spectrum 6 De derde ronde van mevrouw Stemband 'Het maakte mij niet uit of ik met mijn snoet op de buis was' Zaterdag 13 juni 2009 Hoi, ik ben Annemieke." Dezelfde onmiskenbare stem. Dezelfde vrolijke gezichtsuitdrukking. Alleen het ontplofte, getoupeerde haar, de knalrode lippen stift en het tijgerpakje zijn verruild voor casual kleding en een korte cou pe. Ze gaat voor, het enorme huis in, dat aan een smalle weg net buiten Wemel- dinge ligt. Trots laat ze de kamers van het gastenverblijf zien. Het ruikt er lichtjes naar verf en nieuwe vloerbe dekking. De bedden zijn keurig opge maakt en wachten op de eerste gasten. Via haar 'droomkeuken' loopt ze naar de tuin met roze en paarse bloemen, rechte paden, strak geknipte heggen en doorkijkjes. 'De derde ronde' heet het paradijsje. „Een paar dagen geleden hebben we het bordje op 't hek gespijkerd. De naam verwijst niet alleen naar mijn verleden. Dit is de derde ronde in mijn werkende leven, dat van mijn man Bert, én van het huis. Het is begin ja ren zeventig gebouwd door de vader van Bert. Hij was de laatste burgemees ter van de toenmalige gemeente We- meldinge." Ze praat rustig, maar laat nauwelijks stiltes vallen. Af en toe gebruikt ze theatrale handgebaren en zet die be kende grote ogen op. Dan weer springt ze ineens op om de houtstapels, ge bouwd in de vorm van ronde huisjes, te laten zien. „Ik heb iets unieks toege voegd aan het Zeeuwse landschap", zegt ze trots. „Ik weet ook al hoe het heet in 't Zeeuws: een houtvumme." Laat je handen zien, laat je tanden zien. Zijn ze goed gepoetst?' Het is ultiem jeugdsentiment voor twintigers en dertigers van nu. Me vrouw Stemband als 'spelende vrouw', met armen en benen in de lucht of me neer Kaktus die op zoek ging naar de 'lurven en kladden' van Kweetniet. Eind jaren zeventig begon het trio als klein theatergroepje. Hoogendijk volg de een lerarenopleiding. „Maar toen ik voor de klas stond, kreeg ik het be nauwd. Het theater trok me meer. Toen kwam ik Peter jan Rens tegen. In het begin deden we alles zelf. We verf den zelf de hemdjes van Kweetniet geel." De Grote Meneer Kaktusshow werd uiteindelijk één van de bekend ste kinderprogramma's uit de jaren tachtig. Hoogendijk was meer dan al leen mevrouw Stemband. „Peter Jan was het boegbeeld, maar we maakten het programma samen. Het gros van de liedjes heb ik geschreven. Het was Ze was jarenlang bekend als mevrouw Stemband in de succesvolle Grote Meneer Kaktusshow en produceerde televisieprogramma's. Maar Annemieke Hoogendijk (55) houdt van afwisseling. Ze runt sinds kort een bed breakfast in een Wemeldings landhuis, samen met man Bert. „Ik ben een Zeeuws meisje geworden." door Cornelleke Blok foto Mechteld Jansen zó veelzijdig. Ik deed de administratie, selecteerde kinderen voor het program ma en had de eindverantwoording. Ik vond alles leuk. Het maakte mij niet uit of ik met mijn snoet op de buis was." Ze genoot ook van het succes. „Toen we net bekend waren, hadden we een hit met het Kaktuslied. We werden uit genodigd bij een show van Jan Riet man. Stonden we. daar voor vijfdui zend man. Dat was echt kicken. We spraken een grote leeftijdscategorie aan. Zelfs bij studenten was het pro gramma een hype. Maar ook kinderen van twee jaar keken ernaar. Moeders schreven ons dat het eerste woord van hun kind 'kak' was." Hoogendijk was één van de directeu ren van mediabedrijf Kaktus en daar om ook intensief betrokken bij andere programma's van Peter Jan Rens: Geef Nooit Op, 5 tegen 5, Labyrinth, Doet-ie 't of doet-ie 't niet. „Het was de tijd dat de televisie nog geen zesentachtig zenders had. Ik wil niet zeggen dat vroeger alles beter was, maar er werd nog budget uitgetrokken om mooie programma's te maken. Nu moet een programma meteen staan, anders wordt het van de buis gehaald. Geef nooit op was écht een grote show. Het was een kinderprogramma met een volwassen budget. We vlogen de héle wereld over. Het was een feest om te mogen maken." Ze wordt nog vaak herkend als me vrouw Stemband. „Minstens één keer per week, zeker in combinatie met mijn stem. Ik vind het niet vervelend, ik ben er juist trots op. En ik maak er schaamteloos gebruik van. Mensen zijn altijd enthousiast en complimenteus. Iedereen weet wel wat de Grote Me neer Kaktusshow is." Ze lacht. „Behal ve mijn man Bert, die had er nog nooit van gehoord." Ze ontmoetten elkaar in 2000. „Ik was 46 en mijn relatie was uit. Ik was niet van plan om in mijn eentje te blijven, maar het was las tig om leuke mannen te ontmoeten. Als half bekende Nederlander lijken mensen toch met een ander oogmerk op je af te stappen. Ik besloot de touw tjes in eigen handen te nemen en zette een advertentie. Ik pakte het aan alsof 't een kandidatenselectie was, daar was ik immers aan gewend bij de kaktus show. Een hele procedure had ik in mijn hoofd: ik zou ze allemaal bellen en dan kijken met wie ik een afspraak wilde. Bert doorkruiste mijn plannen eigenlijk. Toen ik hem belde zei 'ie: 'Ik ben nu voor de kinderen aan het ko ken, maar zullen we morgen afspre ken?' Daarna heb ik niemand anders meer gebeld. Vlak nadat ik verliefd werd op Bert, werd ik verliefd op Zee land én op deze plek. Een bed break fast heeft sindsdien altijd in mijn ach terhoofd geschemerd." Het bedrijf Kaktus was inmiddels over zijn hoogtepunt heen. „De carrière van een televisiepersoonlijkheid is eindig. Peter Jan ging dingen doen in Azië. Dat was mij een brug te ver. Het was een gezamenlijke beslissing om met het bedrijf te stoppen. Maar het is niet niks. Peter Jan en ik waren net een Sia mese tweeling. We hadden 25 jaar sa mengewerkt. Toen we stopten was dat te vergelijken met een echtscheiding. Ik moest een hele nieuwe weg zien te vinden. Ik ben wel gevraagd om ande re dingen voor televisie te doen, maar het is een moeilijke overstap om in een programma te vallen dat bedacht is door iemand anders. Bovendien hou ik er niet van om heel lang hetzelfde te doen. Op school vond ik alles leuk: ik was niet briljant, maar wel overal goed in. Ik had een acht voor tekenen, gym én wiskunde." In 2005 begon ze als thuiskok. „Eten en koken zijn altijd grote drijfveren van me geweest. Ik vind het leuk om iets te maken. 'Kind, je kon vroeger al zo lekker knutselen', zei mijn moeder altijd. Ik maakte hele garderobes voor mijn barbies. Dat vind ik ook leuk aan koken: dat je iets moois en lekkers maakt." Maar toch, de overgang was groot. „Ik was wel heel erg in mijn een tje. Ik vond het heerlijk om alleen in de keuken te pielen, maar ik was zó ge wend aan teamwork. Ik heb input van buitenaf nodig. Dat is één van de rede nen dat het idee voor een bed break fast weer begon te leven. Koken en gastvrouw spelen, dat leek me een goe de combinatie. Ik denk dat dit me niet gauw gaat vervelen." De keus voor Zeeland was snel ge maakt. „We hebben een bijzondere band met Zeeland, omdat Bert hier een verleden heeft. Hij is geboren en getogen in de Dorpsstraat in Wernel- dinge." „Ik ben nu een Zeeuws meisje gewor den. Ik heb 32 jaar in Amsterdam ge woond. Ik woonde er op een geweldi ge plek, maar ik heb nooit gedacht: ik wil terug. Zeeland is zo mooi! Ik vind het heerlijk om door de Zak van Zuid-Beveland te fietsen. Zelfs als het slecht weer is, ga ik naar buiten. Even kijken wat voor verrassingen er nu weer in de tuin te zien zijn. Mijn droom is om ook nog een moestuin te hebben, achter het huis." Ze kijkt nog eens tevreden rond. „Ik ben een zondagskind. Ik raak verzeild in de leukste dingen. Natuurlijk moet je wel op de trein springen als 'ie voor bij komt, maar ik vind mezelf een geze gend mens. Pas kwam mijn vader langs. Hij is 90, maar komt met zijn ei gen autootje naar Zeeland. Ik ben ook zó blij dat mijn moeder dit huis nog meegemaakt heeft. Ik ben echt een moederskindje. Mijn moeder las altijd versjes voor en zong liedjes. Daar is wel een zaadje geplant voor mijn lief de voor liedjes. Het is tweeënhalf jaar geleden dat ze overleed. Ze is 86 gewor den." Het is één van de weinige keren dat ze een lange stilte laat vallen. „Het is altijd te vroeg als één van je ouders overlijdt, maar ik heb zo'n geluk dat ik uit een warm nest kom. Dat heeft gro te invloed op je leven. Het geeft ver trouwen in mensen en vertrouwen in jezelf" Annemieke Hoogendijk Geboren: 30 september 1953 in Koog aan de Zaan. Burgelijke staat: getrouwd met Bert van Sas Kinderen: geen. Twee stiefkinderen: Sicco (22) en Wouter (20). Opleiding: HBS-B, Frans MO, lerarenoplei ding Textiele Werkvormen en Frans. Beroep: eigenaar van Bed Sr Breakfast De Derde Ronde in Wemeldinge. Kijk op www.derderonde.nl voor meer informatie.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2009 | | pagina 104