Mojo programmeert
George
Baker
Selection
Spike
Jack Poels, Rowwen Hèze
Feiten en weetjes
'Sterven in het harnas. Het zou mij kunnen gebeuren'
Jan Smeets
Donderdag 28 mei 2009 I 9
(Frans
van Zoest)
DI-RECT
...onwijs Nederlands,
net als Koninginnedag.
Het is uniek dat duizen
den mensen zich
verzamelen, zich
lam zuipen en
het collectief ge
zellig maken. En
dan iedereen
met zo'n roze
ding op zijn
hoofd: het lijkt
wel een dieren-
commune waar
bij iedereen fees
telijk verwant is.
Geweldig om er
te zijn en om er
op te treden, zoals in
2002 en 2005. Muse
was fantastisch. Ook het
optreden met Wibi
Soerjadi was een hoogte
punt, al moesten we
hem eerst uitleggen wat
Pinkpop was."
„We waren bij de eerste editie in
1970 van de partij. Voor mij is dat
nog steeds een speciaal moment.
Het fenomeen popfestival kwam
net om de hoek kijken. In Amerika
had je Woodstock, in ons land
Kralingen. En opeens was daar
Pinkpop. Ik kan me niet meer
alles herinneren, maar wij
stonden er met de Golden
Earring. Daar keek ik toen
huizenhoog tegenop. Die
mannen hadden al een hand
vol hits gescoord, terwijl wij
net kwamen kijken. Het zag
er nog allemaal primitief uit.
Een podium van steigerbui
zen, met ruimte om drie
bands afwisselend te laten spe
len. Ik ben er daarna nooit meer
geweest. Pinkpop is uitgegroeid
tot een platform waar veel bands
aan bod zijn gekomen die op het
punt van doorbreken stonden. Op
Pinkpop Classic zou ik nog wel
eens willen spelen. Het lijkt me in
elk geval leuk om weer mee te ma
ken."
...het fijnste festijn dichtbij. Ik raakte al snel in de ban van het festival. Als
bezoeker is het mooi en als artiest is het memorabel, omdat het een muzi
kaal platform is. Het geeft je een boost. Ik weet nog dat ik de dag na ons eer
ste optreden in 1992 bijna alle kranten kocht en me
verbaasde over de media-aandacht voor het festival.
Dan merk je dat het een grote impact heeft op alles
waar je als band mee bezig bent. Dat
Pinkpop ook Limburgs is, telt
natuurlijk mee. Dat maakt
het festival tot een nog
groter feest."
Pinkpop begon in 1970 met tienduizend bezoekers; inmid
dels hebben 1,8 miljoen toeschouwers het popfestival be
zocht.
Het budget voor de bands was tijdens de eerste editie
10.575 gulden. Dat is in 2009 gestegen tot 4 miljoen euro.
De Engelse groep Faithless is recordhouder met festivalop
tredens (1997,1998,1999, 2002 en 2005).
Pinkpop is bijna altijd succesvol geweest. Twee keer beleef
de het evenement echter een dipje. In 1985 kwamen
slechts 15.000 bezoekers en in 2005 net geen 20.000.
Het festival is negentien keer uitverkocht geweest.
De editie van 2008 was de drukste ooit met
94.000 bezoekers.
Pinkpop staat sinds 1990 in het Guinness
Book of Records als 'oudste jaarlijkse popfes
tival ter wereld'.
■foSsJ 2 «w
...een deel van mijn jeugd. Ik ben jaren met vriendinnen naar het festival geweest.
Stonden we voor de bühne. Twee jaar geleden trad ik zelf voor.de eerste keer in Land
graaf op. Heel speciaal. Ik kan het me nog precies herinneren. Wat was ik die dag zenuw
achtig. Je staat daar toch opeens voor een groot publiek. Een optreden om nooit te ver
geten. Ik hoop dat het niet bij die ene keer blijft. Een paar weken geleden heb ik nog
voor Jan Smeets kunnen zingen bij de presentatie van de nieuwe Pinkpopalbums. Ik
mocht de cd's ook aan hem overhandigen. Grappig om te doen."
Leon Ramakers.
foto Ram van Meel
Jan Smeets is Mr. Pinkpop, Leon
Ramakers Mr. Mojo. Onder Ramakers
leiding groeide Mojo uit tot hét
live-entertainmentbedrijf van
Nederland. Hij doet het wat rustiger
aan maar zonder hem geen Bruce
Spingsteen op Pinkpop 2009.
Leon Ramakers (62) is nog maar één dag
per week aanwezig op het kantoor van
Mojo in Delft. Om te programmeren via
wat hij nu noemt zijn old boys network. Als je
mega-acts als U2, The Boss, Tina Turner, Joe
Cocker, Eros Ramazotti of Paul McCartney voor
Nederland wilt boeken, heb je nog steeds zijn re
laties nodig. Voor de rest mag de jeugd de deals
sluiten. Mojo is sowieso al lang niet meer zijn ei
gendom. In 1999 is Nederlands grootste concert
organisator verkocht aan het Amerikaanse Live
Nation. Van 1999 tot 2004 is Leon nog de alge
meen directeur in Nederland, maar sinds 2004
doet hij het iets rustiger aan. Wanneer Mojo
voor het eerste betrokken werd bij Pinkpop
weet hij niet meer precies. „Misschien al in 2973,
want toen stonden Alquin en Stealers Wheej op
de affiche en die deden wij volgens mij ook al",
zegt hij. Echt nauw betrokken bij Pinkpop raakt
Mojo na de ramp in 1985 als er slechts 15.000 be
zoekers naar Geleen komen en de poppers Pink
pop definitief afschrijft als achterhaald. Mojo
wordt partner en bemoeit zich met het program
meren. „Ik zei tegen Jan dat het probleem van
Pinkpop was dat het geen echte doelgroep had.
Jan boekte van alles iets en dat werkte niet. En
dan dat podium in die stomme voetbaltribune.
Dat kon echt niet meer. Wij wilden best partner
worden en de bands vooruit betalen, maar on
der twee voorwaarden: er moest een professio
neel podium komen en er moesten bands voor
hippe jongeren geboekt worden."
Er komen zelfs twee podia: eentje voor The Cu
re, de hoofdact van 1986 die met een eigen po
dium komt en eentje voor de rest van de show
met onder andere The Waterboys, The Cult en
The Fine Young Cannibals. Met 48.000 bezoe
kers is Pinkpop weer uitverkocht en lijkt het fes
tival gered.
Pratend over Pinkpop en Jan Smeets zegt Leon:
„Af en toe kon ik jan wel door een wringer ha
len, maar Pinkpop is wel een prachtig festival
en dat komt door hem. Wij regelen het program
ma, maar Jan regelt het festival. In het program
ma hebben wij zo goed als de vrije hand. Jan
bromt af en toe nog wel wat, en daar proberen
we rekening mee te houden, maar wij hebben
de grote deskundigheid. Bij Mojo zitten tien pro
grammeurs. Als in Toronto of Londen iemand
op een poppodium een scheet laat, horen wij
dat in Delft. Die programmeurs weten wat hip
is, anders konden wij geen Pinkpop of Low
lands programmeren."
Zelf volgt Ramakers de ontwikkelingen in de
popmuziek niet meer zo nauwgezet. „Ik heb al
tijd gedacht dat ik op muziekgebied zou kunnen
meegroeien met de smaak van mijn publiek.
Maar toen kwam de house en de hiphop en luk
te het mij niet om die muziek te waarderen. Ik
vond dat wel een nederlaag van mezelf Vond
dat wel zó belachelijk van mezelf Ik voelde me
net mijn moeder die me vroeger zei dat ik niet
naar die stomme radio moest luisteren want al
die muziek klonk toch hetzelfde. De Beatles en
de Stones dezelfde muziek noemen! En nu zeg
ik datzelfde van house en hiphop."
