5 spectrum
Petemoei
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
torenhoog
Marjan
Berk
PZC
Zaterdag 16 mei 2009
Ach, mijn borst zwelt in opoe-trots, ik heb zeven
rollen beschuit en twee dozen roze muisjes ingesla
gen. Ieder die langs komt moet mee-knagen. En ik
ben al aan mijn elfde beschuitje toe!
Lach mij niet uit, al mijn kleinkinderen zijn mij
even lief, maar deze kreeg als extra bonus ook nog
mijn naam, die ook al weer bestaat uit de namen
van mijn twee grootmoeders Marie en Janne. Met
een streepje ertussen.
Dat streepje was nog een heel gedoe. Mijn vader
scheen er op te staan, toen hij bij de burgerlijke
stand in Zeist mij aangaf. De ambtenaar vertikte
het gewoon dat streepje toe te voegen. En daarom
hield ik nog meer van mijn jongste zoon toen hij
mij toesprak: 'En wij schrijven het mét een streep
je!'
Ik begrijp dierbare lezer, dat u deze column in de
context van het wereldgebeuren, het songfestival,
de homodiscriminatie in Rusland, het verkopen
van Nuon en Essent, een absoluut flauwekulver-
haal vindt. Maar ik weet, zoals mij bleek uit diep
gaand onderzoek, hoe het voelt om vernoemd te
worden. Het.voelt goed!
Kinderen vernoemen...het gebeurt nog wel
eens tijdens het signeermoment op de le
zingen die ik geef, dat er iemand komt
en zegt: 'eigenlijk heet ik Trijntje...maar
dat vind ik zo ouderwets. Zet maar Tiny!'
Nu ben ik dol op oude authentieke Nederlandse
namen en namen als Trijntje, Teuntje, Stijntje,
mooier zijn er niet.
En ook het vernoemen naar geliefde familieleden
vind ik een mooie traditie. Maar ik weet ook dat er
op dat terrein terreur kan bestaan en kinderen
hun kind dan maar verblijden met een naam,
waar ze zelf niet veel mee hebben. Alleen om de
vrede in de familie te bewaren wordt een kind op
gezadeld met zo'n naam.
Nu ben ik zojuist 'bevallen' van mijn achtste klein
kind en tevens vierde kleindochter. Mijn vier
zoons zorgen met hun vrouwen voor het nage
slacht, mijn dochter kiest voor haar loopbaan,
haar man en haar dikke kat Wim.
Maar twee broers hebben bij het verzinnen van na
men voor hun dochters besloten hun kinderloze
zusje te vernoemen, en zo kregen twee kleindoch
ters de naam Marleen als tweede naam mee. Heel
lief. Bovendien is de naam Marleen ook weer een
samentrekking van de namen van mijn grootmoe
der en mijn moeder.
Mijn jongste zoon gaf zijn eerste dochter naast
haar eerste naam de naam van mijn moeder, Lena,
mee. Mijn moeder stierfin 1951, veel te jong. Maar
ik heb haar levend gehouden door veelvuldig over
haar bijzondere persoonlijkheid te vertellen en te
schrijven. En mijn zoon en zijn vrouw hebben mij
geweldig veel plezier gedaan haar mooie oude
naam toe te voegen aan de eerste naam van hun
dochter.
En ziedaar: ze hebben mij nog een keertje een
warm hart bezorgd door hun nieuwe dochtertje
naast de eerste naam naar mij te vernoemen. Ik
heb nooit een kik gegeven over deze sentimentele
hartenwens en nu, lang gewacht en stil gezwegen,
trekken mijn lippen in een vrolijke beweging om
hoog naar mijn oren. Ik ben petemoei! Dat klinkt
heel sprookjesachtig en zo voelt het ook. Ma-
rie-Janne, met een streepje, en niks samengetrok
ken tot Marjan.
