Stout en moedig meisje! Miems van Citters spectrum 8 'De liefde is een soort huis waarin je woont, maar ik heb ook ruimte nodig' Zaterdag 30 mei 2009 Achter Miems van Citters gaat dus freule Anna Cor nelia schuil. „Miems is een petname. Dat is een heel verhaal hoor. Toen ik nog klein was, kwamen er vaak twee tantes bij mijn moeder op be zoek. De ene was donker gekleed, de ander juist heel grappig en kleurrijk. Die kleurrijke heette Mimi. Ik voelde me zeer tot haar aangetrokken en riep tegen alles wat ik leuk vond miems, miems, miems. Ik was nog heel klein en kon nauwelijks praten. Maar zo is het dus gekomen. Sommige mensen noemen mij nog wel eens Anna, maar vrijwel iedereen kent mij toch als Miems." Het besef dat hun gezin tot de notabe len van het dorp behoorde, drong al vroeg bij haar door. Haar vader, jonk heer mr. Albert van Citters, was burge meester van Burgh en in zijn kielzog had haar moeder uiteraard ook tal van taken die toentertijd nog vanzelfspre kend waren voor een burgemeesters vrouw. „Als er gasten waren, moest ik altijd goed voor de dag komen, netjes ge kleed en heel beleefd zijn. Omdat mijn ouders het zo druk hadden met het be sturen van de gemeente was ik vaak bij Arjaan en Betje Slager, hier dus in dit huis, dat ik later zelf heb gekocht Betje was de hulp van mijn moeder." De woning van 'De Slagers' dateert uit de zeventiende eeuw en geldt als mo numentaal pareltje, enigszins verscho len in de Burghse Ring. „Het wordt vaak gefotografeerd en veel mensen willen ook graag eens binnen kijken. Ik vind het wel leuk om belangstellen den een deel van mijn huis, de tuin en natuurlijk mijn werk te laten zien. Begin deze maand heb ik al een paar dagen open huis gehouden en van 15 tot en met 29 augustus ga ik het nog een keer doen. Het publiek is dan dage lijks welkom tussen elf en vijf uur." Volgens Miems is er best veel te zien: de woning zelf, haar schilderijen aan de wanden, haar atelier en de tuin vol met beelden, struiken én onkruid. Als beeldend kunstenares laat zij zich graag inspireren door de natuur en on kruid mag daar, wat haar betreft, best een plekje bij innemen. „Ik maak me zorgen om de natuur", zegt ze plotse ling heel bedachtzaam. „Het eiland moet natuurlijk zijn groene karakter behouden. Ik maak me vooral zorgen om de droge gebieden. Vroeger waren de duinstromen veel breder. Ik zie zo veel verdorren en over de bijen ben ik ook bezorgd. Daar gaat het ook niet goed mee." Ze lacht: „Een freule, ja!" Als dochter van een jonkheer ben je een freule. Maar Miems van Citters herkent zich nauwelijks in die titel. De omschrijving 'stout en moedig meisje' past beter bij haar, vindt zij zelf. Een waxinelichtje deed destijds de vonk bij haar overslaan. Als vijfjarige tekende zij het na. Pril begin voor een loopbaan als veelzijdig beeldend kunstenares. door Ali Pankow foto Mechteld Jansen Twee 'juffrouwen' waren nogal bepa lend in Miems leven. In de eerste plaats was dat juffrouw Hogeboom. „Wij woonden tijdens de oorlog bij haar in een woning aan de Hogeweg. Ik weet nog heel goed dat zij mij plot seling een gat in de tuin in trok. -Toen ik daar aan het spelen was op het erf, werd er plotseling door de Duitsers ge schoten. Ik zag een kogel inslaan op de plek waar ik net had gestaan." De ander betrof juffrouw Hartog. Zij was onderwijzeres op de Burghse Schoole, tegenwoordig een klein mu seum. „Van juffrouw Hartog heb ik toch nog veel geleerd. Ik was een moei lijke leerling met zo veel levendige be langstelling voor allerlei dingen die om me heen gebeurden. Door de school voelde ik me geremd in mijn gevoe lens. Ik was gewoon niet zo'n goede leerling en had moeite me te concen treren. Lezen ging moeizaam. Tegen- woordig zou je het misschien dyslexie noemen. Juist omdat ik op de lagere school niet zo goed floreerde, werd be sloten dat ik maar naar de Meisjes school in Bussum moest. Dat was een internaat, maar ik kon terecht bij een oom en tante in de buurt van Laren. Zij hadden een heel mooi huis en een prachtige tuin, aangelegd naar ont werp van de toen heel bekende archi- tecte Mien Ruys. Ik had drie dagen heimwee, toen was het over." Zij heeft het fijn gehad tijdens die ja ren. Uit de grond van haar hart haalt Miems herinneringen op: aan uit het hoofd leren van poëtische teksten door ze als een reidans op te voeren, aan de lessen van acteur Jan Greve, aan het be zoek aan balletvoorstellingen en mu sea, aan pianoconcerten en aan het le ren van het verschil tussen Bach en Beethoven. Bepalend voor haar loopbaan bleek het bezoek van kunstschilder Sierk Schroder. „Hij kwam mijn oom portret teren en vroeg mij eens wat werk van mezelf te laten zien. Hij adviseerde me een poging te doen om op de Konink lijke Academie voor beeldende kunst in Den Haag te komen. Ik moest dan nog wel wat meer gaan tekenen, vond hij." Natuurlijk nam zij dat advies ter harte. Ondanks dat haar oom vroeg; „Zou je dat nou wel doen? In de kunst?" Miems vond van wel en vanuit Burgh kwamen er geen overwegende bezwa ren. Zij ging eerst nog wel een jaartje naar Genève, als au-pair, om beter Frans te leren én om kennis te maken met beeldhouwen aan de Académie des Beaux Arts. Miems ontwikkelde zich in tal van kunstuitingen. Zij hakt, boetseert, kneedt en schil dert. Zij geeft expressie aan haar gevoe lens en observaties, zowel abstract als figuratief, met olieverf, aquarel, houts kool en Siberisch krijt. Zij maakt ook etsen en bronzen beelden. Het monu ment voor de redders van de KNRM op de pier in het haventje van Burgh- sluis en het beeld op het schoolplein in Burgh-Haamstede zijn slechts enkele voorbeelden van haar bekende kunst werken. Samen met wijlen beeldhou wer Ad Braat stond zij een halve eeuw geleden aan de wieg van de Zeeuwse Kunstkring, waarvan ze nog steeds lid is. Zij volgde de Kunstacademie in een tijd dat het aardig begon te bruisen bin nen de beeldende kunst. Het was de tijd waarin onder meer de Cobragroep zich manifesteerde. Miems had veel vrienden met wie ze intense discussies over kunst voerde. Zij slurpte alle ken nis en ervaringen gretig op, haalde haar diploma als uitvoerend kunste naar én lerares tekenen en schilderen. En toen....wilde ze toch wel terug naar Zeeland. Zij kreeg een baan als docente aan de Vakschool voor meisjes met ves tigingen in Goes en Zierikzee, gaf les aan een groepje cursisten aan huis en daarnaast creëerde ze haar eigen werk. In een poging zo'n breed mogelijke in druk te schetsen van alles wat ze heeft ondernomen in haar leven en vooral van hetgeen haar bezighoudt, wordt haar verhaal fragmentarischer. „Een mooie tijd was ook de elf jaar dat ik les gaf aan de Dr. Henri van der Hoe ven-kliniek in Utrecht. Daarnaast heb ik veel gereisd, vaak met vrienden, soms alleen. Naar Frankrijk en naar Ca nada, daar heb ik ongeveer anderhalf jaar gewoond. Ik heb in Canada ook geëxposeerd en ik heb er zelfs skiles ge geven aan leden van de YMCA." Heeft ook de liefde haar pad gekruist? „Ach, de liefde. Natuurlijk, want ik houd van alles: van mannen, van vrou wen, van mensen en dieren. Natuurlijk heb ik ook gevreeën, maar er zijn nooit kinderen uit geboren. De liefde is een soort huis waar je in woont, maar ik heb ook ruimte nodig. Kijk, dit beeldje heb ik pas geleden gekocht van een goede vriend. Het was fijn elkaar weer te zien. Het zit er nog, dat gevoel, weet je dan." Ze koestert even het kleine, bronzen beeldje dat volgens haar precies de be tekenis van liefde in haar leven ver beeldt: een dansend liefdespaar, getui gend van innige verbondenheid, maar met een kleine, maar duidelijke ruimte tussen hen in. „Dat vind ik mooi. Daar kies je dan voor. Misschien komt het wel doordat ik altijd door dames ben opgevoed", voegt zij er zachtjes aan toe. Eén van de werkstukken die op dit mo ment onder Miems handen ontstaan, jj is het hoofd van koningin Beatrix. „Haar gezicht was zo ontzettend door verdriet getekend aan het einde van die Koninginnedag in Apeldoorn. Dat heeft me geraakt, ik moet het gewoon boetseren. Langzaam begint het vorm te krijgen." Miems van Citters - Anna Cornelia (Miems) van Citters -Geboren: 3 mei 1936 in Burgh - Huidige woonplaats: Burgh Burgelijke staat: Ongehuwd Opleiding: Lagere school, Meisjesschool (vergelijkbaar met MMS), cursus Acade mie des Beaux Arts in Genève, Academie voor Beeldende Kunst in Den Haag. Beroep: Beeldend kunstenares, voormalig docente nijverheidsonderwijs, tekenen en schilderen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2009 | | pagina 142