a
Fietsen aan de voeten
831
reizen 4
ID
Wie het laatst huilt
ES
Het kost mij bijna
de hele reis om tot
bedaren te komen
De schoonheid van Cyprus komt al naar
voren in de tijd van de Griekse mythen
en sagen. Bert Sitters fietst langs
bijzondere plaatsen van onder andere
Aphrodite: de godin van de
liefde en vruchtbaarheid.
PZC
Zaterdag 16 mei 2009
reizen@wegener.nl
024-3650360
liiillll
We melden ons goed geluimd bij de mevrouw van
de luchtvaartmaatschappij op het vliegveld van
Rio de Janeiro. We zijn met z'n tweeën. Ik zet
onze koffers op de band. De dame in het blauwe pakje lacht
mij vriendelijk toe. Ik lach terug en leg ook beide tickets op
de balie. De incheckmevrouw staat te rekenen. Dat duurt
even. In gedachten zit ik al lekker een laatste 'chopp' te drin
ken in een van de barretjes achter de douane. Misschien is
er zelfs nog wel een heerlijke 'picanha' te scoren. Dan kan la
ter het eten aan boord gewoon meteen de vuilnisbak in. Lek
ker naar huis. Heerlijk.
Dan spreekt de mevrouw in haar uniform mij streng toe.
Tot mijn grote verbazing meldt zij dat ik het overgewicht
moet gaan betalen bij de ticketbalie in de volgende hal. Over
gewicht? Wat voor overgewicht? We zijn met z'n tweeën,
hebben in totaal 55 kilo bagage en dat mag. Dit zeg ik uiter
aard eerst vriendetijk. Maar de dame is onvermurwbaar. Vol
gens haar is er 10 kilo teveel. Het geruzie begint.
Eerst nog met een kiespijnglimlach, maar al snel met verbe
ten gezichten. Ik heb gelijk, dat weet ik zeker. Maar ik krijg
het niet. Wanneer de stoom uit mijn oren komt, werpt de
incheckster onze tickets op de balie en loopt boos weg. Ko
kend van woede roep ik om haar chef, maar die is natuurlijk
druk met iets anders.
Het draait uiteindelijk uit op een complete herschikking van
de bagage. Op de vloer van de vertrekhal puzzelen we net
zo lang tot de gewichten van de koffers ongeveer ge
lijk zijn en het grootste deel van dat zogenaamde
overgewicht is verdwenefi in de handbagage.
We proberen het opnieuw, maar besluiten nu om
apart in te checken. Ik zet mijn koffer op de weeg
schaal. Streng kijkt mevrouw me aan. Waar ik de
rest van de kilo's heb gelaten, die andere 30. Ik wijs
op de koffer van mijn reisgenoot en leg geïrriteerd
uit dat we de zaak wat hebben verdeeld. De vrouw
gelooft mij niet. Woedend haalt ze een collega. In
het Portugees, wat ik redelijk versta, legt ze de man uit met
wat voor oplichters zij te maken heeft. Ik kan me niet inhou
den en geef haar verbaal een koekje van eigen deeg. In de
stilte daarna zie ik hoe bij.de vrouw het kwartje valt. Plotse
ling begrijpt ze dat er twee passagiers bij de bagage horen en
niet alleen die ene boze man. Dan doet ze precies wat ze
moet doen. Het enige dat haar nog kan redden uit deze be
narde situatie. Excuses maken en toegeven? Welnee, keihard
gaan huilen. Tranen met tuiten. Zo erg, dat ik op slag mede
lijden met haar krijg. Ik probeer nog'tot dhige troostende
woorden te komen, maar luid gierend gaat ze er vandoor.
De collega loodst ons vervolgens probleemloos door de hele
bagageafhandeling heen. We kunnen eindelijk aan dat laat
ste glaasje ijskoud bier. Het bagageleed is snel vergeten.
Rond vertrektijd schuifelen we door de gang om in te stap
pen. Vlak voor de gate wordt de instapkaart gecontroleerd.
Van verre herken ik onze huilmevrouw, die inmiddels al
weer vrolijk staat te lachen. Wanneer ze mij ziet, verstrakt
haar gezicht. Op bozige toon wijst ze op de man naast haar.
Dat is de chef of ik nog iets tegen hem te klagen heb. Vanwe
ge mijn inmiddels weer goede humeur zeg ik dat het zo wel
goed is.
De vrouw stoot haar chef aan en zegt dat wij die zeurpieten
van de bagage zijn. En tegen mij zegt ze fijntjes dat het na
tuurlijk niet meevalt om te klagen als je ongelijk hebt. Haar
donkere keiharde ogen staan opnieuw op oorlog. Totaal ver
bijsterd haal ik diep adem, maar kan geen woorden vinden.
Wat haalt die vrouw zich in haar hoofd? Scheldwoorden
worstelen in mijn hersens om als eerste te mogen worden
uitgesproken. Tranen van woede springen ineens in mijn
ogen. Nog nooit meegemaakt. Mijn collega ziet dat en doet
het verstandigste dat onder dergelijke omstandigheden mo
gelijk is. Hij trekt mij mee het vliegtuig in waar ik op veilige
afstand ontplof.
Het kost mij bijna de hele reis om tot bedaren te komen. En
nog steeds laat het me niet los. Binnenkort staat de volgen
de reis naar Brazilië op het programma. Ik ga zeker via Rio,
want ik heb er nog een appeltje te schillen. We zullen wel
eens zien wie hier het laatst huilt. Of zal ik nou voor één
keer de verstandigste zijn?
Onmiddellijk buiten
de hekken van de in
ternationale luchtha
ven van Larnaca
duikt het autoverkeer
de snelweg op. Het voordeel hier
van is dat op andere wegen nauwe
lijks verkeer te bekennen is. Ideaal
om te fietsen dus. Mijn weg voert
langs de zoutmeren: een broed
plaats bij uitstek voor elegante fla
mingo's.
De mediterrane geuren en kleuren
komen me tegemoet. Dit vlakke
deel van het eiland lijkt geschapen
om gezapig te fietsen, maar al spoe
dig doemen de eerste heuveltjes
op. Namen van dorpen als Teresfa-
nou, Aplanta en Anafotida spreken
tot de verbeelding. De plaatsjes stel
len me niet teleur, want hier gaat
alles nog ontspannen en gemoede
lijk. De mannen op leeftijd zitten
op hun stoelen voor de taverna.
Met kalispera (goedemiddag) groe
ten de heren. Het is even op de pe
dalen in de richting van de hoogge
legen kerk van Choirokoitia. Door
de kronkelstraatjes geniet ik van de
sfeer van oude huisjes, die gedeco
reerd zijn met een weelde aan
bloembakken. Zo'n 3 kilometer ver
der beland ik in de volgende verras
sing: Tochni. De okergele huisjes
tussen het groen liggen tegen de
heuvel aangeplakt. Nadat de bewo
ners waren weggetrokken, waren
sommige huisjes in verval geraakt.
Cyprus Villages heeft diverse huis
jes opgeknapt en er vakantiewonin
gen van gemaakt. De receptie ligt
centraal, maar de huisjes liggen ver
spreid door het dorp. Frederiq van
Probike legt aan de hand van een
gedetailleerde kaart uit dat Tochni
een ideaal uitgangspunt is voor
fietstochten. Maar eerst eten. De ei
genaar van de taverna adviseert
meze. Met een zekere regelmaat
wordt een keuze aan schoteltjes
met kostelijke hapjes op mijn tafel
tje gezet. Als ik 's ochtends mijn rij
wiel van stal haal, breekt een hels
kabaal los op dak. Maar liefst acht
katten gaan stoeiend tekeer op het
golfplaten dak: Cyperse katten na
tuurlijk.
Een golvende weg voert langs olijf
bomen, wijnranken en sinaasappel
bomen naar de diepblauwe Middel
landse Zee. De opgravingen bij
Amathous tonen de sporen van de
Griekse oudheid uit de jaren rond
het begin van onze jaartelling.
Een kilometers lang fietspad pal
langs de kust brengt mij naar de
houten pier in het hartje van de
stad Limassol. De boulevard is één
langgerekt terras. De verleiding
van het aangeprezen aanbod aan
cocktails en fresh seafood doet mij
watertanden. Bij Kourian sta ik op
nieuw voor opgravingen uit de glo-
rietijd van de Griekse beschaving.
Ik neem er even de tijd voor, want
het wordt serieus met klimmen
met 8 procent naar boven, maar
ook weer met dezelfde 8 procent
naar beneden. Een dergelijke-afda
ling met de zee voor je is natuur
lijk een genot. Ik moet echter vol
in de remmen, want een herder
steekt net met zijn kudde de weg
over.
Op het volgende uitzichtspunt ste
ken de rotsen van Aphrodite af te
gen het blauwe water, dat zich te
gen de kliffen omvormt als uiteen
spattend wit buiswater. De kraam
kamer van Aphrodite noemt men
deze plek. Hier zou de Griekse go
din met behulp van de zee gebo
ren zijn. Volgens een prachtige my
the staat Aphrodite voor vurige lief-
MIDDELLANDSE-
ZEE
de en vruchtbaarheid: niet alleen
in de vorm van nageslacht, maar
overal waar zij zich vertoonde, ver
anderde dor land in vruchtbare
gronden met een weelderige be
groeiing. Als ik de kleurenpracht A
overzie, kan ik me daarbij wel iets
van voorstellen.
De zuilen en de mozaïeken uit de
oudheid bij Pafos zijn eveneens
omgeven door een zee van kleuri
ge bloemen met op de achtergrond
de échte zee. Dit indrukwekkende
monument is door de Unesco er
kend als werelderfgoed.
Na de hectiek van een stukje toeris
tische kust begint bij Cape Drepa-
no wederom de rust. Voor de kaap
ligt het eiland Geronisos als een ba
ken in de Middellandse Zee. Op
het hele Akamas schiereiland zijn
Pafos jr|
i Cyprus ligt op vier uur vliegen
van Nederland. Cyprus Airlines
onderhoudt een dagelijkse ver
binding tussen Schiphol en
Larnaca. Het meenemen van
een fiets kost 34 euro enkele
reis. De fiets moet vooraf
aangemeld worden:
www.Gyprusairways.com
i Fietsen kunnen ook gehuurd
worden: o.a. bij Probike in
Kalavasos (niet ver van Tochni)
www.probike-cyprus.de
b In Cyprus rijdt men links. Een
maal uit de omgeving van de
steden tref je weinig verkeer op
25km
de weg. Diverse delen langs de
kust zijn vrij vlak, maar er zijn
ook heuvels. Het Troodos ge-
bergt is wat pittiger.
Er zijn detailkaarten van diverse
streken. Het Cyprus Verkeersbu
reau heeft fietsbrochures.
Sinds 2008 voert Cyprus de eu
ro als munteenheid. Door het
Britse verleden kun je goed
met Engels terecht.
Meer informatie: Cyprus Ver
keersbureau, Keizersgracht
635-111,1017 DS Amsterdam,
020-6244358
www.visitcyprus.com
De mannen op leeftijd zitten ontspannen en gemoedelijk op hun stoelen voor de taverna.
foto's Bert Sitters
