De rechtvaardige wereld
van René Wesel8
spectrum 8
'Alle religies zijn
gelijkwaardig.
Mensen moeten
elkaar vinden'
Zaterdag 23 mei 2009
Op de wc hangt de
Scheurkalender van de
Spiritualiteit. Een aan
wijzing dat hier iemand
woont die zoekt naar de
diepere betekenis van het leven. Voor
René Wesel, 31 jaar en jurist bij de ge
meente Schouwen-Duiveland, eindig
de de zoektocht bij het Baha'i-geloof
Een naam die velen exotisch en onbe
kend in de oren klinkt. Toch is het Ba
ha'i-geloof de vierde monotheïstische
wereldgodsdienst. En een die groeit, al
gaat het langzaam. Alleen volwassenen
kunnen lid worden; automatische aan
was door geboorten binnen gelovige
gezinnen is er dus niet.
Wesel groeide op in een doodgewoon
katholiek gezin, in Brabant. De eerste
acht jaar in Den Bosch, daarna in het
naburige Vlijmen. Hij had een broer
en een zus, allebei jonger. De rolverde
ling was traditioneel: vader werkte in
een microchips-fabriek, moeder bleef
thuis toen de kinderen jong waren en
ging later werken in de particuliere
thuiszorg.
René was twaalf toen hij besloot vege
tariër te worden, nadat hij in een
Luxemburgse varkensstal was geweest.
„In mijn beleving was het een donker
hol, waarin de varkens dicht op elkaar
gepropt stonden. Dat heb ik laten be
zinken. Zo horen dieren niet te leven,
vond ik. Mijn moeder dacht: 'Best Dat
duurt een paar weken en dan is het
over'."
Maar het ging niet over. „Ik heb geen
principiële bezwaren tegen vlees eten.
Zelfs niet tegen het doden van dieren
voor voedsel, maar wél tegen de bio-in-
dustrie. Ik heb ook wel overwogen bio
logisch vlees te eten. Ik mis het vlees
niet; ik voel me eenvoudigweg gezon
der zónder. Ik wil niet zeggen dat je als
vegetariër per definitie gezonder bent
dan een vleeseter, maar het feit dat je
bewust met je voedsel bezig bent,
maakt wel dat je gezonder leeft. Mijn
vrouw eet wel vlees en ik heb wel eens
per ongeluk meegegeten. Een groente
burger die een kipburger bleek te zijn.
Dat is dan geen ramp, maar ik merk
het wel onmiddellijk."
De jonge Wesel dacht niet al
leen na over hoe mensen met
dieren omgaan, maar vooral
ook over hoe mensen met mensen om
gaan en over hoe God in het plaatje
past. „Ik vond het prettig naar de kerk
te gaan en met het geloof bezig te zijn.
Heb bewust voor het vormsel gekozen,
"waarmee een katholiek zijn geloof be
lijdt. Maar er kwam een periode dat ik
me afvroeg of het katholieke geloof za
ligmakend was."
René Wesel, in het dagelijks
leven jurist bij de gemeente
Schouwen-Duiveland, is
secretaris van het Tahirih-
Instituut van de Nationale Gees
telijke Raad van de Baha'is van
Nederland. Het Baha'i-geloof
heeft wereldwijd zo'n zes mil
joen volgelingen. „Als het zo
kan, dacht ik, dan kan ik verder
met God."
door Ondine van der Vleuten
foto Mechteld Jansen
Hoe kon de katholieke God goede men
sen die toevallig - door hun geboorte
plek bijvoorbeeld - het 'verkeerde' ge
loof belijden, van zijn genade uitslui
ten? „Daarnaast vond ik dat het toch
ook wel heel erg bij de theorie bleef,
als je zag hoe het er in de praktijk aan
toegaat onder gelovigen. In die tijd
speelde de kwestie van de Noord-Ierse
katholieken. Dat kon ik niet plaatsen,
hoe die met dat conflict omgingen."
Na het vwo ging Wesel bestuurs
kunde studeren in Nijmegen.
„Ik zet me graag in voor de pu
blieke zaak. Bij bedrijven draait het om
winst maken; dat trok me niet." De stu
die ging hem zo gemakkelijk af, dat hij
er in het tweede jaar rechten bij ging
doen. In krap zes jaar tijd rondde hij
beide studies af.
Ondertussen dacht Wesel na. „Ik was
lid van de jonge democraten, de jonge
renafdeling van D66. Politiek bewust
bezig. Ik probeerde de zaken met ge
zond verstand op te lossen, zonder die
God. Zou het niet zónder het geloof
kunnen, met humanistische ethiek en
mensenrechten? Maar bij mensenrech
ten, ontdekte ik, draait het om de
vraag hoe overheden met hun burgers
omgaan. Terwijl het er in feite om gaat
hoe burgers - mensen - met elkaar om
gaan."
In het tweede jaar van de universiteit
las Wesel in een studentenblad over
een Baha'i, zoals de volgelingen van
het Baha'i-geloof heten. „Dat sprak me
enorm aan. De kern van het verhaal
was dat elke tijd zijn eigen religie ver
kondigd krijgt, passend bij het begrip
en de omstandigheden in die tijd. Elke
tijd en elk geloof heeft zijn eigen pro
feet. Maar de boodschap en de God
zijn altijd dezelfde. De Tien Geboden
zie je eigenlijk in alle religies terugko
men. God draagt vele namen, maar het
is steeds dezelfde. Niet zozeer een per
soon, als wel een abstractie, een Zijn,
een voor mensen niet te bevatten we
zen. Je kunt Hem niet doorgronden,
maar zijn boodschap wel. Hij heeft ve
le gezichten en wat je ziet is afhanke
lijk van je eigen ontwikkeling, van hoe
je in het geloof staat, wat je behoeften
zijn, dat soort dingen."
Het artikel vertelde ook dat we nu le
ven in de tijd van het Baha'i-geloof,
met als profeet Mirza Husayn-Ali. De
ze man, door de aanhangers aangeduid
als Baha'u'llah ofwel Glorie van God,
stichtte in het negentiende-eeuwse Per-
zië - het huidige Iran - het Baha'i-ge-
loofj vertelt Wesel. „En zijn boodschap
is wereldeenheid: de hele wereld moet
gaan samenwerken om problemen op
te lossen. De tijd van afzonderljke lan
den, van afzonderlijke geloven, moet
voorbij zijn. Alle religies zijn gelijk
waardig. Mensen moeten elkaar vin
den. De weg daarnaartoe leidt onder
meer via onderwijs voor alle kinderen,
gelijkwaardigheid voor man en vrouw,
uitsluiting van rassendiscriminatie en
bestrijding van uitersten van rijkdom
en armoede."
Het is nu elf jaar geleden dat hij
het artikel las. „Wat mij
enorm trof, was de eenheid
van godsdiensten. Als het zo kan,
dacht ik, dan kan ik verder met God. Ik
ging zoeken op internet. Toen bleek
dat de Baha'i, waar ik nog nooit eerder
van gehoord had, eigenlijk overal wel
te vinden waren. Nabij mijn woon
plaats, in 's-Hertogenbosch,"was ook
een geestelijke raad. Dat houdt in dat
er meer dan negen volwassen Baha'is
zijn. Daar heb ik toen contact mee ge
zocht. Daarna viel voor mij steeds
meer op zijn plek."
In 2005 bracht zijn baan als jurist bij de
gemeente Schouwen-Duiveland hem
naar Zeeland. „Mijn beroep past bij
mijn persoonlijke instelling. Rechtvaar
digheid is voor mij enorm belangrijk.
Ik zou bij een advocatenkantoor meer
verdienen, maar dan zou ik de belan
gen van mijn cliënt moeten beharti
gen. Als ik het er persoonlijk niet mee
eens zou zijn, zou ik mijn mond moe
ten houden. In mijn huidige functie
kan ik het aangeven als ik vind dat wij
het als gemeente niet goed doen. Dan
wordt daar wat mee gedaan. Het komt
wel voor dat er anders besloten wordt
dan ik het liefste zou zien, maar dan
heb ik mijn verantwoordelijkheid ge
nomen door erop te wijzen. Als ik een
baan zou hebben die me in gewetens
nood bracht, zou ik er niet kunnen blij
ven. Je probeert op de juiste manier je
werk te doen, met de juiste insteek an
deren te benaderen. Eerlijk zijn, res
pect voor anderen. Dat is niet voorbe
houden aan de Baha'i; een goed chris
ten zou hetzelfde doen."
Nederland telt nu 1400 Baha'i's, Zee
land veertien. Ze zoeken elkaar regel
matig op voor gezamenlijk gebed,
waarbij de gastheer teksten uitzoekt
uit het 'Boek Van Zekerheid'. Samen
lezen en bespreken ze de teksten. „Nie
mand is belangrijker dan een ander. Er
is alleen een plaatselijke geestelijke
raad, die eens per jaar gekozen wordt
om de gemeenschap te leiden."
Wesel weet dat er in Zeeland ook een
Baha'i is die nooit deelneemt aan de
bijeenkomsten. „Hij heeft te kennen
gegeven daar geen prijs op te stellen.
Dat kan. Uiteindelijk is er maar één te
genover wie je je keuzes hoeft te ver
antwoorden, en dat is God."
René Wesel
Geboren: 6 dec 1977 in 's-Hertogen-
bosch.
Burgerlijke staat: getrouwd
Opleiding: vwo, rechten en bestuurskun
de (universteit Nijmegen)
Loopbaan: sinds 2005 jurist bij de ge
meente Schouwen-Duiveland. Voorheen
jurist bij het internationaal meldpunt afval
stoffen.
Woonplaats: Goes
Hobbys: stijldansen, wandelen. Secretaris
van het Tahirih-lnstituut van de Nationale
Geestelijke Raad van de Baha'is van Neder
land.
