ii spectrum
Zaterdag 13 juni 2009
Fiona Rozenstruik vertelt tijdens de zitting
dat ze is gedwongen. Ze was naar Peru ge
reisd voor een vakantie met haar vriend,
die later zou komen. Toen ze hem met
twee 'kennissen' ging ophalen op het vlieg
veld, werd ze bedreigd. Ze moest op het
vliegtuig naar Nederland stappen met een
koffer drugs.
Alhoewel elk verhaal op zich
staat, zijn er overeenkomsten,
zegt advocate Carmen Huido-
bro. „De organisatoren van de
transporten hebben een enorme greep op
de smokkelaars", zegt ze. „Dat komt door
sociale en economische factoren, relaties,
of psychologische tendensen. En vaak een
combinatie van dat alles."
Huidobro heeft de laatste jaren zo'n veer
tig Nederlanders verdedigd. Ze gebruikt
die factoren doorgaans tijdens haar verde
diging. Ze voegt er dan niet aan toe wat ze
zelf denkt over de vermeende onschuld
van de smokkelaars. „Ze weten allemaal
dat ze iets slechts doen als ze die tas op de
bagageband zetten."
Iemand met de juiste connecties, bevesti
gen meerdere bronnen, kan in Peru voor
ï.ooo dollar een kilo cocaïne kopen. Na
meer dan een week praten met (ex-)gevan-
genen, advocaten, rechters en vrijwilligers,
lijkt in dat gegeven de voornaamste oor
zaak te liggen voor de niet-aflatende
stroom Nederlandse drugssmokkelaars.
Want diezelfde kilo cocaïne is, eenmaal
aangekomen in Nederland, 30.000 euro
waard. In de tussenhandel dan. Op straat
levert een kilo coke zo'n 40.000 euro op.
De smokkelaars, die ongeveer 6.500 euro
verdienen aan een geslaagd transport, fun
geren als kleine en goedkope verbinding
in deze uiterst lucratieve keten. Worden
ze gepakt, dan raakt de gevangenis in Peru
weer iets voller en gaat de organisator op
zoek naar zijn volgende 'slachtoffer'. Altijd
is er wel weer iemand te vinden.
Rechter López Mejia, tevens voorzitter van
een onlangs in het leven geroepen 'Com
missie voor hulp aan buitenlandse gedeti
neerden', zegt dat Peru en Nederland een
'gedeelde verantwoordelijkheid' hebben.
Zijn land is als productieland verantwoor
delijk, maar López Mejia is van mening dat
de groei van het aantal smokkelaars ge
remd kan worden door beter beleid in Ne
derland.
Vanachter de tralies oppert Van Vliet het
zelfde. Informatie over lange straffen en er
barmelijke omstandigheden in het buiten
land, zou afschrikwekkend kunnen wer
ken, meent hij. „Naar Thailand had ik dit
nooit gedaan, iedereen weet hoe het daar
is. Maar van Peru had ik het niet ver
wacht."
Het ministerie van Buitenlandse Zaken gaf
onlangs 100.000 euro uit aan de campagne
'Drugs, het goedkoopste ticket naar de
hel'. Maar na een daling in 2007 is het aan
tal gevangenen weer toegenomen. De aan
trekkingskracht van het snelle geld blijft
groot.
Dat blijkt een dag na vertrek uit Lima, als
in het nieuws komt dat 'een 26-jarige Ne
derlander is opgepakt op het vliegveld van
de Peruviaanse hoofdstad Lima. Hij pro
beerde ruim 3 kilo drugs mee te smokke
len in een vliegtuig naar Madrid'. Kort
daarop wordt een 38-jarige Nederlandse
vrouw gearresteerd met 12 kilo cocaïne. Sa-
rita Colonia kan Nederlandse gedetineer
den nummer 116 en 117 tegemoet zien.
Om privacyredenen zijn de namen van de
Nederlandse gedetineerden voor deze
publicatie veranderd.
reageren?
spectrum@wegener.nl
Politieagenten escorteren
gevangenen die beschuldigd
zijn van betrokkenheid bij
de smokkel van heroïne.
foto CPD/AP
De zoveelste drugsvangst
is een feit. Politiemensen
dragen zakken vol cocaïne
naar een politiebureau in
Lima, de hoofdstad van Peru.
foto GPD/AP
ken de situatie van de 115 Nederlanders in
het land precair. In Sarita Colonia is
slechts twee keer per dag een uur lang wa
ter beschikbaar. Het paviljoen waarin Van
Vliet opgesloten zit, werd gebouwd voor
80 gevangenen, maar telt er 272. Wie geen
geld heeft voor een eigen cel (in de infor
mele gevangeniseconomie 1.500 dollar),
slaapt op een matras in de gang. Van Vliet:
„Het is alsof je 24 uur per dag in een volle
metro bent Ik sta altijd in de weg."
Hij knikt naar López Mejia. De rechter die
ook zijn vonnis uitsprak, heeft een meter
verderop een gesprek met drugssmokke
laars uit Spanje, Colombia, Zuid-Afrika en
Zwitserland. Van Vliet: „Die man heeft
mijn leven kapotgemaakt."
Voor drugssmokkel veroordeelde Neder
landers zetten zichzelf doorgaans neer als
slachtoffers. „Ik was verslaafd aan heroï
ne", zegt Van Vliet. Hij had schulden bij
zijn dealer en werd voor het blok gezet.
„Anders had ik het nooit gedaan."
Mike Arens (23), sinds drie maanden in
voorlopige vrijheid in Lima, had in Neder
land eeri vriendin, een zoontje van 4 én
een schuld van 'zo'n 30.000, 40.000 euro'.
Hij was wanhopig. „Wat had ik nog te ver
liezen? Ja, mijn vrijheid. Maar daar ging ik
achteraf pas over nadenken."
