Jan Smeets, hoofdact van Pinkpoj
8 Donderdag 28 mei 2009
Jan Smeets
voor de pos
ters op de ex
positie over
Pinkpop,
foto Jurgen
Mols
Jan Smeets is de
personificatie van
zijn eigen Pinkpop.
De Limburger
sleutelt al'veertig
jaar in de hoogste
versnelling aan het
oudste meerdaagse
popfestival van
Europa. Pinkpop,
de 'totaal uit de
hand gelopen
hobby'.
door Peter van de Berg
en Eric van Dorst
Hij begint het gesprek zelf met
een vraag. „Waarom nog een
verbaal? Over mij is alles toch
al een keer geschreven? Ik
hoor het ze nu al zeggen, 'daar
staat-ie weer.' Voor mij hoeft dit niet."
Je kunt niet om hem heen. Er is geen enkel
muziekevenement in Europa waar de festi
valbaas zo'n belangrijke plek inneemt als bij
Pinkpop. Hele hordes festivalgangers zijn
groot geworden met de nu 64-jarige Jan
Smeets. Voor veel jonge bezoekers is hij de
laatste jaren uitgegroeid tot de personificatie
van de olijke knuffelopa. Jan Smeets met
zijn zilvergrijze haren en baard. Altijd in het
zwart gekleed. Op de mountainbike fiet
send over zijn Megalandterrein. Elke hande
ling van zijn medewerkers minutieus in de
gaten houdend. Dat ontgaat ook de bezoe
kers van het festival niet. Ze willen hem aan
raken, een praatje maken, met Smeets op de
foto. Al jaren luisteren ze aandachtig als hij
vanaf het podium predikt om vooral veilig
te vrijen. En als het dan een keer misgaat,
sturen ze hem na negen maanden gewoon
vrolijk een geboortekaartje.
Komend weekeinde zijn veertig artiesten en
bands te zien. Maar de 41ste act staat niet op
het affiche. Dat is onomstotelijk de grote
baas zelf.
En zo is het al vele jaren. Het meest geniet
hij van de eerste dag van het festival. Onge
veer een uur voordat het terrein opengaat
voor de bezoekers, beklimt Smeets het po
dium om als een echte veldheer zijn mede
werkers toe te spreken. Met uitzicht op een
leeg veld wenst hij hen een voorspoedig mu
ziekfeest. Zijn woorden worden met ap
plaus en gejoel begroet. „Dat is zo mooi.
Dan schiet ik gewoon vol. We zijn dan we
ken bezig geweest met de voorbereiding van
het evenement. Het is gewoon een bijzonde
re ontlading. Het doet me veel meer dan
welk buitengewoon optreden dan ook."
Jan Smeets, de controlfreak. Hij leeft al jaren
in de hoogste versnelling. Draait-voortdu
rend overuren. Elke dag om klokslag zes uur
gaat de wekker in Einighausen. „Of ik mijn
vrouw Till tussendoor ook nog zie?" Hij be
gint te lachen. „O jawel hoor. Praten doen
we in bed en in de auto. Ze gaat vaak met
me mee. Dat is geen enkel probleem."
Het is allemaal de schuld van die totaal uit
de hand gelopen hobby. Veertig Pink
pop-edities. Een begroting van 8,5 miljoen
euro. Sinds 1970 bezocht door meer dan 1,8
miljoen mensen. Jan Smeets geniet er van.
En hoewel hij zich over veel zaken kan op
winden en dan een beetje voor zich uit zit
te brommen, hij vindt het allemaal prachtig.
Op kantoor in Geleen, tussen zijn acht jon
ge medewerkers, blijft hij fris van geest. Aan
stilzitten heeft hij een broertje dood. Zelfs
op zaterdag gaat hij door. „Dat is mijn mu
ziekdag. Ik luister eerst de Tros Nieuwsshow,
vervolgens pik ik een politiek programma
mee om daarna af te stemmen op Spijkers
Met Koppen, mijn favoriete programma. Dan
de Strepen van Spits, Studio Brussel en sFM.
Ondertussen doe ik de boekhouding. En als
iemand aanbelt voor een concertkaartje, ver
koop ik dat ook nog."
Als de tijd het toelaat, vliegt hij met Till
even naar Zuid-Frankrijk. Van echte ont
spanning is ook dan geen sprake. Het kan
toor gaat immers mee. „Wel fiets ik altijd
eqn stukje van het oude trainingsparcours
van Richard Virenque. Als ik boven op een
berg aankom, denk ik 'Jan, dat heb je toch
maar mooi geflikt'. Een heerlijk moment."
Hoewel Smeets financieel niet onbemiddeld
is, heeft hij het geld nooit over de balk ge
smeten. „Ik drink en rook niet. Heb nooit
drugs gebruikt. Ik kan perfect leven zonder
vreemde uitspattingen. In veel opzichten
ben ik voor anderen misschien een saai
mens. De combinatie van muziek en organi
seren. Dat is mijn ding."
Smeets vindt dat hij altijd een exclusieve
smaak heeft gehad. Oké, af en toe maakt hij
wel eens een onverwacht uitstapje. Zoals vo
rig jaar, toen hij de Oostenrijkse schlagerster
Hansi Hinterseer naar Limburg haalde.
„Maar ik heb in al die jaren toch vooral de
muziek geprogrammeerd die ik zelf leuk
vind."
De popfestivals in Europa drijven op het gro
te geld. Ook Smeets ontkomt er niet aan in
die mallemolen mee te gaan. Vorig jaar pre
senteerde hij voor de eerste keer drie grote
stadionacts. Met Metallica, Foo Fighters en
Rage Against The Machine brak hij alle re
cords. Aan namen van dit kaliber kleeft ook
een risico. Festivalbezoekers verwachten im
mers steeds grotere namen. En gages van
een miljoen euro of meer zijn beslist geen
uitzondering. „Ik moet een godsvermogen
vooruit betalen om dergelijke groepen te
contracteren. En dan is er nog geen kaartje
verkocht. Of ik dat voel als een molensteen?
Nee hoor. Zorgen komen er pas als je een
keer geen goed affiche van de grond krijgt.
Ik heb gelukkig nog geen last van de crisis."
Pinkpop met Pinksteren is wat dat betreft
voor hem ook niet meer heilig. „Ik ben niet
achterlijk. Vorig jaar heb ik heel lang getwij
feld. Uiteindelijk zijn we voor een andere da
tum gegaan en nog nooit eerder was Pink
pop zo succesvol. Als het volgend jaar niet
anders zóu kunnen, dan verplaats ik
het festival zeker weer."
Vooruitkijkend naar de toekomst voelt
Smeets de vraag al aankomen en geeft
daarom resoluut het antwoord. „Nee,
ik stop nooit! Zie je mij al thuis achter
de geraniums zitten? Dat denk ik toch
niet. Ik heb niet eens geraniums! En
als het lichaam tegenstribbelt, kan ik
me bij wijze van spreken altijd nog in
een rolstoel laten duwen. Laatst zag ik
voor de eerste keer die scène op televi
sie van de Britse komiek Tommy Coo
per. Sterven in het harnas. Het zou mij
ook kunnen gebeuren. Zonder mij neemt
Leon Ramakers van Mojo de leiding over.
Uiteraard ligt er een heel draaiboek klaar. Ik
heb drie eisen waar beslist aan voldaan
moet worden. Pinkpop moet in Limburg
blijven, Pinkpop moet in Landgraaf gehou
den worden op het Megalandterrein en de
mensen waar ik al jarenlang trouw mee sa
menwerk, personeel en zakenpartners, moe
ten bij Pinkpop betrokken blijven. Als dat
gebeurt, komt het allemaal goed."
m
