een excuus ge
bruiken voor de vroege opgave op
het NK. „Ik weet niet of het an
ders beter was gegaan, want hier
in Limburg rijd ik nooit goed.
Klimmen is hélemaal niets voor
mij."
LANDGRAAF - Tot in de laatste kilo
meter dacht Kenny van Hummel
dat hij en niet Koos Moerenhout
Landgraaf zou verlaten met de
rood-wit-blauwe kampioenentrui
om de schouders. Na een vlucht
van 180 kilometer had de 26-jarige
sprinter van Skil-Shimano nog zo
veel punch in de benen dat hij op
weg naar de wielerbaan op Mega-
land geen rekening meer hield
met een verkeerde afloop.
„In de laatste ronde dacht ik dat ik
kampioen ging worden, maar toen
kwam Koos ineens terug. Toen hij
aanviel, moest ik gokken. Als ik
hem was gaan halen, had ik ook
niet gewonnen. Ik heb het nog ge
probeerd, maar Koos was al te ver
om hem nog voorbij te sprinten",
berustte Van Hummel in de on
dankbare tweede plek.
Van Hummel is in zijn hoofd ook
al wekenlang bezig met de Tour.
Nadat hij in mei vijf wedstrijden
had gewonnen, mag hij zich in de
Tour gaan meten met de beste
sprinters ter wereld. „Ik wil mezelf
geen druk opleggen. Ik ga naar de
Tour om ervaring op te doen. Het
is niet realistisch om te denken dat
ik een rit ga winnen", zei Van
Hummel. „In de Tour zullen jullie
me niet in een ontsnapping zien.
Ik ben een pure sprinter. Daar ver
dien ik mijn geld mee."
door Frits Bakker
LANDGRAAF - Wat nou, Bart Maas
nog niet bekend als wielrenner?
Het kan nooit meer lang duren, als
het aan hem zelf ligt, ook al reed
hij zich zaterdag op het NK voor
beloften nog niet in de kijker. „Ik
denk", zei hij, „dat ik vanaf nu
meer op de weg en minder op de
mountainbike ga rijden."
Dan moet de doorbraak vanzelf ko
men, denkt hij met een gezonde
bluf Want renners zoals Ramon
Sinkeldam, zaterdag voor Rabo
goed voor zilver op het NK, heeft
hij met de crossfiets al verslagen.
Nick Nieuwdorp heeft: hij bij de ju
nioren geklopt in de sprint. „Wat
ik heb gemist in mijn ontwikke
ling, ga ik nu inhalen", stelt de net
twintigjarige renner uit Hans-
weert, die een studie volgt aan de
lohan Cruijff academie, zich voor.
„Ik besef nu dat op de weg fietsen
veel meer impact heeft dan met de
mountainbike. Daar moeten ze al
moeite doen om dertig man aan
de start van een NK te krijgen. Op
de weg is dat anders."
Hij was zaterdag van-de Zeeuwen
één van de twee betere renners in
koers, samen met Sander Stiegelis
uit Sluiskil. In het totale veld reed
hij niettemin vrij anoniem mee in
één van de laatste groepen die nog
door mochten rijden tot één ron
de voor het eind en toen moesten
afsprinten. „Het was al helemaal
uitgedund in de finale", vertelde
Maas, die nog maar pas is hersteld
van een breuk aan het sleutelbeen
die nogal ingewikkeld was. En om
dat er op de dag dat de beloften re
den een drukkende warmte hing,
vielen renners bij bosjes uit. „Ik
had zelf ook last van mijn ademha
ling, zoals veel van de vroege uit
vallers. Ik had steeds een kriebel in
mijn keel, maar als je probeerde te
hoesten, kwam er niets uit. Ze zeg
gen dat je met dit weer met je
mond dicht moet rijden, maar doe
dat maar eens als het zo hard gaat.
Maar goed, ik ben er wel bij ge
weest, ik heb het eens gezien. Dat
kan me alleen maar inspireren om
verder te gaan."
„Want weet je", zei hij, „het is
eerst een kwestie van erbij horen.
Ik heb die pikorde al een paar keer
meegemaakt. De Rabo's, de jon
gens van Van Vliet en van de grote
re ploegen bepalen wat er gebeurt
in koers. En probeer maar niet om
er tussendoor te rijden. Dan word
je gewoon van de fiets gereden, zo
werkt dat nu eenmaal."
door Frits Bakker
LANDGRAAF - De twijfel in de stem
van Johnny Hoogerland was vol
strekt overbodig. „Ik heb toch wel
een goeie koers gereden hè", bleef
hij zich maar afvragen in het eer
ste uur na de eindsprint van het
NK, gisteren in Limburg. Ja, na
tuurlijk had hij een prima wed
strijd gereden, was hij voortdu
rend in de aanval geweest, alleen
viel de klassering (25e) tegen.
„Zeker voor iemand die de benen
had om kampioen te worden",
had Michel Cornelisse, de ploeglei
der van Vacansoleil, ook gezien.
„Maar Johnny kan zijn vorm nooit
wegsteken hè, dat is zijn tempera
ment. Ik weet niet of hij ooit nog
anders zal gaan koersen."
„Ach ja, te veel aanvallen", beet de
Zeeuw van zich af toen hij zich te
gen een hek had laten vallen om
zijn verhaal te doen. „Wat moet ik
nou anders doen, blijven zitten?
Dat is mijn manier van koersen
niet, vooral niet in zo'n koers als
vandaag, als ik weet dat ik tot de
besten kan behoren. Het liep al
leen zo verrekte slecht voor de
ploeg, waardoor we in een slechte
positie kwamen te zitten."
Hij doelde op de vroege ontsnap
ping van zeven man, met twee Ra
bo's en voor Vacansoleil alleen
Lieuwe Westra. De Friese hardrij
der bleek de hitte echter niet te
kunnen verteren, miste de kracht
om tempo te maken en viel later
ziek uit. „Daardoor moesten wij
opeens een gat van zes minuten
dichtrijden", zei Hoogerland. „Dat
speelde Rabo-precies in de kaart.
Zij konden lekker meerijden, wij
moesten al beulen voordat de fina
le inging."
Toch kon hij zelf nog redelijk fit
aan de finale beginnen, onder
meer in een korte vlucht met Lars
Boom. En even later deed hij nog
een paar pogingen om weg te ko
men, met Karsten Kroon, met Ro
bert Gesink, maar al die aanvallen
werden gecounterd.
Michel Cornelisse: „Het is hem
niet kwalijk te nemen, maar Lieu
we Westra was de verkeerde man
op de verkeerde plaats. Toen hij
uitviel, keek iedereen naar ons en
hebben we vijf man opgeofferd
om het gat dicht te rijden."
Met groot vertoon van macht
deed Vacansoleil dat ook, in slag
orde op kop van het peloton. „Die
van Rabo kunnen zich zo'n over
macht veroorloven, wij moesten
het Bekopen", besefte Hoogerland
later. „Dan merk je gewoon dat zij
met.achttien zijn en wij maar met
twaalf"
Hij vond het toch al zo'n vreemde
koers, zei hij. „Ik had de eerste
honderd kilometer verschrikkelij
ke benen. Wat heel gek was, want
ik voelde me voor de start super in
vorm." Dat bleek later in de koers
wel, toen hij de twee klimmetjes
per ronde in zijn speelse stijl op
reed en de ene prik na de andere
uitdeelde.
Was het dat waar Michel Cornelis
se op doelde, toen hij zei: Johnny
kan het niet wegsteken hè. „Hij for-
'Wat moet ik anders doen,
blijven zitten? Dat is mijn
manier van koersen niet'
ceert de kopgroep, maar zit zelf
niet mee. En als hij rustig blijft tot
het einde, kan hij Bobbie Traksel
misschien aan de titel helpen."
Het was geen kritiek, haastte hij
zich te zeggen. „Zo is Johnny nu
eenmaal, het is zijn natuur, die
haal je er niet zo maar uit. Ik ben
er schor van geworden om in z'n
oortje te schreeuwen dat hij zijn
krachten moest sparen."
Maar als ik zo blijf aanvallen, rea
geerde Hoogerland, dan kan het al
leen maar in mijn voordeel wer
ken. Dan komt zijn tijd nog wel.
„Het kan niet anders of daar word
ik beter van."
De andere Zeeuw op het NK in
Landgraaf, Hans Dekkers uit IJzen-
dijke, speelde geen rol van beteke
nis. De renner van Garmin stapte
tijdens de wedstrijd af
I zie ook het weblog op
www.pzc.nl/blog/tourdezelande
Aanvoerder Lucio kan zijn geluk niet op, nadat hij Brazilië in de finale van
de Confederations Cup langs de VS heeft gekopt. foto Nic Bothma/EPA
WÊÊÊÊKKÊr v '":m^ÈËÊÈÊÊÊF&& ■JMfc i liMttt
Anne Eversdijk drinkt nog even wat voorafgaand aan de start van het NK.
Ze finishte als 32e en was daarmee de beste Zeeuwse. foto Frits Bakker
