Hzjï Romeo en Julia lichtjes karikaturaal, omdat alle pubers dat een beetje zijn Frisse uitvoering Codarts héél Alle exa menkandidat^ Hogeschool Zeeland PZC Maandag 18 mei 2009 j 19 NADER BESCHOUWD door Willem Nijssen „X X "T elbeschouwd is het verhaal van \A/ 'Romeo en Julia' niet veel be- V Y ter dan dat van een stationsro mannetje. Twee geliefden van rivaliseren de families (er vallen al doden) houden smeltend veel van elkaar, maar dreigen el kaar niet krijgen. Ze verzinnen een list, maar die mislukt jammerlijk. Bij het slot liggen ze dood in eikaars armen, voor eeu wig samen in hun noodlot. Dat beeld - voor eeuwig samen - doet het altijd heel goed. Bij mij natuurlijk ook, maar soms heb ik zin om me daar eens lekker tegen af te zetten. Want het heeft natuurlijk wel alles te maken met een diepe hunke ring, maar het is ook nogal sentimenteel, in zeker opzicht. Pathetisch of niet, het is iixieder geval een oud liedje. En dan is het vooral inte ressant om te zien hóe het liedje wordt gezongen. Zoals in die befaamde film uit 1996 van Baz Luhrmann. Ik heb er des tijds niet veel goeds over gehoord uit de hoek van de échte Shakespeare-adepten, maar ik vond hem gewéldig. En ik reken mij toch ook wel tot die familie. Je hoort en ziet dingen die je nooit eerder hebt ge zien of gehoord, en dat schept nieuwe vreugde. En dus was de belofte van het Nationale Toneel welkom. Op basis van een nieuWe, vrije vertaling en met een 'al ternatief vertrekpunt ('bronstige teena- ge-love'), zegden ze ons "in de Stads schouwburg van Middelburg een nieuwe, frisse 'Romeo en Julia' toe. Wat zeker fris was, was de karikaturise ring van de personages. Op het eerste oog denk je dat dat maar om enkele persona ges gaat, met de brutale volkse voedster en de stijve Duitse vrijer van Julia als top punten. Maar uiteindelijk blijken alle per sonages een karikatuur, zelfs Romeo en Julia. Een vorm van heiligschennis waar ik me heel goed in kon vinden. Het prin cipe brengt héérlijke figuren voort, zoals de gedenkwaardige vader van Julia als het prototype van 'de man-van-de-wereld die zich in al het menselijke volledig ver gist'. En vlak ook de moeder van Julia niet uit, het prototype van 'de moeder die het bestwil van de kinderen weet te gebruiken tot meerdere eer en glorie van zichzelf. Pijnlijk raak getroffen. Ook Romeo en Julia dus karikatu- ren? Als je de voorstelling die befaamde 'bronstige teenage-love' wil meegeven, zal je wel moeten. Ik zit zelf wellicht te veel tussen tieners om goed te kunnen be oordelen of het wel zo bronstig was. So wieso is onze tijd nogal bronstig met zijn reclame- en videoclipcultuur - zelfs door gedrongen tot in zoiets oubolligs als een eurosongfestival. Ik vond dat bronstige dus nogal meevallen, gelukkig. Het is ook volkomen overbodig, daar wordt geen ta boe meer mee doorbroken. En ook geen tiener de zaal mee ingelokt. Die hebben wel iets beters te doen.... Echte tieners waren Romeo en Julia trouwens wel, slechts lichtjes karikaturaal, eerder omdat alle pubers dat een beetje zijn. Ook de vormgeving was een beetje fris. Modern visueel met zijn toneelgrote imi taties van pop-up plaatsaanduiding. Met de illusie van strak design door het ge bruik van aluminium stellingen, die sug gestief spel op meerdere niveaus en meer dere locaties mogelijk maakte. Dat zorgt toch voor een beetje eigen-dynamiek. Maar het meest aantrekkelijke van de voorstelling was toch wel de taal. Een nieuwe vertaling (waar de finesses me na tuurlijk van ontgaan, wie kent nu de 'Ro meo en Julia' van buiten?) zorgt er voor dat de frases heel natuurlijk in de mond komen te liggen; de spelers kunnen het als meiregentje laten neerkomen. Ik hoor dingen in de tekst die me nooit eerder zijn opgevallen. Die me doen beseffen dat het niet het grote (stationsromanne- tjes)verhaal is, dat er toe doet, maar eer der de tientallen oneliners waarmee Sha kespeare commentaar geeft op véél meer dan op een gloeiende verliefdheid. Com mentaar op héél de kermis, die leven heet. Veel van mijn vakbroeders klaag den, dat de dynamiek na de pauze verlo ren gaat. Misschien is dat zo, maar niet dat verfrissende taairegentje. Dat blijft du ren tot de laatste woorden. Deze week op vrijdag 22 mei nog een restje Shakespe are, met de uitgestelde voorstelling in De Wegwijzer van 'Lady M.' Het verhaal van een hofdame uit 'Macbeth', die in plaats van die paar regeltjes van Shakespeare hier een hele voorstelling de gefantaseer de ruimte krijgt van theatermaakster An- nemarie de Bruijn. Dat lijkt me nu een heerlijk, spannend en creatief gegeven. Scène uit Romeo en Julia. foto Leo van Velzen De studenten van de Rotter dam Classical Music Aca demy (Codarts) brachten een aantrekkelijk programma van 20ste eeuwse Engelse muziek in combinatie met de miniopera Di do and Aeneas van barokcompo- nist Purcell. Boeiend was de interpretatie van de Sinfonietta, een vroeg werk van Benjamin Britten. De tien musici, vijf strijkers en vijf blazers, speel den dit werk met overgave. Vooral de afwisseling van speciale klank kleuren door de verschillende in strumenten en de demonstratie van allerlei speeltechnieken waren interessant. Faqade van William Walton voor declamator en kamerensemble is een combinatie van gedichten van Edith Sitwell en korte instrumen tale werkjes. Connie de Jongh over tuigde ten volle met haar soepele, buigzame stem. De instrumentale deeltjes klonken als een mix van de muziek van Elgar, Stravinsky, Weill en Brecht. Soms fel, dan weer nostalgisch of deinend. Als geheel iets te lang, maar wel sfeer vol. Codarts presenteerde na de pauze niet de geprogrammeerde zetting van Dido and Aeneas van Britten, maar de originele Purcell composi tie. Wat onmiddellijk opviel was de frisse aanpak van zowel de in strumentale als de vocale partijen. Goed uitgekiend was ook de thea trale invulling van het werk. De koorleden stonden niet opgesteld als partijen, maar als losse stem men door elkaar, hierdoor vloei- ENGELSE PRACHT Werken van Britten, Walton en Purcell. Door Codarts Vocaal en Instrumentaal Ensemble o.l.v. Roberto Beltran en Philip Pickett. Gehoord vrijdag 15 mei in de Concertzaal in Middelburg. door Jeanette Vergouwen den de verschillende timbres op natuurlijke wijze door elkaar en dit kwam de dramatiek ten goede. De solisten brachten het verhaal op enkele vierkante meters, als de cor was er slechts één stoel en de kostumering was apart. De invul ling van de verschillende rollen was goed, wel waren er verschillen in stemkwaliteit. Opmerkelijk was het verschil in stemtechniek. De een zong (te veel) in de lengte, zo dat de tonen ietwat nasaal of scherp waren en anderen produ ceerden, juist omdat ze meer in de breedte zongen, mooie sonore en warme klanken. De dictie was op niveau. De afwisseling tussen sere ne, felle en droevige momenten werd goed in de verf gezet. Een extra pluim verdient Jet van Helbergen, die de bekende slotaria van Dido nu eens zonder pathos, strak en zuiver zong. Het slotkoor was van een adembe nemende schoonheid. Fijn dat er weer het volgende seizoen concer ten van Codarts geprogrammeerd zijn. FILM BERGEN OP ZOOM Cinem'actueel, X-men origins, Wolveri ne: 20.00 uur; Angels Demons: 20.00 uur; Star Trek: 20.00 u; Doubt: 20.30 u. GOES Merral, Angels Demons: 18.45 en 21.45 uur; Fast Furious 4: 21.30 uur; He's just not that into you: 19.15 uur; Star Trek: 19.00 en 22.00 uur; X-men Ori gins, Wolverine: 19.30 en 21.45 uur. MIDDELBURG Schuttershof, Slumdog Millionaire: 20.00 uur. TERNEUZEN View, Angels Demons: 20.30 uur; Star Trek: 20.15 uur; 17 Again: 19.00 uur; X-men Origins, Wolverine: 20.45 uur; Filmclub, Mother of mine: 20.00 uur. VLISSINGEN CineCity, 17 Again: 16.30 en 19.15 uur; Angels Demons: 13.45, 16.15, 19.00, 20.15 en 21.50 uur; Beverly Hills Chihua hua: 14.00 uur; Coraline en de geheime deur: 13.45 en 16.15 uur; He's just not that into you: 16.30 en 21.45 uur; Kno wing: 22.00 uur; Limo: 14.00 uur; Mon sters vs Aliens: 13.45 uur; Star trek: 13.45, 16.15, 19.15 en 21.45 uur; Sunshi ne Cleaning: 16.15 en 19.30 uur; The rea der: 14.00 en 19.15 uur; X-men origins, Wolverine: 16.15, 19.15 en 21.45 uur; Sneak: 22.00 uur. Namens alle medewerkers van de HZ.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2009 | | pagina 21